- 14 Haziran 2014
- 2.081
- 2.023
- 358
- Konu Sahibi morpapatyam
-
- #21
Ailem bana birakti. Her zamanki gibi bana birakti..calisiyorum ama ucretsiz izindeyim. Okulda rehb.ogrettmn (psikolojik danismanim) pdr mezunuyum.
Ailem bana birakti. Her zamanki gibi bana birakti..calisiyorum ama ucretsiz izindeyim. Okulda rehb.ogrettmn (psikolojik danismanim) pdr mezunuyum.canım herkezın ne kadar farklı hikayeleri var.ailenle paylaşıyormusun bunları.onların yorumu ne?sen çalışmıyormusun?Allah yardımcın olsun
Ben varim..neden evlendim sanki. Yasim daha 23 tú. Okuldan haziranda daha mezun olur olmaz bir ay sonra temmuzda GORUCU USULU nişan, ve agustosta dugun. Sacmalikti, sanki basiretim baglanmisti, sanki muska yapilmisti. Evlenir evlenmez ver elini amerika..ne oldugumu sasirdim, 20 gunluk evliyken amerikaya yerlestik.aileden daha ne kadar uzaga gidilebilinir ki ..kocami tanimadan evlendim veeee..amerikada 1 sene yasadik, bana zehir olan 1 sene.. evimi cihazlarla dinliyormus meger..aldattigimi imaa etti.. ben buna ragmen adam gibi korunmamisim demek ki, kizim oldu..simdi kizim 14 aylik. Esimle kac kez bosanacak oldum, yapamadim. Sanki o zamanki gibi basiretim bagli. Buyu yapilmis gibiyim. Esim ne yapsa eyvallah diyorum sanki.. anneme selam dahi vermeyen, yanimda annem var diye Beni , bebegimi otogardan almaya bile gelmeyen, ne yapiyorsan yap diyen bu adami hala seviyor ve hala onunla evliyim. Veee Beni ailesinin memleketine gitmeye de zorladi ama oraya tayin olamadi.. simdi de baska bir sehirde yasamaya zorluyor, 5 sene sonrada o baska sehirden istanbula girmek istiyormus. Plani buymus. Benim planlarimin onemi yok..ben de kendi secimimin altinda ezildim.
Saol cnm tesekkur ederim. Hayirli dogumlar , az kalmis doguma :)eşimle tanışmadan önce bir arkadaşım,, vardı... çocuk fransa da paris te yaşıyordu.... sevmiyordum onu ama yurtdışında kalıcı yaşamak ve çalışmak için evlenmem gerekiyordubaya baya evleniyordum oraya,hatta rahmetli babannem az yalvarmadı ...yavrum kızım yapma diye...bişey sebep oldu bi süre sonra eşimle tanıştık ... şimdi düşünüyorumda iyi ki gitmemişim.. sizlerin yaşadığı zorluklara tanık oldukça daha ii anlıyorum bunu, Allah yardımcınız olsun arkadaşım
Saol cnm tesekkur ederim. Hayirli dogumlar , az kalmis doguma :)
Ben varim..neden evlendim sanki. Yasim daha 23 tú. Okuldan haziranda daha mezun olur olmaz bir ay sonra temmuzda GORUCU USUL
artık ................şuan keşke anam babam bana karışsaydı dıyorum.tekbaşıma verdiğim bu kararı kaldırabilecek olgunlukta deilmişim meğer.şuan pişmanlık evresındeyım.bu şehre girdiğim an efsunlanmış gibi moralım bozuluyor.hayattan zevk almamaya başlıyorum.sonum sonumuz nolcak bilmiyorum.evliliğiminde eski neşesi kalmadı.hep sankı uzerımde fil ouruyor gibi.burda kimseyı şöyle candan sevemedim.yaptığım hiç bişiydende zevk lamıyorum burda.benım gibi tekbaşına verdiği kararın yükünü taşıyamıyan varmı böyle
artık yaşım geçiyordu.ama evlenememıştım.onunla tanıştığımda çok mutluydum.ondan başka hiçbişirşey görmedı gözüm.artık evlenmem gerekiyordu.aşık oldum ona.çok güvendim.işte bu yüzden doğdum buyuğum şehri, anamı babamı, çocukluk arkadaşlarımı, anılarımı, sevdiğim mekanları, işimi bıraıp onun peşinden onun yaşadığı yere gittim.anneme babama bile benım yerim eşimin yanı dedım.annem babam hiç karışmadılar bana.zaten hiç bir zamanda karışmadılar hiçbirkararda da.onlarda sevdi güvendi eşime.halada çok severler.eşimin benım yaşadığım şehre gelmesi benım gitmemden daha zordu ama imkansz deildi.hiç bir çaba sarfetmedi ama.çünkü meleketinden anasının babasının yanından ayrılmak ıstemıyordu.bende saf saf bu fedakarlığı yaptım.sankı madalya takıcaklardı.eşim nerdeyse hiç uğraşmadı kendi için.çok güzel bir şehirden ufacık bir şehre taşındım.ama tüm dünyam kocamdı.sonra yavaş yavaş haftalar geçmeye başladı tabi.gözüm açılmayada başladı.ben ailemi silkip atmıştım.ama eim elinden gelse herean yine ailesiyle birlikte olmak istıyorudu.mutlaka aklı hep onlardaydı.ne işleri olsa koşuyor neye ihtiyaçları olsa benı evde bıakıyordu.çoooook kavga ettik.hep kendi kendime buna sen karar verdın dedim.buranın ıyı yanlarını bulmaya çalıştım.aradan 4 sene geçti.şuan keşke anam babam bana karışsaydı dıyorum.tekbaşıma verdiğim bu kararı kaldırabilecek olgunlukta deilmişim meğer.şuan pişmanlık evresındeyım.bu şehre girdiğim an efsunlanmış gibi moralım bozuluyor.hayattan zevk almamaya başlıyorum.sonum sonumuz nolcak bilmiyorum.evliliğiminde eski neşesi kalmadı.hep sankı uzerımde fil ouruyor gibi.burda kimseyı şöyle candan sevemedim.yaptığım hiç bişiydende zevk lamıyorum burda.benım gibi tekbaşına verdiği kararın yükünü taşıyamıyan varmı böyle
7 ay onceydi. Hersey iyi aslinda. Birtek sorunumuz var artik , esim ailemden tamamen uzak duruyo.annemin yuzune bile bakmiyo. Ve sebebi bile yok. Bu yuzden de evliligimi bitirmeye cesaret edemiyorum. Birbirimizle bir sorunumuz yok artik cunku. Ama bu sorun da zor bir sorun.Sizi hatirliyorum 1 sene onceydi galiba konu acmistiniz..demek bosanamadiniz hala..peki nasIl gidiyo simdi kIzInIz haricinde evliliginiz?
M morpapatyam durumun zor, Allah hayırlısı neyse onu versin
sadece şu noktaya yorum yapacağım, kırmızı ile işaretlediğim yere
karışsalardı, evlenmeseydin, ayrılsaydın ve şimdiye kadar başka biriyle sürekli bir ilişki oturtamasaydın
o zaman da diyecektin ki "keşke anam babam bana karışmasalardı, neyi istediğimi bilecek kadar olgundum, sevdiğim adamla evlenmiş ve onunla yaşıyor olacaktım"...
Geçen sene yurtdışında master yapıyordum ve aklımda doktora burslarına başvurup orda kalmak vardı. Master yaptığım alanda Türkiye'de sadece 2-3 yüksek lisans ve çok yeni sadece 1 doktora programı var. Ama erkek arkadaşım burda küçük bir şehirdeydi (ben normalde İstanbul'dayım), orda kalırsam ilişkimizin biteceğini ima eden şeyler dedi, depresyona girip aylarca traş bile olmadı uzakta olduğum için, bir de onu çok özledim master bitince geldim, üstelik ona yakın olmak adına Ankara'ya taşındım hiçkimseyi tanımadığım. Burda alanımla ilgili olan ama hani çok da ilgili olmayan bir doktora programına başladım şu an ve çok sevmiyorum. Sanki istediğim şey olmadıkça boşuna okuyormuşum gibi geliyor bazen zaten şimdiden birkaç dersten kaldım.
Erkek arkadaşımı seviyorum ama bazı durumlar (işsizliğim, Türkiye'de yaşamak) için sık sık onu suçluyorum hem de çok sık. O da bunu taşıyamıyor isyan ediyor. Ben ciddi çok hırslı ve övünmek gibi olacak çok itici bunu söylemem ama akademik anlamda başarılı bir insanım. Tamam hani çok da abartılı başarılarım yok ama mesela bu sene CV'mi gören bir işveren "kendinin kıymetini bil senden çok az var" filan demişti. İş bulamıyorum çünkü gerçekten yapmak istediğim spesifik, idealist, para getirmeyen bir alana yöneldim hala da pişman değilim eminim bir gün olacak. Erkek arkadaşım beni kariyerist buluyor, ailesi de o da sık sık onun olduğu küçük şehre taşınmamı istiyorlar. Erkek arkadaşımın büyük şehirlere gelme imkanı ciddi kısıtlı ama hayali bulunduğu şehirde işyeri açıp oraya iyice yerleşmek, sonra da orda belediye başkanı olmak. Bana sürekli "bencil, kariyerist, etiket meraklısı" gibi şeyler yakıştıran, küçük bir şehirdeki işlere razı gelmemi isteyen adamın belediye başkanlığı gibi hırsları olması da açıkçası bana komik geliyor :) Evet o İstanbul'da, Ankara'da mutsuz olur, yurtdışında da öyle ama ben de orada mutsuz olurum, iş bulamam. Daha bu sorunlarımızı çözemedik, nasıl çözeceğimizi ben de bilmiyorum açıkçası... :)
Benim ailem de sizinki gibi, karışmıyor hiçbir şeye...
Derdinize cevap önerecekken destan yazdım ama durumumu benzettiğim için. Bence bizim yapmamız gereken şey artık onu bunu şunu etrafı erkeği suçlamayı bırakmak. Sütten çıkmış ak kaşık olduklarından değil ama bunun bir yararı yok. Dediğiniz gibi baştan sona her şey bizim sorumluluğumuzda. Artık suçlamayı- suçlu hissetmeyi- mazeret üretmeyi bırakmalıyız. Kendimizi gerçekleştirmek için bir şeyler yapmalıyız, mutlu ve üretken olmak için... Bizi seven mutlu olmamızı ister ve bizi bırakmaz bence hatta destekler...
Uygulamaya nasıl geçirilecek bir fikrim yok amma, bence işin esası bu.
Ben biliyorum ki, rest çektiğim dönem yemeden içmeden kesilmiş, zorla yediğini de direk çıkaran, yalnız tuvalete gidemeyen, banyo yapamayan bir insana dönüşmeseydim, büyük ihtimalle eşim benimle gelmezdi. En basitinden ailesi sorun çıkartabilirdi. Ama ben gerçekten o kadar acınası bir durumdaydım ki en azından çok şükür bunlarla savaşmak zorunda kalmadım.yaşadıklarımız bu kadar aynı olamaz.bende rest çekmek üzereyim.
artık yaşım geçiyordu.ama evlenememıştım.onunla tanıştığımda çok mutluydum.ondan başka hiçbişirşey görmedı gözüm.artık evlenmem gerekiyordu.aşık oldum ona.çok güvendim.işte bu yüzden doğdum buyuğum şehri, anamı babamı, çocukluk arkadaşlarımı, anılarımı, sevdiğim mekanları, işimi bıraıp onun peşinden onun yaşadığı yere gittim.anneme babama bile benım yerim eşimin yanı dedım.annem babam hiç karışmadılar bana.zaten hiç bir zamanda karışmadılar hiçbirkararda da.onlarda sevdi güvendi eşime.halada çok severler.eşimin benım yaşadığım şehre gelmesi benım gitmemden daha zordu ama imkansz deildi.hiç bir çaba sarfetmedi ama.çünkü meleketinden anasının babasının yanından ayrılmak ıstemıyordu.bende saf saf bu fedakarlığı yaptım.sankı madalya takıcaklardı.eşim nerdeyse hiç uğraşmadı kendi için.çok güzel bir şehirden ufacık bir şehre taşındım.ama tüm dünyam kocamdı.sonra yavaş yavaş haftalar geçmeye başladı tabi.gözüm açılmayada başladı.ben ailemi silkip atmıştım.ama eim elinden gelse herean yine ailesiyle birlikte olmak istıyorudu.mutlaka aklı hep onlardaydı.ne işleri olsa koşuyor neye ihtiyaçları olsa benı evde bıakıyordu.çoooook kavga ettik.hep kendi kendime buna sen karar verdın dedim.buranın ıyı yanlarını bulmaya çalıştım.aradan 4 sene geçti.şuan keşke anam babam bana karışsaydı dıyorum.tekbaşıma verdiğim bu kararı kaldırabilecek olgunlukta deilmişim meğer.şuan pişmanlık evresındeyım.bu şehre girdiğim an efsunlanmış gibi moralım bozuluyor.hayattan zevk almamaya başlıyorum.sonum sonumuz nolcak bilmiyorum.evliliğiminde eski neşesi kalmadı.hep sankı uzerımde fil ouruyor gibi.burda kimseyı şöyle candan sevemedim.yaptığım hiç bişiydende zevk lamıyorum burda.benım gibi tekbaşına verdiği kararın yükünü taşıyamıyan varmı böyle
Beeeeennnn... Eşimden yana sıkıntım yok ama yaşadığım yerden hiç memnun değilim. Eşim de seni zorla mı getirdim, geldin gördün ben sana, seni getirmem demiştim, şimdi niye problem çıkarıyorsun, alnına silah mı dayadım diyor. Nefret ediyorum buradanartık yaşım geçiyordu.ama evlenememıştım.onunla tanıştığımda çok mutluydum.ondan başka hiçbişirşey görmedı gözüm.artık evlenmem gerekiyordu.aşık oldum ona.çok güvendim.işte bu yüzden doğdum buyuğum şehri, anamı babamı, çocukluk arkadaşlarımı, anılarımı, sevdiğim mekanları, işimi bıraıp onun peşinden onun yaşadığı yere gittim.anneme babama bile benım yerim eşimin yanı dedım.annem babam hiç karışmadılar bana.zaten hiç bir zamanda karışmadılar hiçbirkararda da.onlarda sevdi güvendi eşime.halada çok severler.eşimin benım yaşadığım şehre gelmesi benım gitmemden daha zordu ama imkansz deildi.hiç bir çaba sarfetmedi ama.çünkü meleketinden anasının babasının yanından ayrılmak ıstemıyordu.bende saf saf bu fedakarlığı yaptım.sankı madalya takıcaklardı.eşim nerdeyse hiç uğraşmadı kendi için.çok güzel bir şehirden ufacık bir şehre taşındım.ama tüm dünyam kocamdı.sonra yavaş yavaş haftalar geçmeye başladı tabi.gözüm açılmayada başladı.ben ailemi silkip atmıştım.ama eim elinden gelse herean yine ailesiyle birlikte olmak istıyorudu.mutlaka aklı hep onlardaydı.ne işleri olsa koşuyor neye ihtiyaçları olsa benı evde bıakıyordu.çoooook kavga ettik.hep kendi kendime buna sen karar verdın dedim.buranın ıyı yanlarını bulmaya çalıştım.aradan 4 sene geçti.şuan keşke anam babam bana karışsaydı dıyorum.tekbaşıma verdiğim bu kararı kaldırabilecek olgunlukta deilmişim meğer.şuan pişmanlık evresındeyım.bu şehre girdiğim an efsunlanmış gibi moralım bozuluyor.hayattan zevk almamaya başlıyorum.sonum sonumuz nolcak bilmiyorum.evliliğiminde eski neşesi kalmadı.hep sankı uzerımde fil ouruyor gibi.burda kimseyı şöyle candan sevemedim.yaptığım hiç bişiydende zevk lamıyorum burda.benım gibi tekbaşına verdiği kararın yükünü taşıyamıyan varmı böyle
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?