benim hikayem, boşanıyorum

Den .!.:

allahhh teşekkür ederim inşallah amiiinnn mucuk

Genişletmek için tıkla...

Bayan X diyeceksiniz .!.:

Yok hakkaten problemlisiniz

Genişletmek için tıkla...

Den .!.:

sorunlara çok ayrıntılı girmedim ondan. adam çalışmıyor, eve para getirmiyor. bana karşı da hiç nazik değil hep ben çalışıyorum eve para getiriyorum vesaire falan daha bir takım şeyler var da girmedim pek işte

Genişletmek için tıkla...

Pralin_ .!.:

Anlattiginiz kadarıyla ciddi bir sorun goremedim. Esinizde cok üzülmüş. Terk etmeyin adami yazik.. Birkac sene sonra baskasiyla evlenir is isten gecmis olur uzulursunuz..

Genişletmek için tıkla...

defne-28 .!.:

Böyle daha mutlu olacaksan en doğru kararı vermişsin. Umarım bundan sonraki hayatı da mutlu olursun .

Bu arada doktorun kimdi özelden yazabilir misin ?

Genişletmek için tıkla...

Den .!.:

merhaba birderdimvar kızları,
1 yıl kadar önce burada konu açmıştım, eşimle sorunlar oluğundan bahsetmiştim. baştan alacak olursam kendisi ile 7 yıl önce tanıştık, 4 yıl kadar flört dönemimiz oldu her şey güzel gidiyordu, hiçbir zaman sallantıda bir ilişki yürütmedik,tam tersi bir birbirimizi çok seviyorduk başlıktan anlaşılacağı üzere bu hala da değişmedi..
4.yılımız dolduğu zamanlarda eşimin babası vefat etti, babası ile arası çok iyiydi ve tabi anlarsınız ki çok üzüldü... ben bu dönemde ona hep destek oldum çok sinirliydi çok üzüntülüydü hep alttan aldım ama ister istemez ben de yıprandım bu durumdan.
bu olaydan 1 yıl kadar sonra nişanlandık, bu arada eşimin yas tutma durumları hala devam ediyordu; 5 ay sonra evlendik. eşim düzelir diye bekledim eskiden daha pozitif ve yapıcı bir insandı, gerçi eskiden de tembel, üşengeç biriydi ama daha yapıcı davranıyordu, en azından ben bildimci salak tavırları yoktu.
evlendik evleneli 3 yıl içinde beni çileden çıkardı, kavgalar gürültüler beni çok sevdiğini de biliyordum, (benim eşim sevmediği birini çekmez,kaçar gider sorumluluğa girmez o) tembellik, eve para getirmemeler, karamsar bakış açısı da üstüne.. istanbulda yaşıyordum hayat mücadelesi zaten zor, bir de üstüne evde evcil bir ayı besler oldum üstüne ev leş gibi,pasaklılık dağınıklık..ben temizliyordum, arkamdan pisleniyordu yok böyle bir şey.. uyarsan anlamaz, dinlemez bir de üstüne kavga.DELİRDİM DELİRİCEM.. bu arada nasıl oluyorsa mucize bir şekilde bir tarafımla onu hala sevmeye devam ediyordum, ilk günlerden başlayıp 4 yıl boyunca kurduğumuz temel hala sarsılmamıştı, bir yanım sevmeye devam ediyordu. hatta bir ara bu yüzden kendimden nefret etmeye başlamıştım, utanır olmuştum ama sonradan anladım ki birini çok sevince öyle hemen kolayca bırakamıyormuşsun.
beslenemediğimi, mutsuz olduğumu fark ettim,kronik bir mutsuzluk yaşıyor en ufak bir şeye bile ağlıyordum ve en sonunda psikoloijik destek almaya karar verdim. Benim miladım bundan sonrası oldu.
önce o saygısız ukala ağzını kapattım, sonra da çıkıp çıkıp gezmeye başladım.umursamaz, giyinip süslenip alışverişe gidiyordum. mutlu olduğumu hissettim, yaşadığımı hissetmeye başladım. paspal, depresif halimi bir kenara bıraktım. istanbulda öğretmendim, okul tatil olunca bastım geldim tek başıma ailemin yanına.. bu arada bizimki her gün arıyor telefonla, birden değişti bir iyi bir iyi sorma gitsin :) en sonunda ben de geleceğim oraya diye tutturdu.
ben de ben ayrılmak istiyorum dedim. daha önce de söylemiştim ama bu kadar ciddi konuşmamıştım. ilk önce kızdı triplere girdi sanki kendisi haklı gibi yaptı, suçlarının hiçbirini kabul etmedi. telefonlarını kapattım watsapp dan engelledim 2 ay boyunca hiç konuşmadım.
en sonunda beni aradı (2 gün evvel), ben seni çok seviyorum, ne olur iyi düşün, benim senden başka kimsem yok, seninle 7 yıldır 1 gün ayrı konuşmadan geçirmedik dedi.. hüngür hüngür ağladı. ben de ağladım.
ben ben dönmeyi düşünmüyorum dedim, böyle bir hayat yaşamak istemiyorum, gezmek mutlu olmak istiyorum dedim, sen de evlenecek bir kişi değilmişsin senin yapında bu yok ikimiz de yollarımıza gidelim dedim. bu dedi ben senin her zaman arkandayım dedi ne karar verirsen arkandayım ne istersen veririm ne dersen tamam dedi ama küs bitmesin dedi senin kıymetin çok büyük senin yaptıklarını hiç kimse yapmaz hiç kimse bu kadar fedakarlıklar yapmaz dedi.
ben de kötü bitmesine gerek yok zaten o kadar süre beraber olduk, insan gibi ayrılalım dedim zaten çingene gibi kavga etmeye gerek yok dedim, tamam dedi.
önümüzdeki hafta annemle istanbula gideceğiz onunla konuşacağız sonra da adliyeye gidip bu işi insan gibi bitireceğiz..


buradaki bayanlara demem o ki;
mutsuz evlilik yürümez, yalnızsanız da mutsuzsanız da mutlaka psikolojik destek alın, psikologa gidin, kendi kendinize eziyet yapmayın. ben psikolojik destek almasam kesinlikle boşanamazdım.
birbirinizi severek evlendiyseniz, o insanın adını bir daha ağzıma almam ne hali varsa görsün gibi şeylere hiç girmeyin bunlar çirkin şeyler. medeni bir şekilde en doğru şekilde bitirmek en iyisi.
( karşı taraf çingeneyse o ayrı. )

Genişletmek için tıkla...