- Katılım
- 17 Ağustos 2011
- Mesajlar
- 27.065
- Emoji Skoru
- 172.561
- Puanlar
- 798
bizde de tv yok projektorle izliyoruz izleyeceksek. koleksiyonumuz cok büyük degil ama yemek yiyeceksek sakin sakin oturacaksak plakcalara plak koyuyoruz. kendi lambaderimizi yaptik onun loş ışığında oturuyoruz:)Bende size katılıyorum halılarımı bile pazardan aldım salon halımı 2. El aldım çoğu kişiye hitap etmeyen ayy şöyle olsaydı denilen bir mutfağım var mesela ben böyle mutluyum diyorum pazardan ucuz fiyata bişeyler almayı seviyorum beyaz eş larda 101 den alındı herkes kötü dedi 3 senedir tek bir sorun yaşamadım mesela. Fotoda atacağım halı 250 lira pazardan aldm bide annem 1300 liraya aldı halıcıdan balkon halısı yaptım çok tüylendi vs. Hala evimde tv de yok
gecen erkek arkadaslarim geldi ziyarete. biri "bu ne bicim ev kilise gibi" dedi acti tüm isiklari
evde internet de yok bende 30 gb esimde 60 gb var idare etmeye calisiyoruz. boylece az kullaniyoruz evdeyken:) zaten benim bir KKm var o kadar bir de bazen instaya falan giriyorum.
mutfagini sevdim bizim evde de her yerde resimler var, gercek cicekler var.
amaaaan ev senin evin degil mi? keyfince döşe.
o döşekli odayi da tekrar yap.
bunu söyle begenmeyene
tam sana şu reelsi atmaya gelmiştim:))Ben de soba
Ben de düğüne parayı gereksiz bılanlardanım.bekarlık esyalarımla devam ettim hayatıma, vb. Ama bunlar evlenirken de yine bana bağlı seylerdi.Çocuk olana kadar da evlilik ile sevgililik farkını anlamadım. Ama çocuk çok ayrı bir dünya. Hiçbirseye benzemiyor. Ben de 2 yaşa kadar ekransız büyüttüm ama kınayıp ta yaptığım çok sey oldu, oluyor. Siz kınıyorsunuz demiyorum bu arada. Hani yolda görüp insanın garibine gidiyor ya, illa ki birini yaşıyorsunuz. Sanki eski sen ölüyor, lohusalıkta görmüyorsun, sonra güncellenmiş hali senin yerine devam ediyor gibi.
tabii ki piyangodan ne cikacagi belli olmaz ama hayalimiz bu sekilde diyelim. hayaller hayatlar da olabilir:)
benim esim bos zamanlarinda ormanda dogadaki malzemelerden ev yapan insanları izliyorManisa Güzelyurtta oturuyorum bahsettiğiniz gibi bir site de insanlari soguk asansöre biniyoruz herkes tavana bakıyor. Hersey herkes kusursuzlugu oynuyor. Site içine hayvan girmesi yasak kedim kayboldu site içinde gruba yazdım biri de ben gördüm deyip yazmadı buldum sonra. Herseu gri sehir gibi geliuor manisa sanayi şehri iyice çirkinleştiren acikcasi öyle bir mahalle de oturmak isterdim ama eşim ben gibi değil o da lux şeyleri seviuor benimsiyor
dagda bayirda kamp yapsak taslardan tahtalardan şişme yatak yastiktan oturma grubu masa yapiyor, vazo bile yapiyor, kiremit bulup derede yikayip bayat ekmekleri kizartiyor ateste
o senden de beter yakin gecmişe de degil soyle on bin yil oncesine falan gitse cok mutlu olur
çok fazla bilmiyorum açıkçası manisayı eşim buralı benim bazen gezmeye çıkıyorum ama sınırlı yerleri biliyorum çalışmaktan da çok fırsatım olmadı acikcasi simdide hamilelikten dolayı gezemiyorum
eşim benimle aynı görüşte olmadığı için biz çok ortak nokta da bulasamiyoruz ama anlaşıyoruz 
örnek:benim çok güzel kahvaltıydı dediğim onun dediği 
çok iyi bilirim manisanin en kötü semtinde doğup en guzel yerinde büyüdüm:) özelden detay verebilirim 
kendi adıma şöyle bir çözüm bulmuştum, bu nostalji duygumu tatmin edece köşeler ya da anlar yaratıyorum kendime, o kısmı boş bırakmıyorum göz ardı etmiyorum. mesela ışıkları kapatıp yarım saat radyo dinliyorum, özellikle biraz mum ya da kandil ışığındanakış vs. yapıyorum. istersem eski dizileri izliyorum. canım isteyince tost makinesini açmayıp tava tostu yapıyorum gibi gibi. Yani herkesin dünyaya ilgisi ve ilgi alanları aynı olmak zorunda değil. o yüzden bana sorarsanız bu hiç anormal değil, aynı dalların farklı çiçekleriyiz.
eski evler, kömür kokusu, köy hayatı, falan filan aynı ben arabesk dinlemekten ve dinlerken ben bu devrin insanı değilim demekten de kendimi alıkoyamıyorum. Geçmişe aşırı Özlem duyuyorum eski evler görünce keşke benim olsaydı diyorum 
Yeşilçam ve eski dizilerin hastasıyım 
yaşınız kaç bilmiyorum 90 da çocuktum ve 90 geçiş dönemidir bu dönemin çocukları eksik kaldı bence bir anda milenyum çağına girdik her şeyin değiştiği teknolojinin hızla hayatımıza girdiği bir dönem oldu ve gerçekten tadı damağımızda kaldı ve hep arada kaldık ilk öğrenmeler hep bizim dönemle oldu yeni ile eski arasına sıkıştık ve gönlümüz hep eskiden yana oldu
