Merhaba. Yıllardır sıkıntım olan konu anlatıcak konuşucak şey bulamamak ama şu 3 yıldır falan beni çok rahatsız etmeye başladı.
İnsanlarla konuşacak konu bulamıyorum. En yakınım olsa bile bir şeyler anlatıp konu açamıyorum. Bu yüzden naber nasılsından öteye giden arkadaşlarım yok. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Arkadaşlarım senin nasıl sevgilin oldu çok sessizsin diyolar. Hiç kavga etmediniz mi sevgilinle . "Senle kavga da edilmez ki çok sessizsin" diyolar.
Erkek arkadaşım da konuşkan birisi. Bana "anlat bir şeyler" diyo . Anlatıcak bir şey bulamıyorum susup kalıyorum bakıyorum anca. Onunda sıkıldığını hissediyorum. Boşuna buluşuyoruz gibi oluyo sen evine git bende evime gidiyim bari falan oluyo erken ayrılıyoruz.
Esprili biri değilim,küçüklüğümden beri pek konuşmam, gün içinde yaptığımda pek bir şey yok okuldan eve evden okula yani anlatıcak olayım bile yok. Evde ailemde herkes kendi halinde teklonojik aletlere yoğunlaşmış durumdayız muhabbet çok yok gibi diğer ailelere göre.
Bir de insanlar benden sıkılıyor. muhabbetin kötü diyenler oldu. Sevgilimde benden sıkılır bununla bir ömür geçer mi konuşmuyo hiç diye düşünür mü acaba. Nasıl aşarım bu durumu sizce? çekinmem herkesten, bunu dersem ne düşünürler hakkımda diye düşünmem ama niye böyle oluyo bilmiyorum..
rahat olucaksin gez dolan nebilim
