Babamın arabası yoktu. Birkac kere köye giden bi komşumuzun arabasına binmiştik. Biz de köye gidiyorduk. Çocuktum ama aptal değildim. Adam arabanin içinde güya başka şeye kızıyor gibi bağırıyor, öfkeleniyor, " bu anasını ... araba da servis arabası oldu bunu da satacağım " diyor. Arabadaki herkes durumu anlıyor tabiki.
O günden sonra her kim olursa olsun arabasına binmek istemedim. Annemle çok çatıştık bu yüzden.
Çocukken karar verdim. Halen daha kararımdayım.
Binmem. Benim arabam var çok şukur... Allah beni kimsenin arabasina binmek zorunda bırakmasın.
Sürünürüm daha iyi.