Kadınlara dırdırcı, detaycı, tripli , sabırsız oldukları söylenir hep erkekler tarafından. Gerçekten de sizce çok mu zorlaştırıyoruz hayatı? Herhangi olumsuz bir durumda daha çok kafa yoruyoruz, daha çok üzülüyoruz sanki. Eşimle tartıştığımda yemek yemek bile bana zor geliyor, iştahım gidiyor. Ama adam gayet güzel yemeğini yiyip karnını doyuruyor, maçını izliyor keyifle. Sakinleştiğimizde konuşmayı tercih ediyor, benim de o an tam tersi. Kafası burnu bile gözüme kocaaaman geliyor. Yada bir olumsuz durum oluştuğunda ben hemen terelelli.. o gayet sakin, anlayışlı, soğukkanlı. Allahım yarabbim diyorum mis gibi yaşıyorlar, dümdüz. Hiç eşimin ağzından "arkadaşım bana böyle dedi, niye dedi ki.. şu şunun arkasından şunu dedi" gibi cümleler duymadım mesela. Burada da okuyoruz, şu şunu dedi, kayınvalidem naptı böyle, kocam şunu yaptı niye yaptı.. Allahım bi salsak mı her şeyi? Bi bıraksak mı acaba? Daha da mı çıkmaza girer acaba.. Bazen çok konuştuğumu, sorguladığımı hissettiğimden şööööyle bi bayılasım uyanmayasım geliyor. Kadınlar diye genelledim ama belki de kafasına takmayan, çok sorgulamayan bir kesim de vardır. Öyle bunaldım kii konuşmaktan, sormaktan, neden demekten.. fikirlerinizi merak ediyorum..
Ruh halim..
Ruh halim..