- 15 Mart 2012
- 1.297
- 3.424
- 358
- Konu Sahibi Pirayeeeee
- #41
Bi arkadaşım aklıma geldi okuyunca.sevgilisi doğulu kendisiyle aynı okulda yaşadığım şehirdeler.sevgilisi son sınıfta memleketine dönücekti.arkadaşım oraya gitmeyi kabul etmiş.hatta kapanmasını çok istiyodu ama baskı yapmıyodu.arkadaşımda hep içinde olduğunu bigün kapanıcağından falan bahsediyodu.ki çok bakımlı bi kızdır.hatta bununla da kalmayıp başka bi meslek tercih edicekti.bu kadar fedakarlığa rağmen nolduğunu söyleyim.tanışmadan önce arkadaşım bi kaç arkadaşıyla gece dışarı çıkıyo.iğrenç bi ortam oluşuyo arkadaşlarından kaynaklı.kendisi dahil olmadan eve gidiyolar.giderken dengesizin biri kendi evine çağırıyo.arkadaşımda kavga edip arabadan iniyo.çocuk diş bilediği için sağda solda konuşuyo.ve sevgilisi de bunu duyuyo.aylar önce olmasına rağmen kızı dinlemeden ayrılıyo.bu kadar fedakarlıktan sonra onun düştüğü konum hep aklıma geliyo benim.
Siz bu kadar fedakarlığı yapmazsınız zaten anladığım kadarıyla ama dediğim dedik değilsiniz sanırım ilişkide.kabul etseniz mutsuz olcaksınız mutsuz ediceksiniz.kaldı ki bekar kardeşleri varmış sizden daha iyi durumdalar.ben ailemden başka bi yerde düşünemezdim erkek arkadaşımla aynı şehir olsa bile.çok zor bi durum gerçekten.
Haklısın o kadarını yapamam.. Ne kadar seversemde gözüm hiç bir şeyi görmüyor moduna hiç bi zaman girmedim.Mantıklı olmak lazım bu hayatta arkadaşına yazık olmuş..
Herkes örneklerinde ben gittim mutsuz oldum demiş ben kesin tavrımı ortaya koydum zaten bende yapamam mutsuz olurum biliyorum..Ama bu sorun nasıl çözülür onu bilmiyorum..