Saygılı olan,kurallara uyan herkese karşı empati yeteneğim vardır.Ben onlardan alışveriş yaparak zaten empati kurmuş oluyorum.Bağırmaları dışındaki hallerinden anlıyorum.Tek sorun car car bağırmaları işte.
hani çocuğunu iyi eğitememiş ailelerin çocukları 'çığıra çığıra ' oynuyorya o yüzden belirtme gereği duydum.. tersine örnekleme yaptım yani.. sanırım daha önce alıntıladığımı okumadınız...
bağırarak konuşmak? ne alaka?
tabiki de çocukken avazım çıktığı kadar 'çığıra çığıra' oyun oynuyordum.. çünkü 'çocuk'tum. çocukların hepsi her oyunda her zaman aynı fikirde olup mükemmel oyunlar mı oynuyorlar? sürekli birbirlerinin sözünü kesmeden sırayla mı konuşuyorlar normal konuşma tonuyla?
sokaktaki oyundan bahsediyoruz ingiliz çay takımlarıyla evde oynanan evcilikten değil.. (ki ben çocukken evde evcilik oynarken bile arkadaşlarımla bağıra bağıra oynardım arada Tarkan benim sevgilim yaaa,, burak kut senin olsun diye)
demekki bende an
işte çocuğun doğası gereği üst katta evde ip atlıyor....gidip konuşmak işe yaramadı ona gece nöbet tuttuğumu ve gündüzleri de ders çalışmam gerektiğini söylemem işe yaramadı maalesef....çünkü çocuk böyle alışmış doğası gereği....babasının sözünü dinlemiyor.....gerçekten bu terbiyesizlik kaşısında ben de eski eşimde hasta olduk sinir bozukluğu....lojmandan attıramadık düşün o derece ciddi bir konu ....onlar mutlu ve relaksdı bense antidepresanımın dozunu biraz daha arttırmak zorunda kaldım.....konuşmakla anlaşamadık
hepimiz çocukken sokakta oynadık elbette.ammaaa biz akşam ezanı okunmadan mutlaka eve girerdik.asla kimseleri rahatsız etmeden,bağırmadan böğürmeden saklambaç da orta da sıçan da her bir haltı da oynadık.ne küfür bilirdik ne hakaret.üstelik metropol istanbulda kadıköyde.terbiyemiz bozulmadan büyüdük.anamız babamız bir bakışıyla bitirirdi meseleyi
şimdi dışardaki çocuklar hiç duymadığım küfürleri bağıra bağıra söylüyor.sürekli birbirleriyle kavga ediyor.üstleri başları leşşş gibi.
5 yaşında kızım var daha bir gün bile kapı önüne çıkarmadım.kendi de istemiyor zaten çünkü o canavarlaşmış çocuklardan korkuyor.ben de parka ya da avm ye götürüyorum.orada bir nebze de olsa kendi gibilerle arkadaşlık kuruyor.
sokaktaki çocuklara camdan bile bakmıyor.onlar annelerini hep bağırttırıyorlar üzüyorlar diyor.evde azıcık gürültülü bişey yapsam bana:aşaşğıdaki teyzeler rahatsız olacak yavaş diyor.bunu söyleyen 5 yaşındaki çocuk.bizler evlatlarımızı iyi yetiştirmeliyiz ki buraya böyle konular açılmasın.
satıcılar için diyeceğim de tamam ekmek parası ama bizdeki de kafa yani.zır zır nereye kadar.bayıyorlar artık.ama ona bir çözüm bulunacağını hiç sanmıyorum
Onlar sevmediğim ,tasvip etmediğim şeyi de yapsalar ,para kazanma amacında oldukları için ben de alışveriş yapıyorum.Onların ekmek parası peşinde olduklarının farkındayım sadece bağırmayacaklar ,umarım artık anlamışsındır beni.Anlamak istemediğini düşünmeye başlayacağım yoksa.
Ben bu başlıkta rahatsızlık veren çocukların hangi kafayla savunulduğunu gerçekten anlamıyorum...
Diyorum ki inşallah bir çocuk evinize gelir, en sevdiğiniz ve geri gelmeyecek şeylere zarar verir. Sonra bize gelip o çocuktur, annesi napsın dersiniz... Günlük hayata saygıdan anlamıyorsanız buradan anlarsınız heralde... Ah o anne babalar... Nesiller minnettar kendilerine...bu da benim ailem yani :)
Oturduğum mahallede sürekli bağıra bağıra bir şeyler satan seyyar satıcılardan bıktım artık!Hiç abartmıyorum sabah 9 da başlıyorlar akşam ezanına kadar patates soğancısı,kavun karpuzcusu,hurdacısı,domates patlıcancısı,şeftalicisi maksimum yarımşar saat arayla resmi geçit düzenliyor.Uyu uyuyabilirsen!Rüyamda sürekli kendimi tarlada yada meyve sebze halinde görüyorum artık.Bunları bir şekilde engellemenin bir yolu yok mu?Nereye şikayet edebilirim?Yoksa bi gün tencere tava ne bulursam atıcam valla kafalarına
Ben bu başlıkta rahatsızlık veren çocukların hangi kafayla savunulduğunu gerçekten anlamıyorum...
