:çok üzgünüm:arkadaşlar bugün eşimle ayrılmayı istedigimi söylüyecegim.bıktım artık sorumsuzluklarından,ailesinden.yaşamak istemiyorum artık.2 tane çocugum var.anasının babsının yanında kalıyoruz .5 senedir dünyam zindana döndü.beni tanıyanlar bilirler çok konu açtım buraya ama artık dur demenin zamanı geldide geçiyo bile.çocuklarım var diye sustum eşşimi seviyorum diye sustum.ama şu son zamanlarda yaşananlar beni çok yıprattı.dışarı bile çıkamıyorum.kaynanam sürekli dırdır ediyo. yemek yaparken bile bir sürü laf sölüyo.yaptıma ettime(eşşek,aptal,)gibi sürekli bu lafları sokuyo.artık cvp vermiyorum.sölensin dursun çünkü ugraşmaktan bıktım.eşim çalışmamı istemiyomuş.en son olaydada kendi babmgil üvey annem vardı istemedi yanına.o kadar kötü hissediyorum kendimi.ayrı eve çıkacamızı söledi ama nerde.ben biraz para koyarızz köşeye diye düşünüyom aldıgı aylıgı bile sölemedi geçen borçlara vermş.neyse tamam dedim bunada.kendine dünden bişeyler almış.paranın olmadıgı söylüyordun dedim.(her attıgım adımı sanamı sölüyecem dedi.her aldımı hesabını verecem dedi)okadar yaraladıki.ben nelere katlandım onun içi beblerim için.biz görücü usülü evlendik ama eşimi çok sevmiştim.izinli oldugu gün bile beraber vakit geçirmeyiz.hep bişeylerle ugraşır.sabahın köründe gidip gece geliyo.beblerimin birinede bakmaz kaynanm.okadar bunaldım ki yazıp rahatlamak istedim.içimde okadar büyük bi patlama varki bagırmak istiyorum yeter artı diye neolur bi fikir verin ne yapayım.:1no2:senağlamasenağlama