Yeni evli değilim ama son zamanlarda eşimle bu sebepten sık sık tartışıyoruz.
Ailesi sürekli planlarına bizi dahil etmeye çalışıyor ve ben çok rahatsızım.Bunun normali nedir,ben mi değişmeliyim bilmiyorum
Cumartesi eşim 14:00te eve geldi,ufak bir tadilat vardı onu yapıyor,annesi aradı.Eltimin evine misafirler geliyormuş,siz de gelin dedi.Eşim tadilatı söyledi,ev battı temizlik yapılacak dedi.Yok ,ikna olmuyor.Kimbilir ne diyip de kapattı,eşimin suratı 5 karış oldu,çok kötü kavga ettik. 1-2 saat geçti,kuzeni aradı yarın pikniğe gidelim diye.Yine başka bir arkadaşı aynı gün akşam maça çağırdılar. Annesinden dolayı kavgalı olduğumuz için hepsini reddetti.
Pazar günü de 1 haftadır gitmek istediğimiz bir yer vardı,hazırlanıyorduk.Abisi aradı,pikniğe gidelim dedi. Yine bir şey uydurmak zorunda kaldık.Eskiden arabamızı isterdi sürekli,şimdilerde cümbür cemaat plan yapmaya başladı.
Bizim her haftamız buna benzer emrivakilerle geçiyor,sinirlerimiz geriliyor. İşin kötüsü eşim özellikle annesini reddetmek istemiyor hiçbir zaman ama annesinde empati kurmak diye bir şey yok.Oğlunu hiç kısıtlamadım.Haftada en az 2 kez annesine uğrar,çalıştığımız için 1 gün kızımızı orada bırakırız.Önceleri çağırdığında çok tartışırsak eşime "sen git ben gelmiyorum" derdim giderdi ama şimdi özellikle üçümüzü bekliyorlar. Benim tek derdim,neden her dediklerini yapıyor? Bizim bir ailemiz özelimiz yok mu? Bütün kocalar böyle mi?
Ailesi sürekli planlarına bizi dahil etmeye çalışıyor ve ben çok rahatsızım.Bunun normali nedir,ben mi değişmeliyim bilmiyorum
Cumartesi eşim 14:00te eve geldi,ufak bir tadilat vardı onu yapıyor,annesi aradı.Eltimin evine misafirler geliyormuş,siz de gelin dedi.Eşim tadilatı söyledi,ev battı temizlik yapılacak dedi.Yok ,ikna olmuyor.Kimbilir ne diyip de kapattı,eşimin suratı 5 karış oldu,çok kötü kavga ettik. 1-2 saat geçti,kuzeni aradı yarın pikniğe gidelim diye.Yine başka bir arkadaşı aynı gün akşam maça çağırdılar. Annesinden dolayı kavgalı olduğumuz için hepsini reddetti.
Pazar günü de 1 haftadır gitmek istediğimiz bir yer vardı,hazırlanıyorduk.Abisi aradı,pikniğe gidelim dedi. Yine bir şey uydurmak zorunda kaldık.Eskiden arabamızı isterdi sürekli,şimdilerde cümbür cemaat plan yapmaya başladı.
Bizim her haftamız buna benzer emrivakilerle geçiyor,sinirlerimiz geriliyor. İşin kötüsü eşim özellikle annesini reddetmek istemiyor hiçbir zaman ama annesinde empati kurmak diye bir şey yok.Oğlunu hiç kısıtlamadım.Haftada en az 2 kez annesine uğrar,çalıştığımız için 1 gün kızımızı orada bırakırız.Önceleri çağırdığında çok tartışırsak eşime "sen git ben gelmiyorum" derdim giderdi ama şimdi özellikle üçümüzü bekliyorlar. Benim tek derdim,neden her dediklerini yapıyor? Bizim bir ailemiz özelimiz yok mu? Bütün kocalar böyle mi?
ama ben üzüldüğümle ağladığımla kaldım. Ay çok güzel resimler çekildik,birini bile sosyal medyaya koyamadım akrabaları görecek diye
Evliyiz gizli gizli geziyoruz ne kötü bir durum,sinirden gülüyorum
