- 21 Şubat 2017
- 3.816
- 7.460
- 88
- 33
Aynı hisler bende de var.Bu düşünceye iten sebep vardır diye düşünuyurum.
Bazen bu düşünceler artar bende, nedenini bilirim ani anne devamında art arda dedeler babaanne dayilar vs gibi yakınlarımı kaybetme korkusu ve benim ölmem gibi..
Ölümüm sonrasında kimler uzulurden tut teee evden ayrılırken bir not bile yazdığım olurdu... benden sonra bulur okurlar diye (şimdi bastırdım bu düşünceyi biraz not yazmıyorum )
Tedavi olmandan ziyade en azindan bir kereligine bir Terapiste gidip bu durumu anlatmam eminim iyi gelecektir.
Hamileliğe veriyorum, devam ederse hamilelikten sonra ben de gideceğim.
Önce sevdiğim insanları kaybettiğimi, onların hayatlarını düşünüyorum, canlarının yanmalarını, bir daha olmayacaklarını, onlarsız hayatı, hayallerini, planlarını, üzüntülerini liste çoğalır gider. Bir keresinde kardeşimin sabah işten çıkıp yürüdüğü 5 dk lık yola ağlamıştım, içerlemiştim.
Sonra beni kaybetmeleri ve benim yokluğumda duracakları acıyı düşünüp üzülüyorum. Off içim daraldı, sağlıklı değil bence :-(
Geçen kendimi tutamadım anneme de eşime de bana bir şey olursa çocuğum annemde olacak, o bakacak diye sözler verdirdim. Annem ağlamaya başladı, eşim bir tuhaf oldu susturmaya çalışıyor. :-(