• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Biliyorum tedavi ol diyeceksiniz.

Bu düşünceye iten sebep vardır diye düşünuyurum.

Bazen bu düşünceler artar bende, nedenini bilirim ani anne devamında art arda dedeler babaanne dayilar vs gibi yakınlarımı kaybetme korkusu ve benim ölmem gibi..

Ölümüm sonrasında kimler uzulurden tut teee evden ayrılırken bir not bile yazdığım olurdu... benden sonra bulur okurlar diye (şimdi bastırdım bu düşünceyi biraz not yazmıyorum )

Tedavi olmandan ziyade en azindan bir kereligine bir Terapiste gidip bu durumu anlatmam eminim iyi gelecektir.
Aynı hisler bende de var.
Hamileliğe veriyorum, devam ederse hamilelikten sonra ben de gideceğim.

Önce sevdiğim insanları kaybettiğimi, onların hayatlarını düşünüyorum, canlarının yanmalarını, bir daha olmayacaklarını, onlarsız hayatı, hayallerini, planlarını, üzüntülerini liste çoğalır gider. Bir keresinde kardeşimin sabah işten çıkıp yürüdüğü 5 dk lık yola ağlamıştım, içerlemiştim.
Sonra beni kaybetmeleri ve benim yokluğumda duracakları acıyı düşünüp üzülüyorum. Off içim daraldı, sağlıklı değil bence :-(

Geçen kendimi tutamadım anneme de eşime de bana bir şey olursa çocuğum annemde olacak, o bakacak diye sözler verdirdim. Annem ağlamaya başladı, eşim bir tuhaf oldu susturmaya çalışıyor. :-(
 
En büyük korkum, ben erkenden gidersem kızımın annesinin olmayışı olur kesinlikle ..

Annem vefat ettiğinde 20 yaşındaydım onu çok aradım gelir diye çok bekledim ama gelmedi ... en çok nisanlanma düğün doğum ve devamında doğan bebegimle ilgili kV nin yaptığı yorumlarda aradım ...ne zaman babası gibi, torunum dese anneme sormak isterdim ben nasıldım uslu muydum ne zaman yürüdüm konuştum vs diye sormak isterdim....yasanmisliklar insanı derinden etkiliyor evet sağlıklı değil .

Senin durum aslında normal hamilelikte hormonlar uçuşa geçiyor malesef. Sağlıkla büyüt bebeğini Quuen:anneadayı::KK200:
 
Bana cok anormal gelmedi dusundukleriniz. Cunku bizim de bir kedimiz var. Ben de esimle bana birsey olursa kedim ne olur diye dusunuyorum bazen. Tamam evden cikarken vs birsey olursa diye pek aklima gelmiyor ama ben olmasam bir tek esime sonsuz guvenirim ikimiz de deli gibi seviyoruz. Evcillerimiz evlat gibi bizler icin o yuzden endise etmemiz normal sanki.

Ama annem bile bizim kadar iyi bakamaz diye dusunmuyor degilim. Kimse bizim kadar sevemez gibi geliyor. Kedimize hist deseler bozuluyoruz biz:)
 
En büyük korkum, ben erkenden gidersem kızımın annesinin olmayışı olur kesinlikle ..

Annem vefat ettiğinde 20 yaşındaydım onu çok aradım gelir diye çok bekledim ama gelmedi ... en çok nisanlanma düğün doğum ve devamında doğan bebegimle ilgili kV nin yaptığı yorumlarda aradım ...ne zaman babası gibi, torunum dese anneme sormak isterdim ben nasıldım uslu muydum ne zaman yürüdüm konuştum vs diye sormak isterdim....yasanmisliklar insanı derinden etkiliyor evet sağlıklı değil .

Senin durum aslında normal hamilelikte hormonlar uçuşa geçiyor malesef. Sağlıkla büyüt bebeğini Quuen:anneadayı::KK200:
:-( amin canım hepimiz inşaALLAH. Gerçekten seninki de çok zormuş :-(
 
İşin ilginci ailem veya akrabalarim icin endiselenmiyorum. Endiselenmiyorum derken tabiki onemsiyorum ve gercekten onlari kaybetmek istemem bu beni cok uzer ama korkum onlari kaybetme korkusu degil. Ben ölürsem kediye ne olacak diye uzuluyorum. Ben ölsem herkes basinin caresine bakar kimse bana muhtac degil ama kedicigim bana muhtac, savunmasiz garibim... Aç sefil arkada kalirsa...
Ne güzel bir kedi sevgisi bu... sana muhtaç saf sevgisiyle yaklaşan bir can var karşında ...

Bu seni çok yoruyordur eminim. Güzel şeyler düşünmelisin aklından at kötü düşünceleri.[/QUOTE]
 
çok ama çok iyi anlıyorum sizi. bende de var o evdeki kedilerim ve sokakta mama verdiğim birkaç kedi köpek var. bir gün biraz geç çıksam mama vermeye bekliyor oluyorlar beni köşelerinde. eve az geç gelsem benim bebekler kapı önünde karşılıyor. kedilerimden biri yazın sıcak oluyor diye camı açıp odamın kapısı kapalı uyuduğumda 2 saatte bir gelip miyavlıyor kapımın önünde ben ona seslenene ya da çıkıp sevene kadar susmuyor telaşlı telaşlı miyavlıyor yavrum. inanılmaz düşkünler ben de onlara öyle cidden onlara bir şey olursa naparım bana bir şey olursa onlar napar diye düşünüp üzülüyorum çok. düşünmemeye çalışıyorum o yüzden.

İşin ilginci ailem veya akrabalarim icin endiselenmiyorum. Endiselenmiyorum derken tabiki onemsiyorum ve gercekten onlari kaybetmek istemem bu beni cok uzer ama korkum onlari kaybetme korkusu degil. Ben ölürsem kediye ne olacak diye uzuluyorum. Ben ölsem herkes basinin caresine bakar kimse bana muhtac degil ama kedicigim bana muhtac, savunmasiz garibim... Aç sefil arkada kalirsa...
 
Uzun zamandır kendime bile itiraf edemediğim durum canımı sıkıyor. Kimseye bahsetmedim, eşime bile.
Bayadır her evden uzaklaşacağımızda (Şehirdışı, uzun yol) çok canım sıkılıyor. Aklıma yolda ölmek geliyor ve eve geri dönememek geliyor. Eskiden aklımın ucundan geçmezdi.

Evde bir kedim var. Ben ölürsem ve sokaklarda sefil kalırsa diye korkuyorum ve anneme " birsey olursa kedime bak" demistim daha once ama bu ciddi bir muhabbette olmadi ve anlam veremedi sanirim ve kadına ben ölürsem gibi muhabbetler yapip korkutmak istemiyorum durduk yere ama ben ciddiydim. Ona bakacağına söz verse sanki daha iyi hissedecek gibiyim.
İçimde hep bir sıkıntı oluyor.

Cok savunmasiz bir hayvancagiz, arkamdan bensiz rezil sefil aç olsa cok uzulurum.
38 yaşındayım
ben bunu ta aklımın erdiği zamanlarda annemlerle tatile cıkarken dahi düşünürdüm.
hala da bu düşüncem devam eder.

tadavi ol demeyeceğim:)
 
Back
X