Bir daha aşık olamayacakmışım hissi

Herkese merhaba,

3 yıl önce eğitimim için ülke değiştirdim, 6 ay önce de 8.5 yıllık ilişkimi bitirdim. Son iki yılını uzak mesafeden benim çabalarımla ittire kaktıra yürüttüğümüz bir ilişkiydi. Çok çok sevsem de ilişkide hakettiğim ve beklediğim ilgiyi, sevgiyi veya desteği görmediğimi uzun zamandır düşünüyordum. Onun adına bahaneler üretip duruyordum ama tavırları geçen yaz dayanılmayacak bir hal alınca kendi iyiliğim için bitirdim. Açıkçası üzülmekten çok da rahatlamış hissettim birlikteliğimiz bitince. Zaten stresli olan hayatımı daha da zorlaştırdığını anladım zira.

Her şey iyi hoş, yeniden bekarım istediğim gibi takılıyorum ama bazen çok korkuyorum aşık olamayacağım, birini yeniden sevemeyeceğim diye. Hafta da bir genelde bir buluşmaya çıkıyorum bi süredir ama yok, bir türlü tam anlamıyla tanımak istediğim birini bulamıyorum. Bir yandan bu ülkeden yakın zamanda taşınacağım, hayatıma birini sokmak istemiyorum ama bir yandan da kendimi pek yalnız hissediyorum. Sırf yalnız hissediyorum diye saçma sapan bir ilişki yaşamak da istemiyorum ki zaten bi ilişkiye hazır mıyım onu bile bilmiyorum. Kısacası karman çorman haldeyim.

Sizce acele mi ediyorum? Bu saçma duygudan nasıl kurtulabilirim? Naçizane fikirlerinizi bekliyor, zaman ayıran herkese teşekkür ediyorum

Aslında aşk dediğimiz birçok ilişkimiz alışkanlıktır. Bunu çok geç anlıyoruz. Benimde 5 yıllık ilişkim bitince omzumdan yük kalkmıştı. Ondan hemen sonra iğrenç bana hiç değer vermeyen erkek arkadaşım olmuştu yani muhtemelen bundan sonra yapacağınız ilk ilişki böyle olacak. Genellikle uzun ilişkiden sonraki ilk ilişkiler çok kötüdür. Ama daha sonra beni çok seven biri çıktı bende ona aşık oldum. Yurutemedim. Daha karşınıza birçok insan çıkacak birden fazla kez aşık olacaksınız birden fazla kez iğrenç hatalar yapacaksınız öteki türlü hayatın tadı kalmazdı. Doğru kişiye aşık olmayı da öğreneceksiniz:)

Bence kendinize biraz zaman tanımalısınız. Acele etmeyen ve zamana bırakın.

Artık daha tecrübelisin daha doğru birine aşık olabilirsin

Haklısınız ama ne bileyim, buradaki üç beş yabancı arkadaşım dışında gerçekten çok yalnız hissediyorum bazen. Dilini yarım yamalak bildiğim bir yerde her şeyin peşinde koşturmaktan, belki de bu yüzden panik haline girdim.

Hayır bi de benimle aynı durumu yaşamış/yaşayan arkadaşlarıma verdiğim tavsiyeleri ve telkinleri görseniz, şaşarsınız. Terzi kendi söküğünü dikemez dedikleri bu olsa gerek.

3 yıllık bir ilişkim oldu, toksikleşmeninde ötesine gecince en doğru kararla ayrıldım tüy gibi de hafifledim hic pismanlığım olmadı.

Ama ayrılıktan sonraki süreçte kiminle tanışsam 1 hafta bile konusamadım baya uzun bir bıkkınlık dönemi oldu bende, hatta bir ara vay anam bende mi sorun var demeye başladım cevremin bile dikkatini cekti.
Amaa noldu kafama uyan biriyle tanısana kadar 2 yıl yanlız kaldım. Toksik ilişkinin darbelerini onardım zamana bıraktım asla acele etmedim ve suan güzel mutlu bir ilişkim var.

herkesin durumu toparlama iyileşme süreci farklıdır tabii bende böyle oldu iyiki de böyle gecirdim, kafa dinledim toparladım
8.5 yıl gercekten az bir süre değil. Bence kendinize zaman tanıyın şuan bidaha hic olmayacakmış gibi geliyor ama öyle değil.

Bazen yaşadığımız şeyler bir tecrübe bazen bir ders oluyor. Şuan onca yıllık geçmişi bitirmenizden dolayı böyle düşünüyorsunuz ama hiçbir şey için geç değil. Zamanla o kadar güzel şeyler yaşanıyor ki geriye dönüp baktığınızda sadece geçen zamanınıza üzülüyorsunuz. Bunda da vardır bir hayır deyip kendinizi ümitsizliğe sürüklemeyin.

Size iyi gelmeyen her şeyi bırakın arkanızda artık. Olması gerekenler öyle güzel, öyle kolay, öyle keyifli oluyor ki, şükrediyorsunuz sonra.