Annem ve kardeşimle gidiyorum. Valla her şeyden önce tatilin parasını masrafını düşününce şu an hiçbir şey o tatilin tadını çıkarmaktan daha değerli olamaz moduna girdim bile
kim ne yaparsa yapsın. Kafamdakileri kutuya koymak ve evde bırakmak daha mantıklı geldi açıkçası. Kara tahtayı silmeyeyim şimdi %1 bile pişman olma ihtimali istemediğim için. Ben iyi niyetle yaklaşıyorum, insan oluyorum, taktik yapmıyorum, başkaları gibi süründüreyim kafasına girmiyorum ama karşılığında değer görmüyorum. Ben yazarsam yazıyor ben konuşursam konuşuyor vs. Hayır 1.5 ayıma yazık cidden. Usandırdı. Her geçen gün değeri eriyor gözümde. Ne kadar yorucu di mi? Gidicem o tatile, telefonu da her plaja gidişimde evde bırakıcam. Aklına gelirsem yazar, bir ihtimal arar. Ama cevaplayan ya da açan olmayacak o da benim sorunum değil.
7 yıllık evliyiz.
fakat bir zamanla çok verici olduğumdan minnoş kalbim partnerimin üzülmesini görmeye dayanamayacağı için aşırı umut içermeyen ama yine de tatlı tatlı dokunduran cümleler falan söylemiştim. Bir de biliyorum çok ayıp ama kelimelerle onu bağladığımı hissetmiştim ipi istediğim yere çekmek hissi hoşuma gitmişti. Son cümle beni çok kötü betimledi ama his buydu gönlünü eğlendirmek böyle birşey mi acaba
Mesaj attı mı ?
