Bir derdim var mı bilmem ama yazmak istedim sadece...

Öncelikle herkese merhaba. Hayatıma dışarıdan bir gözle bakılsa ne memnuniyetsiz denilir belki de :/ Ama benim memnun olmadığım öyle yerler var ki... Arkadaşlar, olmayan erkek arkadaş, aile, dış görünüş... Belki de kendi kendime yapıyorum her şeyi ama yazmak istedim işte çünkü etrafımdaki kimseyle yeteri kadar dertleşebildiğimi düşünmüyorum. Geçen keyfim biraz yerinde değil, sesim düşük diye bir arkadaşım yine ne oldu gibi bir şey söyledi. Kırıldım ama belli etmedim. Çevremde toplasanız iki üç arkadaşım var zaten onların da işi düşünce akıllarına gelirim. Bir sevgilim yok hiç olmadı. Zaten bu özgüvensizlik yaratırken artık şu günlerde güzel ve çekici olmadığımı hiçbir yönden beğenilmediğimi de hissetmeye başladım. Arkadaşlarım beni işi düşünce ararken hiçbir planlarında olmuyorum tatil günlerinde. Hoş evimde olmaktan bir şikayetim yok ama ah şu sosyal medyada paylaşılanlar yok mu onları görünce kıskanmadan geçemiyorum. Hiçbir yerde tutunamamış, hobisi bile olmayan, öyle koltuğunda ömür geçiren gelip geçen biri oldum çıktım. Oysa hiç böyle hayal etmemiştim bu yaşlarımı. Geçer mi dersiniz bu hallerim?
Koltuğa yapışık halde bunları yazarsınız geçmez, yaşlanir ve aynı koltuğa yapismaya devam edersiniz.
Ne yapmayı düşünüyorsunuz?
 
Özgüvenin neden düşük mesela? Kilon mu var sivilcelerin mi estetik müdahale mi gerekli? Ben de özgüvenimi böyle fiziksel şeylere bağlayan biriyim ama aşırı kilolu olup özgüvenli olanları da görüyorum. Demek ki bu çocukluktan yapışan bir şey. Bence terapi alın en iyi gelen bu olur.
 
İş hayatınız yok mu? Çalışmak iyi gelebilir her açıdan. Maddi ve manevi olarak da güçlü hissetirir. İnsanlar gelip geçicidir takılmayın ama bir yerde de sizle alakalı bir durum.
 
Depresiflik, negatiflik biraz fıtratla gelen şeyler bence, genel yapınızı, ruh halinizi bilemiyorum hani hep mi böylesiniz, bu sizin için geçici, dönemsel bi durum mu ama eğer genel yapınız böyleyse maddi imkanlarınız dahilinde bi uzmandan, terapistten yardım almayı düşünün, zira depresif insanlardan uzak kalmaya çalıştığımız bi çağda yaşıyoruz bence artık, hayat şartları giderek zorlaşıyo, herkesin kendi sorunları, kendi çilesi, artı insanlar artık bilinçleniyo, iyiyi çekmek, modunu yükseltmek için çareler arıyo, frekans-titreşim olayları derken haklı olarak hep modu düşük, hep negatif hisseden insanlardan kaçıyoruz biraz, şahsen ben de öyleyim, çok yakın çevremde istemiyorum sürekli melankolik, hep şikayetçi insan, çekemiyorum, kafam kaldırmıyo, yok eğer dönemsel bi mod düşüklüğü ise bu ruh halinden sıyrılmak için çaba gösterin ufak ufak, nerenizden memnun değilseniz düzeltmek için çare düşünün, evde kendinize cilt bakımı yapın, bakım rutinleri oluşturun, yeni bi allık, yeni bi parfüm, yeni bi ruj belki, ben bakımlı olmanın, bakım yapmanın ruh haline çok etkisi olduğunu düşünüyorum, şahsen bakımsızlık benim modumu düşürür, kişisel gelişim kitapları edinin mutlaka, bilinçaltı, frekans, çekim yasası vs üzerine okuyabilirsiniz mesela, sonra mutlaka eşyalarınızı ayıklayın, temizleyin, fazlalıklarınızdan kurtulun hafifleyin sadeleşin, bu insanı öyle iyi hissettiren bi eylem ki inanamazsınız, kullanmadığınız şeylerden kurtuldukça zihninizdeki fazlalıklardan da kurtulacaksınız
Hobi edinebilirsiniz örgü öğrenmek gibi, fotoğraf çekmek gibi, yürüyüş yapın, mis gibi kahve eşliğinde güzel bi dergi okuyun, modayı takip edin, daha sosyal olmak istiyosanız siz arkadaşlarınızı bi yerlere çağırın, sinemaya gitmeyi, tatlı yemeye çıkmaya, kahve için alışveriş için buluşmayı önerin?
 
İnsan hayatında çok önemli bir üzüntü olunca tabii ki sırf arkadaş tutmak için sahte sahte gülümsemesin. Ama atıyorum iş yerinde müdürle itişti diye saatlerce modu düşen sızlanan insanı ben de çekemem. Eşimle Bile değiştiremeyeceğimiz moral bozucu şeyleri uzatmayız eve negatiflik çökmesin diye
 
Özgüvenin neden düşük mesela? Kilon mu var sivilcelerin mi estetik müdahale mi gerekli? Ben de özgüvenimi böyle fiziksel şeylere bağlayan biriyim ama aşırı kilolu olup özgüvenli olanları da görüyorum. Demek ki bu çocukluktan yapışan bir şey. Bence terapi alın en iyi gelen bu olur.
Özgüvenimin düşüklüğünün lise dönemlerime dayandığını düşünüyorum. O dönemin popüler kızları ve erkekleri tarafından baya alay konusu olmuştum klasik bir zorbalık işte 😕 o dönemlerde de sonrasında da hep ailem için hata yapmayan, iyi, başarılı, üzmeyen bir evlat olmaya çalıştım bu da birçok sınırımı oluşturmama neden oldu. Bir dönem kiloluydum zayıfladım. Bu arada bakım ürünlerini ve makyajı çok severim.
 
İş hayatınız yok mu? Çalışmak iyi gelebilir her açıdan. Maddi ve manevi olarak da güçlü hissetirir. İnsanlar gelip geçicidir takılmayın ama bir yerde de sizle alakalı bir durum.
Yaklaşık dört yıldır var diyebilirim çok şükür düşe kalka da olsa tutunmaya çalışıyorum
 
Depresiflik, negatiflik biraz fıtratla gelen şeyler bence, genel yapınızı, ruh halinizi bilemiyorum hani hep mi böylesiniz, bu sizin için geçici, dönemsel bi durum mu ama eğer genel yapınız böyleyse maddi imkanlarınız dahilinde bi uzmandan, terapistten yardım almayı düşünün, zira depresif insanlardan uzak kalmaya çalıştığımız bi çağda yaşıyoruz bence artık, hayat şartları giderek zorlaşıyo, herkesin kendi sorunları, kendi çilesi, artı insanlar artık bilinçleniyo, iyiyi çekmek, modunu yükseltmek için çareler arıyo, frekans-titreşim olayları derken haklı olarak hep modu düşük, hep negatif hisseden insanlardan kaçıyoruz biraz, şahsen ben de öyleyim, çok yakın çevremde istemiyorum sürekli melankolik, hep şikayetçi insan, çekemiyorum, kafam kaldırmıyo, yok eğer dönemsel bi mod düşüklüğü ise bu ruh halinden sıyrılmak için çaba gösterin ufak ufak, nerenizden memnun değilseniz düzeltmek için çare düşünün, evde kendinize cilt bakımı yapın, bakım rutinleri oluşturun, yeni bi allık, yeni bi parfüm, yeni bi ruj belki, ben bakımlı olmanın, bakım yapmanın ruh haline çok etkisi olduğunu düşünüyorum, şahsen bakımsızlık benim modumu düşürür, kişisel gelişim kitapları edinin mutlaka, bilinçaltı, frekans, çekim yasası vs üzerine okuyabilirsiniz mesela, sonra mutlaka eşyalarınızı ayıklayın, temizleyin, fazlalıklarınızdan kurtulun hafifleyin sadeleşin, bu insanı öyle iyi hissettiren bi eylem ki inanamazsınız, kullanmadığınız şeylerden kurtuldukça zihninizdeki fazlalıklardan da kurtulacaksınız
Hobi edinebilirsiniz örgü öğrenmek gibi, fotoğraf çekmek gibi, yürüyüş yapın, mis gibi kahve eşliğinde güzel bi dergi okuyun, modayı takip edin, daha sosyal olmak istiyosanız siz arkadaşlarınızı bi yerlere çağırın, sinemaya gitmeyi, tatlı yemeye çıkmaya, kahve için alışveriş için buluşmayı önerin?
Aslında hep depresif değilim dışarıya karşı içimde fırtınalar kopar ama çok bungun olmadıkça belli etmem sadece ortak konularımız arkadaşlarla en fazla iş olabiliyor hiçbiriyle daha farklı bir konu konuşmuyoruz desem yeridir. Önceden derdim daha fazla sosyal olabilmekti artık o değil kendim de gezebiliyorum ya da dizi, film izleyebiliyorum. Kendime soruyorum sorun ne diye içimden gelen tek yanıt parlayamamak, kendini beğenmemek, ilişki kurmayı bilmemek, risk almaktan korkmak, sürekli bunu böyle yaptım ama karşıma ileride şöyle çıkarsa diye düşünmek, borçlanmaktan korkmak ve birçok şey. Dediklerinizi uygulamaya çalışacağım. Kişisel gelişim kitapları okudum biraz daha okuyacağım.
 
Buradan verebileceğimiz fikirler çok yüzeysel kalabilir.
Neden evdesiniz? Çalışıyor musunuz? Okudunuz mu? Mesleğiniz nedir? Ne zamandır böyle hissediyorsunuz?
Çok soru sordum farkındayım ama sorunun kaynağını belirlemezsek çözümlerin çoğu askıda kalır.
 
Surekli melankolik takılan, hep dertlerinden bahseden, her şeyden şikayet eden, genel olarak enerjisi düşük insanlardan özellikle kaçıyorum. Zaten can sıkacak, enerjimi düşürecek o kadar şey varken bir de bu tip insanlarla uğraşamam. Siz de genel olarak özgüvensiz ve enerjisi düşük biriyseniz arkadaşlarınız sizinle takılmak istemeyebilir. Ortamın enerjisini yükselten biri olursanız o ortamların aranan insanı olursunuz. Çünkü herkes kafa dağıtmak için, güzel vakit geçirmek için bir araya geliyor
 
Odaginizi kendinize çevirin. Mesela günlük rutinlerinizi düşünün. Doğru besleniyor musunuz, kendinize bakım yapıyor musunuz, kişisel gelisiminiz için neler yapıyorsunuz? Bu konularda planlar yapın. Şöyle besleneceğim, haftada şu kadar spor yapacağım, günlük bakimlarimi yapacağım, günün şu kadarını kitap okuma vs diye planlar yapın. Onun dışında aktiviteler düşünün. Yalnız başınıza çıkın gezin, yürüyüş yapın. Zaten bunlar sizi yeterince meşgul eder. Kendinizle barıştığınızda arkadaşlarınıza ihtiyacınız kalmayabilir.
 
Buradan verebileceğimiz fikirler çok yüzeysel kalabilir.
Neden evdesiniz? Çalışıyor musunuz? Okudunuz mu? Mesleğiniz nedir? Ne zamandır böyle hissediyorsunuz?
Çok soru sordum farkındayım ama sorunun kaynağını belirlemezsek çözümlerin çoğu askıda kalır.
Çalışıyorum. Çalışmadığım vakitlerde yani akşam ve hafta sonu tatilinde evdeyim. Avukatım. Ne zamandır olduğunu kestiremiyorum açıkçası. Sadece şu son dönemlerde çoğaldı iyice. Kendimi her şeyde geri kalmış hissediyorum.
 
Surekli melankolik takılan, hep dertlerinden bahseden, her şeyden şikayet eden, genel olarak enerjisi düşük insanlardan özellikle kaçıyorum. Zaten can sıkacak, enerjimi düşürecek o kadar şey varken bir de bu tip insanlarla uğraşamam. Siz de genel olarak özgüvensiz ve enerjisi düşük biriyseniz arkadaşlarınız sizinle takılmak istemeyebilir. Ortamın enerjisini yükselten biri olursanız o ortamların aranan insanı olursunuz. Çünkü herkes kafa dağıtmak için, güzel vakit geçirmek için bir araya geliyor
Sorun şu ki benim modum düşükse kimse dinlemek istemiyor ben onları dinliyorum çözüm buluyorum oysa ben de her zaman ben ben, benim sorunlarım diyen biri değilim ki
 
Özgüvenimin düşüklüğünün lise dönemlerime dayandığını düşünüyorum. O dönemin popüler kızları ve erkekleri tarafından baya alay konusu olmuştum klasik bir zorbalık işte 😕 o dönemlerde de sonrasında da hep ailem için hata yapmayan, iyi, başarılı, üzmeyen bir evlat olmaya çalıştım bu da birçok sınırımı oluşturmama neden oldu. Bir dönem kiloluydum zayıfladım. Bu arada bakım ürünlerini ve makyajı çok severim.
O zorbalıklar zaten hafızaya kazınıyor. Ben de ilkokul 3. sınıfta sınıftan bir erkek tarafından zorbalığa uğramıştım yarası yok tabi ama yine de unutamıyorum. Yapı meselesi de olabilir bence. Benim hep çekingen yapım vardı yani ne kadar sosyal olursam olayım o güvensizlik gitmiyor.
 
Ben sizin aslında hiçbiseyden geri kaldığınızı sanmıyorum. Bence sadece özgüvensizsiniz. Ne güzel mesleğiniz var, çalışıyorsunuz. Kendi ayaklarınızın üzerinde duruyorsunuz. Başkalarından neyiniz eksik. Artık İnternet çağındayız herkesin her şey hakkında bir fikri var. Sizin de vardır yani. Her zaman modunuz yüksek olmak zorunda da değil, arkadaş çevrenize kendinizi sevdirmek kabul ettirmek zorunda da değilsiniz. Akışına bırakın. Belki de sorun sizde değil, kendinize uygun arkadaş secememissinizdir. Böyle şeyleri hiç kafaya takmayın
 
Terapi alın bütcenizi zorlayın ama mutlaka psikolog desteği alın.İsinizde de sosyal yaşamınızda da ilerleme kaydettiğinizi göreceksiniz.İnsanlar artık acımasız oldu ben dili öne geçti kimse dert dinlemek istemiyor.Dertlerinizi ancak para vererek uzmana çözdürebiliyosunuz.Çağın getirdiği zorluklarla beraber artık herkes sadece kendini düşünür oldu.
 
Back
X