Bir derdim var . Nolur yardimci olun bana

bir degil iki tane cocuk yapmayi bilen bir zahmet bakmayi da bilsin. bilmiyorsa da cikip adam gibi ben annelik yapmayacagim desin. yok kizim beni sevmezdi yok babalari gostermez diye bahane uydurmasin. kendi hayati zor gecti diye cocuklarin hayatini zindan etmesine gerek yok. cocuk yapmayi bilen anne olmayi da bilecek, bilmiyorsa da ona gore davranacak. kendini sucsuz gostermeye calismanin bir mantigi yok. dunyanin iyisi konu sahibi degil.
Yorumunuza ve atılan dislikelara bakınca “acaba farkında olmadan fransızca mı yazdım?” diye düşündüm çünkü anlamamak için kullandığım dili bilmemek gerekiyor. 30 sayfalık konunun tamamını okumadım hanfendinin ilk açıklamasına bakarak yorum yaptım. Çok küçük yaşta evlenen birinden mantıklı kararlar beklemiyorum açıkçası. “Çocuklarını unut oohhh eğlen keyfine bak” da demiyorum. Ama kusura bakmayın da hayatının baharında olan birinden yalnızca annelik beklenmemeli. Bu koşulda evlense de evlenmese de çocukların pedagojik desteğe ihtiyacı var. Bunu sağladıktan sonra ister evlensin ister evlenmesin kendi kararı diyorum sadece.
 
Ben yanlis anlatmis olabilirim cunku yazdiklarinizi okuyunca sasirdim biraz . Ben nisanlim tatillerde gelebilir dedi derken bunu kesinlikle overek anlatmadim. Cocuklarin velayeti babasinda oldugundan ve normaldede bana vermiyo sadece tatillerde alabiliyorum . O yuzden gelebilirler dedi . Onu aydinlattiysam kizimin beni sevmemesine gelince huy geregi sanirsam . Bosanmadan once bu kadar soduk digildi bana karsi ama babasimi yalan soyluyo yoksa gercekten oylemi bilmiyorum telefonla aradigim zaman ben konusmak istemyorun diyomus . Akliniza baska bisey gelmesin lutfen yavrularima asla sesimi dahi yukseltmedim allahima bin sukur
Nişanlınız kim ki gelebilirler diyor ya tabiki gelicek çocuklarınız o onun kararı mı
 
Cok guzel bi yorum yapmissiniz . Herkes aslinda bi nebze anneligimi sorgulamaya calisiyo . Ama kullandiginiz cumleler o kadar hoski ayrica haklisinizda . Annelik neyse babalikta o . Benm yanmda olsalarda babalarini arayacaklar . Tabiki daha sık gorusmem gerekir onuda babalarinin kanina girmeye ugrasicam . Ellerine bir telefon verene kadar bu durumu idare etmek zorundayiz galiba . Ayrica yine haklisiniz hem onlarin duzenini bozmus olcam hemde koca ankarada tek basima kimsem yok ve cocuklarimi goremicem
Siz bence vicdanınızı rahatlatmaya çalışıyorsunuz, size burada alışmışlar çocuklar boşver sen evlenmene bak desek direk yapıcak gibisin. Burada kimse bunu demez, ben çocuğum olmadan 1 gün bile durmam, eğer ayrılacak olsam çocuğum olmadan asla.
 
Yorumunuza ve atılan dislikelara bakınca “acaba farkında olmadan fransızca mı yazdım?” diye düşündüm çünkü anlamamak için kullandığım dili bilmemek gerekiyor. 30 sayfalık konunun tamamını okumadım hanfendinin ilk açıklamasına bakarak yorum yaptım. Çok küçük yaşta evlenen birinden mantıklı kararlar beklemiyorum açıkçası. “Çocuklarını unut oohhh eğlen keyfine bak” da demiyorum. Ama kusura bakmayın da hayatının baharında olan birinden yalnızca annelik beklenmemeli. Bu koşulda evlense de evlenmese de çocukların pedagojik desteğe ihtiyacı var. Bunu sağladıktan sonra ister evlensin ister evlenmesin kendi kararı diyorum sadece.
30 sayfalik konunun sadece ilk mesajdaki yazilanlara bakilarak degerlendirilmesinin saglikli olacagini mi dusunuyorsunuz? fransizca yazabiliyorsaniz eger yazin tabi, cevabi fransizca da veririm. ama rica ederim yazilanlari okuyup sonra buradaki uyelere tas atmaya calisin.

cocuklarinin pedagojik durumunu onemseyen bir anne eski esi cocuk okula baslayacak seni yaninda istiyor dedigi halde gitmez mi? daha fazla cevap yazmayi dusunmuyorum cunku biz 30 sayfayi okuduk, yorumlarimiz ona gore sekillendi. zahmet olmazsa okuyun yoksa da durduk yerde insanlarin yorumlarini hedef alir sekilde yazmayin.
 
Bende boşanıp çocuğunu babaya veren kadınları anlamıyorum.
Daha anne olmadım. Allah nasip ederse 3 ay sonra olacağım. Çok zor bir hamilelik geçirdim. Bir evlat sahibi olmam için bu kadar sıkıntı yaşayıp, kokusunu içine çektikten sonra hiçbir güç beni çocuğumdan ayrı kalmaya razı getirmez gibi geliyor.
Maddi sıkıntıyı bahane edenler de bana inandırıcı gelmiyor. Benim çalıştığım işletmede de Çocuklu boşanmış kadınlar var. Başkasının pisliğini temizliyor ama yine aslan gibi evlatlarını kimseye muhtaç etmiyor.
sırtını başkasına dayamayan, dişiyle tırnağıyla mücadele eden kadınlara sonsuz saygı duyuyorum. Ama bu konudaki gibi doğurduğunu bir kenara atan kadınlarla empati yapamıyorum. Belki benim kıt görüşümdür. Kusura bakmasınlar.
 
30 sayfalik konunun sadece ilk mesajdaki yazilanlara bakilarak degerlendirilmesinin saglikli olacagini mi dusunuyorsunuz? fransizca yazabiliyorsaniz eger yazin tabi, cevabi fransizca da veririm. ama rica ederim yazilanlari okuyup sonra buradaki uyelere tas atmaya calisin.

cocuklarinin pedagojik durumunu onemseyen bir anne eski esi cocuk okula baslayacak seni yaninda istiyor dedigi halde gitmez mi? daha fazla cevap yazmayi dusunmuyorum cunku biz 30 sayfayi okuduk, yorumlarimiz ona gore sekillendi. zahmet olmazsa okuyun yoksa da durduk yerde insanlarin yorumlarini hedef alir sekilde yazmayin.
En haklı sizsiniz yürekten inandım
 
Yaşınız çok genç. Tabi ki de tekrar sevmek sevilmek isticeksiniz. Ama bunun için henüz erken değil mi? Önce Bi hayatınızı yoluna koysaydınız. Çocuklarınıza sahip çıksaydınız. Kızım beni istemiyor demek kolaya kaçmak geliyor bana kusura bakmayın. 7 yaşındaki bir çocugun istemiyorumlarına bakılmaz. Aksine belki de çok ihtiyacı olduğu için öfkesini böyle belli ediyor. Ayrıca madem çalışıyorsunuz neden illa ailenizle yaşıyorsunuz? Bana sorumluluk almaktan korkuyorsunuz gibi geliyor. Çareyi de yine başka Bi erkeğe sığınmaktan buluyorsunuz. Yanlış...
 
Yorumunuza ve atılan dislikelara bakınca “acaba farkında olmadan fransızca mı yazdım?” diye düşündüm çünkü anlamamak için kullandığım dili bilmemek gerekiyor. 30 sayfalık konunun tamamını okumadım hanfendinin ilk açıklamasına bakarak yorum yaptım. Çok küçük yaşta evlenen birinden mantıklı kararlar beklemiyorum açıkçası. “Çocuklarını unut oohhh eğlen keyfine bak” da demiyorum. Ama kusura bakmayın da hayatının baharında olan birinden yalnızca annelik beklenmemeli. Bu koşulda evlense de evlenmese de çocukların pedagojik desteğe ihtiyacı var. Bunu sağladıktan sonra ister evlensin ister evlenmesin kendi kararı diyorum sadece.
Ne demek yahu 'hayatının baharında olan birinden sadece annelik beklenmez' Bi çocuk dünyaya getirmeyi biliyorsan ona sahip çıkmayı ve anneliği hakkıyla yerine getirmeyi de bilmelisin. Sonrasında tabii ki hayatını da yaşayabilir. Ama önceliği her zaman çocuk olmalı. Benim kızım ilk okula başlicak ben de yanında olmak yerine başka yerde aşk filmi çekicem. Baba ne kadar iyi olsa da özellikle kız çocugu için annenin yerini dolduramaz. Ben böyle bir şeyi kabul edemiyorum. Evlat bu. Ne anaya, ne babaya, ne kocaya benzer.
 
Pardon da çocuk seni neden istesin? İlk okul gününde bile yanında olmaya çabalamayan biriyle ne konuşsun. 7 yaşında yahu minicik daha. Ve nelerle mücadele etmek zorunda kalıyor.
Sevgiliye ayrılan vaktin onda birini hak etmiyor mu? Ne iş yaptığınızı bilemem ama bi yıllık izni bi mazeret izni falan vardır herhalde.
Eşimin annesi de o yaşlarda 2 çocuğunun velayetini bırakıp evlenip 2 çocuk daha yapmış. Senede 1 kere gelip ayaküstü görüyormuş. Üstünden 30 sene geçti evet annesiyle görüşüyor konuşuyor ama ona hissettirdiklerini hiç unutamayan yaralı bir çocuk var içinde.
Sen bilirsin yani.


Evet çocuğu iki kişi yapıyor, bakımını iki kişi üstlenmeli. Anne gibi babanın sorumluluğu da var. Babasına bıraktım bunda ne var diyebilirsin. Ama eminim sen de gayet farkındasındır ki çocuğun en çok ihtiyaç duyduğu kişi annesidir. Velayet ve bakım babada olabilir ama sen öyle ilgili öyle özverili olursun ki, yeri geldiğinde sadece 2 saat bile görebilecek olsan çocuğunun yanına aidersin ki o bağınız kopmaz.
kocaa yaz geçti 7 yaşında bi çocuk kendi öz bakımını falan yapar sen işte olsan bile anneanenle gündüz kalabilecek yaşta, tatilde yanına aldın mı? 7 gün 24 saat işte değilsindir herhalde?
 
Yorumunuza ve atılan dislikelara bakınca “acaba farkında olmadan fransızca mı yazdım?” diye düşündüm çünkü anlamamak için kullandığım dili bilmemek gerekiyor. 30 sayfalık konunun tamamını okumadım hanfendinin ilk açıklamasına bakarak yorum yaptım. Çok küçük yaşta evlenen birinden mantıklı kararlar beklemiyorum açıkçası. “Çocuklarını unut oohhh eğlen keyfine bak” da demiyorum. Ama kusura bakmayın da hayatının baharında olan birinden yalnızca annelik beklenmemeli. Bu koşulda evlense de evlenmese de çocukların pedagojik desteğe ihtiyacı var. Bunu sağladıktan sonra ister evlensin ister evlenmesin kendi kararı diyorum sadece.
Hepimizin isteyerek ya da doğuştan gelen, hayatın getirdiği bir şekilde sahip olduğu sıfatları var. Evlat olmak üstünde seçim yapamadığımız bir sıfat mesela.
Hadi zorla evlendirildi mecburen eş oldu diyelim.
Ama annelik, olması gerektiği gibi düşünerek, olayın ciddiyetinin farkında olarak aldığın bir karar sonuncunda olmasa bile bir kere birisinin annesi olduğunda artık bencil olamazsın. Evet SADECE annelik beklenmemeli herkesin tek bir ömrü var. Ama ÖNCELİKLE annelik beklenmeli. Üstüne düşen sorumluluğu yerine getirmeye harcayacağın enerjiyi, gönül işine harcayamazsın. Senden uzakta sana ihtiyacı olan, yokluğunun acısını yaşayan bir çocuğun varken maddi manevi enerjini öncelikle kendine harcayamazsın.

Yaşınızı yanlış yazmadıysanız 20 görünüyor. 20 yaşında bekar ve henüz sevgilisi olan bir öğrenciydim ve sizle benzer şeyler söyleyebilirdim. Çocuğunu sokağa mı atmış sanki, babasına bırakmasında ne var, erkekler boşanınca çocukları düşünmeden evlilik yapıyorlar ve bu toplumda böyle yanlış karşılanmıyor kadın neden yapmasın gibi laflar edebilirdim. Ama 31 yaşında ve 3 yıldır bir çocuk yetiştirmeye çalışan halim ancak bu cümlelerime güler artık. Kısacası o iş öyle olmuyor.

Çocuğun yapılmasındaki katkı 23 kromozom anne 23 kromozom baba olabilir. Ama işin psikolojik tarafına bakınca bu oran kesinlikle yarı yarıya değil. 80 yaşındaki babam bile ameliyattan sonra annesini sayıklamışken kimse bahanelerin arkasına sığınmamalı...
 
24 yasindayim . Gecen sene bosandim . 7 yillik evliligi aldatma , hakaret , siddet konularindan anlasmali bitirdik . İki tane yavrum var . Ama cocuklarim bende degil . Eski esim bana karsi kotu olsada cocuklarina cok merhametli bi adamdi . Heleki bosaninca bu tamamen daha gun yuzune cikti . Cocuklar niye babasinda derseniz benim bakacak gucum yoktu . Hayatimda hic calismamistim ne evim ne meslegim vardi . Simdi konuya doneyim . Bosandim farkli bir sehire anneannemlerin yanina geldim . Cocuklarimsa ankara da . Yani cok uzagiz . Ha diyince isten izin alip cikamiyorum . Ankaraya kafama gore gidip cocuklarimi goremiyorum . Burda yasadigim yerde bir uzman cavusla tanistik ve cok iyi anlasiyoruz . Yasi benden biraz buyuk ve beni bosanma psikolojisindende herseydende o cikardi . Kendisi bekar ve denizlili . Cocuklar konusunda istedikleri zaman tatil amacli iki uc ay gelip gidebilirler yanimiza falan dedi . Ailesyle tanistim gayet olumlular . Simdi asıl soru dun eski esim aradi . Kizim 1. Sinifa basladi ve gel gor cocukla bir ilgilen diyo ve ben burda isten cikamiyorum . Ciksam yasadigim bolgede is bulmam imkansizin imkansizi . Hadi diyelim yine patronuma yalvar yakar bi sekilde gidiyorum . Ama geri donunce yine ayni seyler oluyor .bide kizim 7 yasinda ve artik beni istemiyo . Telefonda bile konusmak istemiyo benimle . Babasi zorla veriyomus telefonu . Simdi diceksinizki e cocuk sogumus senden . Hayir evliykende beni sevmiyodu kizim . Ben aglasam o gulerdi . Ve asiri babaci asiri sekilde . Konuya doneyim konustugum uzman cavustanda vok hoslaniyorum sevgiliyizde . Evlilk yolunda ilerliyorum . Her seyi arti benim icin . Kadina cok kiymet veren uysal sakin anlayisi biri . Eger bi sorun cikmazsa bir iki aya kadar nisan yapicaz ama ben hala acabalardayim . Acabadan kastım sevgilimle alakali digil 1 senedir eminim ben ondan surekli beraberiz . Huyunu suyunu cozdum . Asil soru ilerde cocuklar icin bi sorunum olurmu , evlenmek mantiklimi , evlenmesem napicam , ailemin yaninda rahat digilim baskidayim surekli , ankaraya gitsem kadin basima napicam , bi akil verin , bekle desenizde bana bi faydasi yok suan . Anca calisip burda bekleemeye devam edicem . Bi adim atmaliyim . Ya bi kac ay sonra evlenicem ya da ankaraya tek basima cocuklarin yanina gidicem ama bu ne kadar dogru bi karar . Yardim edin lutfen aklim cok karisik . Hangisi dogru karar lutfen .
Sen zaten butun yorumları kendın kapatmışsın .Ne dıyebılırızkı sana .Boyle yaparsam boyle bu olursa boyle diye ???Nasıl bır yorum yapalım ?
 
Hepimizin isteyerek ya da doğuştan gelen, hayatın getirdiği bir şekilde sahip olduğu sıfatları var. Evlat olmak üstünde seçim yapamadığımız bir sıfat mesela.
Hadi zorla evlendirildi mecburen eş oldu diyelim.
Ama annelik, olması gerektiği gibi düşünerek, olayın ciddiyetinin farkında olarak aldığın bir karar sonuncunda olmasa bile bir kere birisinin annesi olduğunda artık bencil olamazsın. Evet SADECE annelik beklenmemeli herkesin tek bir ömrü var. Ama ÖNCELİKLE annelik beklenmeli. Üstüne düşen sorumluluğu yerine getirmeye harcayacağın enerjiyi, gönül işine harcayamazsın. Senden uzakta sana ihtiyacı olan, yokluğunun acısını yaşayan bir çocuğun varken maddi manevi enerjini öncelikle kendine harcayamazsın.

Yaşınızı yanlış yazmadıysanız 20 görünüyor. 20 yaşında bekar ve henüz sevgilisi olan bir öğrenciydim ve sizle benzer şeyler söyleyebilirdim. Çocuğunu sokağa mı atmış sanki, babasına bırakmasında ne var, erkekler boşanınca çocukları düşünmeden evlilik yapıyorlar ve bu toplumda böyle yanlış karşılanmıyor kadın neden yapmasın gibi laflar edebilirdim. Ama 31 yaşında ve 3 yıldır bir çocuk yetiştirmeye çalışan halim ancak bu cümlelerime güler artık. Kısacası o iş öyle olmuyor.

Çocuğun yapılmasındaki katkı 23 kromozom anne 23 kromozom baba olabilir. Ama işin psikolojik tarafına bakınca bu oran kesinlikle yarı yarıya değil. 80 yaşındaki babam bile ameliyattan sonra annesini sayıklamışken kimse bahanelerin arkasına sığınmamalı...
Üslubunuz için teşekkür ederim. Yaşımı doğru yazdığımı sanıyordum ama bir yanlışlık olmuş sanırım 23 yaşındayım. Ben “boşver çocukları yoluna bak” demedim. Ama yorumların çoğu hanfendiye tavsiye vermek yerine kınayıp, linç etme üzerineydi. Ben de ona istinaden bir kadından yalnızca annelik beklenmesine sinirlendim.
 
Cehalet nelere sebep oluyor aman Allahım .
17 yaşında cahildim diyorsunuz bana kalırsa 24 yaşında da cahillik Yapıyorsunuz.anlatim dilinizden ben negatif bir enerji aldım
Sevgilinizi çocuklardan daha fazla önemsiyor gibisiniz bana geçen his bu yönde.
 
Bu uzman çavuş tayin olmuyor mu? Yani evlenince eninde sonunda tayin olacak zamanı gelince. Eee o zaman işinizi birakmayacak mısınız? Onun peşine gitmeyecek mısınız? Çocukların peşine niye gitmediniz?
Yasamayan bilemez buna katılıyorum...maddi olarak hic gelir yokken 2 çocuğa bakmak çok zordur eminim. Tamam hadi çocuklar babalarinda kaldı siz niye şehir değiştirdiniz orayı anlayamadım. Asla ayrilmamaliydiniz o şehirden. çocuklar küçük kız çocuğu bir de. 1 sene olmuş daha bosanali. Boyle giderse O çocukların yetiskinlik travması siz olacaksınız üzgünüm.
 
24 yasindayim . Gecen sene bosandim . 7 yillik evliligi aldatma , hakaret , siddet konularindan anlasmali bitirdik . İki tane yavrum var . Ama cocuklarim bende degil . Eski esim bana karsi kotu olsada cocuklarina cok merhametli bi adamdi . Heleki bosaninca bu tamamen daha gun yuzune cikti . Cocuklar niye babasinda derseniz benim bakacak gucum yoktu . Hayatimda hic calismamistim ne evim ne meslegim vardi . Simdi konuya doneyim . Bosandim farkli bir sehire anneannemlerin yanina geldim . Cocuklarimsa ankara da . Yani cok uzagiz . Ha diyince isten izin alip cikamiyorum . Ankaraya kafama gore gidip cocuklarimi goremiyorum . Burda yasadigim yerde bir uzman cavusla tanistik ve cok iyi anlasiyoruz . Yasi benden biraz buyuk ve beni bosanma psikolojisindende herseydende o cikardi . Kendisi bekar ve denizlili . Cocuklar konusunda istedikleri zaman tatil amacli iki uc ay gelip gidebilirler yanimiza falan dedi . Ailesyle tanistim gayet olumlular . Simdi asıl soru dun eski esim aradi . Kizim 1. Sinifa basladi ve gel gor cocukla bir ilgilen diyo ve ben burda isten cikamiyorum . Ciksam yasadigim bolgede is bulmam imkansizin imkansizi . Hadi diyelim yine patronuma yalvar yakar bi sekilde gidiyorum . Ama geri donunce yine ayni seyler oluyor .bide kizim 7 yasinda ve artik beni istemiyo . Telefonda bile konusmak istemiyo benimle . Babasi zorla veriyomus telefonu . Simdi diceksinizki e cocuk sogumus senden . Hayir evliykende beni sevmiyodu kizim . Ben aglasam o gulerdi . Ve asiri babaci asiri sekilde . Konuya doneyim konustugum uzman cavustanda vok hoslaniyorum sevgiliyizde . Evlilk yolunda ilerliyorum . Her seyi arti benim icin . Kadina cok kiymet veren uysal sakin anlayisi biri . Eger bi sorun cikmazsa bir iki aya kadar nisan yapicaz ama ben hala acabalardayim . Acabadan kastım sevgilimle alakali digil 1 senedir eminim ben ondan surekli beraberiz . Huyunu suyunu cozdum . Asil soru ilerde cocuklar icin bi sorunum olurmu , evlenmek mantiklimi , evlenmesem napicam , ailemin yaninda rahat digilim baskidayim surekli , ankaraya gitsem kadin basima napicam , bi akil verin , bekle desenizde bana bi faydasi yok suan . Anca calisip burda bekleemeye devam edicem . Bi adim atmaliyim . Ya bi kac ay sonra evlenicem ya da ankaraya tek basima cocuklarin yanina gidicem ama bu ne kadar dogru bi karar . Yardim edin lutfen aklim cok karisik . Hangisi dogru karar lutfen .
durumunu duzeltip cocuklari yanina almak yerine evlenme derdinde misin ?
madem ailenin yanina dindun ve calisiyorsun cocuklar vede bakilir sende calisirsin . neden cocuklari eve almadin ?
o cocuklar buyudukce annemiz bizi yanina almadi calisip fedakarlik yaomadi gitti baska adamla evlendi diyecekler.
oteki ailenin seni kabul etmeside bana garip geldi kim ne derse desin aileler boyle islerde genelde problem cikartir ( hak verdigimden degil ama burda okuduklarim hep oyle ) adam yazin gelip kalabilir demis cocuklar icin sadece ee cicuk gelip yaninda kalayim diye tutturursa adam istemeyecek ne yapacaksin ?
 
X