Çok açık konuşacağım, biraz uzun olacak, okumanızı ve bana akıl vermenizi çok isterim. Tecrübelerinizi, düşüncelerinizi lütfen benimle paylaşın. Zor durumdayım...
Okulun ilk başlarında çok hoşlandığım, hatta aşık olduğum birisi vardı, adı X olsun. Çok şımarık, kendini beğenmiş bir kızla birlikteydi; kız bunu sürekli hepimizin içinde aşağılardı, parası da boldu, X hiç sesini çıkaramazdı, ne dese tamam dersi, eğerdi boynunu. Ben de görüntüde X'in arkadaşıyım. Görüntüde tabi, içten içe çok seviyordum ama sonuçta sevgilisi vardı yani, doğru değildi. Evet, ne kadar ne için birlikte olduğu belli olsada vardı sevgilisi.
Şimdiki aklımla düşünüyorum da, X ile yakın arkadaş gibi olduğum zamanlarda anladı bence ona içten içe aşık olduğumu. Canı sıkıldığında beni arardı, üzgünken arardı, ağlarken arardı, kız onu üzdüğünde sarhoşken arardı, ona ne kadar huzur verdiğimi falan filan anlatırdı işte. Ama mutluyken hiç, formaliteden nasılsın iyi misin falan... Hatta ara ara görmezden gelirdi okulda, kendimi paralardım görsün diye el sallardım herkes bakardı ama ne hikmetse o fark etmezdi. Ne de olsa tek mesajına destanlar yazan bir salaktım ben, çantada kekliktim anlayacağınız. Mesela mesajlarıma görüldü atardı, iki iki gün bile cevap vermediği olurdu am o mesaj attığında ben salisesinde cevap verirdim, öyle bir salaktım. Aptal aşık yani bildiğiniz. Ama üzülse, ağlasa, o kızla kavga etseler hemen beni arardı.
Aşık olduğumu anlamış ya, şimdi düşünüyorum da kullanmış sanki beni hep yedekte tutmuş.
O zamanlar hiç tercih edilecek bir yanım yoktu, gerçekten yoktu. Farkındaydım ben de bunun. Zaten hiç öyle cezbeden bir tarafım yoktu kimse için. Ama bazen öyle konuşurdu ki benle onun da neni sevdiğine inanırdım.
Okulun ilk zamanları ile bu son zamanları arasında benim açımdan çok değişim oldu. Hem dış görünüş, hem karakterim anlamında. Değiştirdim biraz kendimi. Bunu biraz anlayınca, kullanıldığımı yani, kendimi çektim birden. Uzun zaman oldu hiç konuşmadık. İyi arkadaş gibiydik önceden ama artık gördüğümde selam bile vermiyordum, görmezden geliyordum. Yani her defasında X tarafından eziklenen, o istediğinde görüşülen, kullanılan bir kız değildim artık. Derdini dinlemedim, telefonlarını açmadım, yardıma her ihtiyacı olduğu anda yanında bitmedim. En güzeli de bie gün beni seveceği hayalini kurmadım daha fazla. Kendimi daha fazla kullandırmayınca çok değiştiğimden, artık beni tanıyamadığından yakınmaya başladı.
Birkaç ay önce de ayrılmış o kızdan, yeni öğrendim. Senin için ayrıldım, sana aşık oldum, benim için doğru kişi sensin, sende huzur buluyorum, gibi şeyler söyleyip duruyor. Peşimden hiç ayrılmıyor, nereye gitsem o da orada. Bu arada o kız ve grubu bana düşman olmuş durumda, sanırım ona söylemiş bunu.
Ama gelin görün ki ben hiç eskisi gibi hissetmiyorum X'e karşı. Tamam seviyorum hala, ama ne bileyim içimde bazı şeyler kırıldı artık. Eskisi gibi değilim, ona güvenemiyorum ve eskiden kullanıldığımı hatırlıyorum sürekli.
Şunu da özellikle belirteyim, evet yanında olmak onunla konuşmak istedim ama sevgilisi olduğunu bildiğim için araöızda hep bir mesafe vardı. Yani o tarz bir insan değilim.
Beni bir arkadaşınız/kardeşiniz gibi düşünün. Ne yapmamı önerirsiniz, düşünceleriniz neler? Güven olur mu sizce? Teşekkür ederim şimdiden.
Okulun ilk başlarında çok hoşlandığım, hatta aşık olduğum birisi vardı, adı X olsun. Çok şımarık, kendini beğenmiş bir kızla birlikteydi; kız bunu sürekli hepimizin içinde aşağılardı, parası da boldu, X hiç sesini çıkaramazdı, ne dese tamam dersi, eğerdi boynunu. Ben de görüntüde X'in arkadaşıyım. Görüntüde tabi, içten içe çok seviyordum ama sonuçta sevgilisi vardı yani, doğru değildi. Evet, ne kadar ne için birlikte olduğu belli olsada vardı sevgilisi.
Şimdiki aklımla düşünüyorum da, X ile yakın arkadaş gibi olduğum zamanlarda anladı bence ona içten içe aşık olduğumu. Canı sıkıldığında beni arardı, üzgünken arardı, ağlarken arardı, kız onu üzdüğünde sarhoşken arardı, ona ne kadar huzur verdiğimi falan filan anlatırdı işte. Ama mutluyken hiç, formaliteden nasılsın iyi misin falan... Hatta ara ara görmezden gelirdi okulda, kendimi paralardım görsün diye el sallardım herkes bakardı ama ne hikmetse o fark etmezdi. Ne de olsa tek mesajına destanlar yazan bir salaktım ben, çantada kekliktim anlayacağınız. Mesela mesajlarıma görüldü atardı, iki iki gün bile cevap vermediği olurdu am o mesaj attığında ben salisesinde cevap verirdim, öyle bir salaktım. Aptal aşık yani bildiğiniz. Ama üzülse, ağlasa, o kızla kavga etseler hemen beni arardı.
Aşık olduğumu anlamış ya, şimdi düşünüyorum da kullanmış sanki beni hep yedekte tutmuş.
O zamanlar hiç tercih edilecek bir yanım yoktu, gerçekten yoktu. Farkındaydım ben de bunun. Zaten hiç öyle cezbeden bir tarafım yoktu kimse için. Ama bazen öyle konuşurdu ki benle onun da neni sevdiğine inanırdım.
Okulun ilk zamanları ile bu son zamanları arasında benim açımdan çok değişim oldu. Hem dış görünüş, hem karakterim anlamında. Değiştirdim biraz kendimi. Bunu biraz anlayınca, kullanıldığımı yani, kendimi çektim birden. Uzun zaman oldu hiç konuşmadık. İyi arkadaş gibiydik önceden ama artık gördüğümde selam bile vermiyordum, görmezden geliyordum. Yani her defasında X tarafından eziklenen, o istediğinde görüşülen, kullanılan bir kız değildim artık. Derdini dinlemedim, telefonlarını açmadım, yardıma her ihtiyacı olduğu anda yanında bitmedim. En güzeli de bie gün beni seveceği hayalini kurmadım daha fazla. Kendimi daha fazla kullandırmayınca çok değiştiğimden, artık beni tanıyamadığından yakınmaya başladı.
Birkaç ay önce de ayrılmış o kızdan, yeni öğrendim. Senin için ayrıldım, sana aşık oldum, benim için doğru kişi sensin, sende huzur buluyorum, gibi şeyler söyleyip duruyor. Peşimden hiç ayrılmıyor, nereye gitsem o da orada. Bu arada o kız ve grubu bana düşman olmuş durumda, sanırım ona söylemiş bunu.
Ama gelin görün ki ben hiç eskisi gibi hissetmiyorum X'e karşı. Tamam seviyorum hala, ama ne bileyim içimde bazı şeyler kırıldı artık. Eskisi gibi değilim, ona güvenemiyorum ve eskiden kullanıldığımı hatırlıyorum sürekli.
Şunu da özellikle belirteyim, evet yanında olmak onunla konuşmak istedim ama sevgilisi olduğunu bildiğim için araöızda hep bir mesafe vardı. Yani o tarz bir insan değilim.
Beni bir arkadaşınız/kardeşiniz gibi düşünün. Ne yapmamı önerirsiniz, düşünceleriniz neler? Güven olur mu sizce? Teşekkür ederim şimdiden.
