Konu sahibi size kendimden örnek vermek istiyorum. 6 yıl önce biriyle evlenmeyi planlıyordum. Hatta ben zaman istemesem şu an ya boşanmış ya da nişan evresinde ayrılmış olacaktık. Bana çok aşık görünüyordu. 5 dk da bir mutlaka arardı. Bana buhran gelirdi bu aşırı ilgiden. Neyse bir kız buna bildiğin yapıştı. Beni bile bile. Hatta annesi de erkek arkadaşımın peşini bırakmıyordu kızı için. Ben kabahati hep benimkinde buldum. Çünkü mesafe koymasına rağmen nasıl yaklaşabilirler diye ve bir gün bitti. Her yıl face, başka bir mecra bulup yazıyor ki yazdığında engelliyorum. Bu sene yine beni buldu. Sabah bir uyandım face imde beğeniler, yorumlar ve yine bu. Başka face almış. Mesaj attım ve saygı duymasını, özel alanıma yorum yapamayacağını belirttim. Hayatında biri var mı diyor? Baktım nişanlı. Hayırlı olsun dedim. Evlenmicem ki diyor. Dedim ki tam düzeldiğini sandım ve adına mutlu oldum ama bana yaptığını kıza da mı yapıyorsun? Fakat ben beni aldatmaya çalıştığın o kız gibi yapıp hemcinsimi üzemem. Belanı başka yerde ara. Kapattım ve engelledim. Bu adam psikolog ve insanlara ruhen yardım etmeye çalışıyor sözde. Buradan demek istediğim aslında şu. Sizi sevdiğini göstermesine güvenmeyin. Bana güvenmiyorsun ayaklarını da kessin bence bu dünya da babana bile güvenme lafı boş değildir ve arkadaşınız da bu zamana kadar kıza bir şey yazmamış çünkü ışık görmemiş görünce yazar. O kadar net ki bence. Kusuruma bakmayın. Bu benim görüşüm tabi.