- 12 Temmuz 2006
- 58.602
- 223.845
- 1.223
- 53
Haklıyım demi müdürüm böyle düşünmekle,sen bile uzaktan bunu söylüyorsan var sen beni düşün birde ianan hiç kolay değilmiş.Yani oda çok kızıyor olanlara eğer ağzını açrsa daha feci olur herkes için.Zaten görüşmeye kadar konusunu yapmamaya gayret ediyorz ikimizde.İfade ediyorda çok kızıyor hala nasıl olur diye tepki veriyor oda..
Sağol müdürümm desteğin içn sanada kolay gelsin
Bügünde kızlar için dertleniyoz kadişim.
Ablamınki evlenme çağında ya.
Zor işler bunlar.
Ben oğlana seyyahın kızı alcamda, kızada şimdiden bi dünür bulsam iyi olcak, kendilerin bulduğu olmuyo
Konu evlat olunca insan nasıl hareket edeceğini şaşırıyor, başkalarına verdiğimiz aklımız bir anda duruyor, kolay değil gerçekten, kızım küçükken annem bunlar en güzel zamanlarınız deyince kızardım kadına ama gerçekten küçüklükleri en güzel zamanları.
Belki bencilcedir bilmiyorum, kızın oğlun dizinin dibinde olunca kafan biraz daha rahat oluyor, kimle arkadaşlık eder, nasıl kararlar alır diye korkmuyorsun, sürekli yaşamında oluyorsun, ne zaman ki büyüyor daha özgür, daha aileden bağımsız bir yaşama adım atıyor, korkular başlıyor.
Evladın kızı erkeği yok
(( şimdi bizlerin yaşadığı endişeleri bir süre sonra sizlerde yaşayacaksınız, kızlarınız, oğullarınız için korkularınız olacak, aman terleyip üşüttü mü endişenizin yerini flörtünün kötü alışkanlığı var mı, huyu nedir, hırlı mıdır hırsız mı korkuları alıyor, küçükken peki annecim diyen çocuk büyüyünce senin kadar düşünüyorum, bireyim, hayatım hakkında kararlar veririm diyen bir yetişkin oluyor.hybris,
endişelenme, anne babalık yaş farkının az veya çok olmasıyla bağlantılı değil pek, sen çocuğuna şekil verirken o da seni şekillendiriyor zaten, ister istemez birçok huyunu törpülüyorsun, sabırsızsan bir anda dünyanın en sabırlı insanı olup çıkıyorsun, yaşadıkça göreceksin, anne babalığı her çocuğunda yine yeniden öğreniyorsun, kızına oğluna davrandığın gibi davrandığında oğlunda işe yarayan metodun kızında işe yaramadığını görüyorsun, aynı ana babanın evlatları fakat birbirinden çok farklı bireyler yetiştiriyorsun, zevkleri, düşünceleri, karakterleri herşeyi bambaşka oluyor.
Büyümelerini, yetişkin olduklarını görmek çok gurur verici ama işte yavrunun üzüleceğini öngörüp bunu engelleyememek mahfediyor insanı
((
bebiş nasıl?
yavrum gelinin arkasından sürekli "acaba kk da üyeliği var mı?, acaba arkamdan konu açtı mı?" araştırması yaparken ağartacağız saçları 
