Sevgli ilgisiz tmm ama isyerındekıyle muhabbetınız bıle yokmus yanı nasıl kadın ruhundan anladı da asık oldunuz?Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..
‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.
Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..
Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.
Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.
Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.
Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…
Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.
Ay şu yorumu kucaklayasım geldiNe kadar uzun yazıyorsunuz, sanki derdini anlatıp yardım alma köşesi değil de Bir Genç Kızın Gizli Defteri Serra'nın bayık içini dökme hikayeleri. Son dönemde daha bi arttı bu uzun anlatımlar.
Bu adamdan bağımsız konuşuyorum; sevgilinle heves, heyecan kalmamışken, ilgi alaka göstermiyorken ve daha evlenmeden her şeyi tüketmişken bile bile lades demeyin. Önce ilişkinizi ve ne beklediğinizi sorgulayın, yeterli gelmiyorsa da herkes yoluna baksın.
Eğer iki kişi arasında kaldıysanız ikinciyi seçin çünkü ilkini gerçekten tüm benliğinizle sevseniz ikincisi asla olmazdı..Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..
‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.
Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..
Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.
Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.
Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.
Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…
Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.
Valla aynıyız dicem de yani eşim için baskasını sevmiyorm tabiki o banada degl ama benım de esim ilgisiz sevgisiz hic benm ıcın cabalamaz suprızler yapmaz dısarı benle gezmeye gelmez biyere gidelim demez 1 senelık evlıyız yani daha insan ilgisiz kalınca yalan yok dusunmuyo degl esşim soyle olsa bkyle olsa fılan yani ama ne diyim canm bilemedim ki ne desem boş ya sevgilinle evlensen ilerde aynı olursa sıkıntı senin için herkezde bi huy işte bak ornek verem mesela benm esim ilgisiz dıssrı cıkarmaz suprız yapmaz ama asla agzında ne kufur duymusumdur ne el kaldırmısyır kotu soz soylemez mesela ama kuzenımın esi var oda tam tersi gezdirir eder hediye alır blmem ne ama ondada sinir var kac kere dovdu belli degıl yani 5 parmagın 5 i bir degil senın sndiki sevgilin belki ilgisiz ama dgeride belki dayakcı bırı olucak blemezsn tabiki iyi karar vermen gerekiyor bu durum da bebişimYazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..
‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.
Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..
Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.
Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.
Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.
Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…
Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.
Yazdıklarını sonuna kadar okudum:Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..
‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.
Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..
Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.
Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.
Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.
Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…
Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.
Agauhaha Allah iyiligini versinSize ilgi göstermeyen adam dünya iyisi olsa ne yazar. Çok iyiyse cennete gitsin ne yapalım. Bu şekilde evlilik nasıl olacak? Daha sevgiliyken 40 yıllık evli gibi olmuşsunuz. Tabii bu aklınızın başkasına kaymasını haklı çıkarmaz ben ilişki için yorum yaptım. Öteki ile ilgili durumu da siz bileceksiniz gerekirse iş yeri değiştirin. Gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Ama sevgilinizle devam? edecekseniz durumu düzeltmeniz lazım ki gönlün başkasına kaydığı bir ilişkiyi devam ettirip hele evliliğe götürmek ne derece doğru bir karar onu bilmiyorum.
8Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..
‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.
Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..
Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.
Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.
Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.
Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…
Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.
Eski yar şöyle dursunYazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..
‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.
Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..
Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.
Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.
Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.
Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…
Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.
Pes artik insanlar yazma seklini de mi size soracak.Ne kadar uzun yazıyorsunuz, sanki derdini anlatıp yardım alma köşesi değil de Bir Genç Kızın Gizli Defteri Serra'nın bayık içini dökme hikayeleri. Son dönemde daha bi arttı bu uzun anlatımlar.
Bu adamdan bağımsız konuşuyorum; sevgilinle heves, heyecan kalmamışken, ilgi alaka göstermiyorken ve daha evlenmeden her şeyi tüketmişken bile bile lades demeyin. Önce ilişkinizi ve ne beklediğinizi sorgulayın, yeterli gelmiyorsa da herkes yoluna baksin
Evet, kurallara uyarak yazacak herkes, buna destanlar şeklinde, imla kurallarına uymadan yazıp milletin gözünü beynini kanatmamak da dahil.Pes artik insanlar yazma seklini de mi size soracak.
İsterseniz ornek yazim sekli yazin ona uysunlar, begenmediklerinizde yayinlanmasin
Ne kadar bencilce ve kaba bir uslup