bir hayvancığa yuva olmak ne kadar zormuş

FearEatsTheSoul .!.:

merhaba kk sakinleri. öncelikle benim büyük bir derdim, akıl almak istediğim bir durumum yok. sadece yazmak/konuşmak bir cana ev sahipliği yapan herkese allah sizden razı olsun demek istedim. benim kız kardeşim veteriner, baktığı birden fazla hayvan var. herkese karşı ama özellikleeee hayvanlara karşı çok yüksek bir vicdanı var. tatile gittiğimiz yazlık bir yerde dahi tesadüfen gördüğü parazitleri olan bir köpecikle "siz gidin ben burdayıım, onu böyle bırakamam" diyip saatlerce uğraşan birisi. kızkardeşim geçen hafta şuan uzun uzun anlatamayacağım geçerli bazı nedenlerle istemese de kedisini bana bırakmak durumunda kaldı.

kardeşim bu kediciğe 5 senedir bakıyor, evimizin bi ferdi, adı sanı var, her aile fotomuzda yeri var, çocuğumuz. ama ben kendisine hiç tek başıma bakmadım. ve baktığım bu haftada ne kadar zor bir şey olduğunu fark ettim. beklemiş mama su yemiyor, her mama saatinde günde üç öğün taze mama su koyuyorum, bana ilk geldiğinde yolda stresten kabız oldu, kronik olarak kabız bir hayvanmış, kardeşim ne olursa olsun kakasını yaptırmamız lazım yoksa sen ilgilenemezsin hastalanır veterinere kadar gider olay dedi, kaç gün kaka yapmasını gözledim, zeytinyağları içirdim, cırmaladığı halde karnına masaj yaptım, kumunu karıştırdım kaka var mı diye çok şükür o sorunu çözdük. kardeşim cam pencere açık bırakma (ben birinci katta oturuyorum) kaçar asla bulamazsın dedi. ben bu durumdan çok korktum çünkü evimdeki küçük odada sigara içiyorum ve alışkanlık olmuş orayı sürekli havalandırıyorum. kedişin tuvalet kabı da o odada, sürekli girip çıkıyor. dikkat etmeye çalışıyorum ama bir haftada iki kez açık unuttum şansıma ikisinde de seslenmeme rağmen evin içinde bana ses vermedi, saklandı, kaçıp gitti sanıp ağla ağla öldüm, apt bahçesinde etrafta her yerde onu aradım ama sonunda evde çıktı onu çok seviyorum, layıkıyla bakmak istiyorum, bir şey olsa ne kardeşim beni affeder ne ben vicdan azabından kurtulabilirim. en iyisi ev sigara bile koksa küçük odanın camını açmayayım diyorum. ne olursa olsun bir canlı ile hayatını paylaşmak mükemmelmiş, bu kedicik benim hayatımda 5 yıldır var ama hiç tüm sorumluluğu bana kalmamıştı. onu beslemek, geceleri ayakucumda yatması, yüzümü yalaması, evin başka odalarında değil benim oturduğum odada takılması, bacaklarıma sürtünmesi tarif edilemez.

edit: yanlış anlaşılma olmasın kızkardeşim kedişini bana geçici olarak verdi, temmelli istesem bile asla vermez ancak ben de ileride kediş evlat edinmek istiyorum.


Edit: yeğenciğimin sizlere selamı var kk teyzelerii:)

Genişletmek için tıkla...