Bir insan bile bile kendini karanlığa sürükler mi?

Ben doğduğumda babam 27 yaşındaymış.
Seninki kaç yaşındaymış?

Yani cidden denecek laf yok.
Sen 23 yaşında bir bahar dalı
Adam 50 yaşında amca
Ve adam evli...Evli...
Amca değil belki dede bile olmuştur.

Ay şaka mısın yaa, 50 yaşında kart zamparanın mesajlarına mı tav oldun? Bu kadar mısın?
Ya ne biliyim kulturlu falandı etkilendim biraz basta
 
Canım aşağı yukarı senle aynı yaştayım, insanlar hata yapabilirler bu hatandan dolayı kendini suçlama ama zararın neresinden dönülse kardır, o sahtekarın yalanlarına lütfen inanma hislerin gözünü kör etmiş, lütfen bi kerecik olsun mantığınla düşünüp gerçekleri görmeye çalış, o sahtekarın sana söylediği "yalan" gerçeğini, insanın bu hayatta başına her şey gelebilir insanız hatasız kul olmaz, olabilir hatadır, yanlıştır, doğru değildir... Olan olmuş artık bu noktadan sonra hayatını güzelleştirmeye bak, Allah'a sığın O'ndan af dile tevbe et, içini dökene kadar ağla ve dua et, son olarak kendini o pisliğin karısının yerine koy evli olsaydın ve eşin seni aldatıyor olsaydı neler hissederdin, başına gelmesini istemediğin bir şeyi başkalarına da yapma lütfen, hayatına yeni bir sayfa aç
 
Canım aşağı yukarı senle aynı yaştayım, insanlar hata yapabilirler bu hatandan dolayı kendini suçlama ama zararın neresinden dönülse kardır, o sahtekarın yalanlarına lütfen inanma hislerin gözünü kör etmiş, lütfen bi kerecik olsun mantığınla düşünüp gerçekleri görmeye çalış, o sahtekarın sana söylediği "yalan" gerçeğini, insanın bu hayatta başına her şey gelebilir insanız hatasız kul olmaz, olabilir hatadır, yanlıştır, doğru değildir... Olan olmuş artık bu noktadan sonra hayatını güzelleştirmeye bak, Allah'a sığın O'ndan af dile tevbe et, içini dökene kadar ağla ve dua et, son olarak kendini o pisliğin karısının yerine koy evli olsaydın ve eşin seni aldatıyor olsaydı neler hissederdin, başına gelmesini istemediğin bir şeyi başkalarına da yapma lütfen, hayatına yeni bir sayfa aç
Haklısınız.. Tesekkur ederim
 
Normalde yakın arkadaşlarımla her şeyimi paylaşan, asla içimde tutamayan biriyim ama iki aydır içimdekileri kimseyle paylaşamıyorum çünkü şuan benim içinde bulunduğum durumu yaşayan onlar olsaydı vereceğim tepkiyi ve saygımın nasıl azalacağını biliyorum... Buraya da yazmayacaktım ama normal hayatıma devam edemiyorum artık, yapmam gereken çok fazla ödev var derslerim var ama hiç birine odaklanamıyorum. İçimi dökmem gerek.
İlk başta basit bir kaç konuşmaydı ama gittikçe alıştım, kendimi ondan mesaj beklerken buldum sürekli. Her anlamda yanlıştı biliyordum, 27 yaş büyüktü bir kere benden, olamazdı. Daha önce benden en fazla 4 yaş büyük biriyle olmuştum, ilk defa başıma gelen bir şeydi ve sürekli kendimi 'bu yaşadığın şey gerçek değil sadece duygusal boşluktasın ve adamın ilgisine kapıldın' diyerek telkin etmeye çalıştım ama yok, sanki bir girdabın içindeyim ve karşı koyamıyorum. Sonra bir şey öğrendim onunla ilgili, dilim varmıyor, medeni hali bekar değilmiş.. Bu kadar üzüleceğimi tahmin etmemiştim, sonuçta biliyordum sonumuz olmadığını ama üzüldüm işte. Engelledim her yerden ama yine buldu beni. Kavga ettim küstüm ama bana söylediklerini görseniz siz bile inanırsınız aşık olduğuna. Ama inanmadım tabii ki. Bir sürü şey söyledim ama yine de geldi. Saçmalama dedim bu kadar salak olamazsın dedim kendime ama 15 yaşıma geri döndüm sanki kendi kendime söylediklerimi bile duymuyorum. Hayatımda hiç bu kadar savunmasız hissetmemiştim. Nasıl böyle bir duruma sokmuş olabilirim kendimi, bana bu kadar uzak bir hayatı nasıl yaşıyor olabilirim bilmiyorum ama mantığımı kaybetmiş gibiyim. Bu kadar kısa zaman bile olsa beni sanki çok iyi tanıyor ve anlıyor, bu yüzden kapıldım belki de bilmiyorum ama çok kötü hissediyorum. Ayrı odada kalıyoruz diyor, sevmiyorum diyor ama hiç biri önemli değil isterse ayrı evde kalsın bu evli olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Midem bulanıyor... nasıl ya nasıl olabilir deyip duruyorum sürekli. Çok zorlanıyorum artık..
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum ama lütfen yorum yaparken kırıcı olmayın, ne yapmam gerektiğinin farkındayım ve yapacağım.. Sadece içimi dökmek ve kendi kendimi yemekten biraz olsun kurtulmak istedim.
Ya aşkım, sorsan hiçbiri karısı ile anlaşamaz, ayrı odalarda yatana kadar adliye neden akıllarına gelmiyor? Herif hem baban yaşta, hem de evli. Olacak iş değil sen de biliyorsun, otur efendi efendi çek acını ama sana ulaşmasına izin verme.
 
Herkesin bahanesi de aynı yaa. Boşansaymış o zaman zincirle mi tutuluyo evde bu bahanelere nasıl inanıyosunuz ya. Madem öğrendin sen niye uzatıyosun hala pardon? Sizi tecrit etmek lazım bitin kurtulalım ya
 
Ya ne biliyim kulturlu falandı etkilendim biraz basta
Çıtayı bu kadar düşük tutmasan?
Seni etkilemek için 50 yaşında bir zampara olmak yeterli mi?
Adam çok yakışıklı bir şekilde yaşlanmıştır, kültürlüdür, çekicidir, cool bir adamdır bir nebze anlarım dicem ama yok yaa çok yaşlı. Anlayamam...
Ama bütün bunları değerlendirmek için zaten öncelikle bekar olması gerekirdi değil mi?
Evli olması da mı engellemiyor seni?
Bu yaştan sonra, dur şu teknolojiyi kullanayım da sağa sola mesaj atıp kuzuları avlayayım, diyen bir herifin oyuncağı olmak?

Kınamıyorum Allahım.. Çocuklarıma akıl ver. Amin...
 
Normalde yakın arkadaşlarımla her şeyimi paylaşan, asla içimde tutamayan biriyim ama iki aydır içimdekileri kimseyle paylaşamıyorum çünkü şuan benim içinde bulunduğum durumu yaşayan onlar olsaydı vereceğim tepkiyi ve saygımın nasıl azalacağını biliyorum... Buraya da yazmayacaktım ama normal hayatıma devam edemiyorum artık, yapmam gereken çok fazla ödev var derslerim var ama hiç birine odaklanamıyorum. İçimi dökmem gerek.
İlk başta basit bir kaç konuşmaydı ama gittikçe alıştım, kendimi ondan mesaj beklerken buldum sürekli. Her anlamda yanlıştı biliyordum, 27 yaş büyüktü bir kere benden, olamazdı. Daha önce benden en fazla 4 yaş büyük biriyle olmuştum, ilk defa başıma gelen bir şeydi ve sürekli kendimi 'bu yaşadığın şey gerçek değil sadece duygusal boşluktasın ve adamın ilgisine kapıldın' diyerek telkin etmeye çalıştım ama yok, sanki bir girdabın içindeyim ve karşı koyamıyorum. Sonra bir şey öğrendim onunla ilgili, dilim varmıyor, medeni hali bekar değilmiş.. Bu kadar üzüleceğimi tahmin etmemiştim, sonuçta biliyordum sonumuz olmadığını ama üzüldüm işte. Engelledim her yerden ama yine buldu beni. Kavga ettim küstüm ama bana söylediklerini görseniz siz bile inanırsınız aşık olduğuna. Ama inanmadım tabii ki. Bir sürü şey söyledim ama yine de geldi. Saçmalama dedim bu kadar salak olamazsın dedim kendime ama 15 yaşıma geri döndüm sanki kendi kendime söylediklerimi bile duymuyorum. Hayatımda hiç bu kadar savunmasız hissetmemiştim. Nasıl böyle bir duruma sokmuş olabilirim kendimi, bana bu kadar uzak bir hayatı nasıl yaşıyor olabilirim bilmiyorum ama mantığımı kaybetmiş gibiyim. Bu kadar kısa zaman bile olsa beni sanki çok iyi tanıyor ve anlıyor, bu yüzden kapıldım belki de bilmiyorum ama çok kötü hissediyorum. Ayrı odada kalıyoruz diyor, sevmiyorum diyor ama hiç biri önemli değil isterse ayrı evde kalsın bu evli olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Midem bulanıyor... nasıl ya nasıl olabilir deyip duruyorum sürekli. Çok zorlanıyorum artık..
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum ama lütfen yorum yaparken kırıcı olmayın, ne yapmam gerektiğinin farkındayım ve yapacağım.. Sadece içimi dökmek ve kendi kendimi yemekten biraz olsun kurtulmak istedim.
Yapma gözünü seveyim baban belki 50 yasında değildir senin ona abi değil amca diye hitap etmen gerekir. Nasıl bir boşluk ki bu uzak dur yalnıs yoldasın bu aşk vs değil hikaye.
 
Normalde yakın arkadaşlarımla her şeyimi paylaşan, asla içimde tutamayan biriyim ama iki aydır içimdekileri kimseyle paylaşamıyorum çünkü şuan benim içinde bulunduğum durumu yaşayan onlar olsaydı vereceğim tepkiyi ve saygımın nasıl azalacağını biliyorum... Buraya da yazmayacaktım ama normal hayatıma devam edemiyorum artık, yapmam gereken çok fazla ödev var derslerim var ama hiç birine odaklanamıyorum. İçimi dökmem gerek.
İlk başta basit bir kaç konuşmaydı ama gittikçe alıştım, kendimi ondan mesaj beklerken buldum sürekli. Her anlamda yanlıştı biliyordum, 27 yaş büyüktü bir kere benden, olamazdı. Daha önce benden en fazla 4 yaş büyük biriyle olmuştum, ilk defa başıma gelen bir şeydi ve sürekli kendimi 'bu yaşadığın şey gerçek değil sadece duygusal boşluktasın ve adamın ilgisine kapıldın' diyerek telkin etmeye çalıştım ama yok, sanki bir girdabın içindeyim ve karşı koyamıyorum. Sonra bir şey öğrendim onunla ilgili, dilim varmıyor, medeni hali bekar değilmiş.. Bu kadar üzüleceğimi tahmin etmemiştim, sonuçta biliyordum sonumuz olmadığını ama üzüldüm işte. Engelledim her yerden ama yine buldu beni. Kavga ettim küstüm ama bana söylediklerini görseniz siz bile inanırsınız aşık olduğuna. Ama inanmadım tabii ki. Bir sürü şey söyledim ama yine de geldi. Saçmalama dedim bu kadar salak olamazsın dedim kendime ama 15 yaşıma geri döndüm sanki kendi kendime söylediklerimi bile duymuyorum. Hayatımda hiç bu kadar savunmasız hissetmemiştim. Nasıl böyle bir duruma sokmuş olabilirim kendimi, bana bu kadar uzak bir hayatı nasıl yaşıyor olabilirim bilmiyorum ama mantığımı kaybetmiş gibiyim. Bu kadar kısa zaman bile olsa beni sanki çok iyi tanıyor ve anlıyor, bu yüzden kapıldım belki de bilmiyorum ama çok kötü hissediyorum. Ayrı odada kalıyoruz diyor, sevmiyorum diyor ama hiç biri önemli değil isterse ayrı evde kalsın bu evli olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Midem bulanıyor... nasıl ya nasıl olabilir deyip duruyorum sürekli. Çok zorlanıyorum artık..
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum ama lütfen yorum yaparken kırıcı olmayın, ne yapmam gerektiğinin farkındayım ve yapacağım.. Sadece içimi dökmek ve kendi kendimi yemekten biraz olsun kurtulmak istedim.
Adam evli
adamın karısı
Adamın çocukları var
Adam mutsuz değil mutsuz olan boşanırdı.

Ayrı yatmıyorlar aksine aktif cinsel yaşamları var
 
Birde başta bilmiyordunuz ama sonra öğrendiniz evli olduğunu.

Normal ahlak, etik değerlerine sahip bir insan ilişkiyi o an bitirir.

Kişiliğinde, değer yargılarinda problem olanlar ise aşığım, bağlandım diye diye devam eder.

Kusura bakmayın ama sizde ikincisine giriyorsunuz bu durumda.
 
Haklısınız.. çok utanç verici bir şey benim için. Boşanacağına inanmıyorum bende
Kardeşim adam boşansa veyahut baştan bekar olsa ne farkederdi ki. Neredeyse dedeniz yaşında ki biriyle gelecek hayallerine dalmış olamazsınız heralde. Bence o yaşta birinden böyle etkilenmeniz normal değil. Evli olması da ayrı facia. Ya siz çok safsınız adam çok çakal ya da psikolojik bazı sıkıntılarınız var. Bence iki katı yaşınızda üstelik evli birinden nasıl bu derece etkilendiğinizi bi sorgulayın hatta profesyonel yardım alın.
 
Back
X