- 25 Ocak 2011
- 685
- 486
- 303
- 28
- Konu Sahibi forestfruitcake
-
- #41
Ya ne biliyim kulturlu falandı etkilendim biraz basta
Ya ne biliyim kulturlu falandı etkilendim biraz bastaBen doğduğumda babam 27 yaşındaymış.
Seninki kaç yaşındaymış?
Yani cidden denecek laf yok.
Sen 23 yaşında bir bahar dalı
Adam 50 yaşında amca
Ve adam evli...Evli...
Amca değil belki dede bile olmuştur.
Ay şaka mısın yaa, 50 yaşında kart zamparanın mesajlarına mı tav oldun? Bu kadar mısın?
50 yasinda yani..23 yasındayım
Hayır gercekten öyle biri değilim. Hatta suana kadar hep maddi durumu benden cok yukarda biriyle asla yapamam guvenilmez falan diye dusunurum50 yaşında adama mı aşık oldun gerçekten?? Çok mu zengin adam kızzz doğru söylee
Dicem ama yanlış anlarsınız diye çekiniyorum
Haklısınız.. Tesekkur ederimCanım aşağı yukarı senle aynı yaştayım, insanlar hata yapabilirler bu hatandan dolayı kendini suçlama ama zararın neresinden dönülse kardır, o sahtekarın yalanlarına lütfen inanma hislerin gözünü kör etmiş, lütfen bi kerecik olsun mantığınla düşünüp gerçekleri görmeye çalış, o sahtekarın sana söylediği "yalan" gerçeğini, insanın bu hayatta başına her şey gelebilir insanız hatasız kul olmaz, olabilir hatadır, yanlıştır, doğru değildir... Olan olmuş artık bu noktadan sonra hayatını güzelleştirmeye bak, Allah'a sığın O'ndan af dile tevbe et, içini dökene kadar ağla ve dua et, son olarak kendini o pisliğin karısının yerine koy evli olsaydın ve eşin seni aldatıyor olsaydı neler hissederdin, başına gelmesini istemediğin bir şeyi başkalarına da yapma lütfen, hayatına yeni bir sayfa aç
Ya aşkım, sorsan hiçbiri karısı ile anlaşamaz, ayrı odalarda yatana kadar adliye neden akıllarına gelmiyor? Herif hem baban yaşta, hem de evli. Olacak iş değil sen de biliyorsun, otur efendi efendi çek acını ama sana ulaşmasına izin verme.Normalde yakın arkadaşlarımla her şeyimi paylaşan, asla içimde tutamayan biriyim ama iki aydır içimdekileri kimseyle paylaşamıyorum çünkü şuan benim içinde bulunduğum durumu yaşayan onlar olsaydı vereceğim tepkiyi ve saygımın nasıl azalacağını biliyorum... Buraya da yazmayacaktım ama normal hayatıma devam edemiyorum artık, yapmam gereken çok fazla ödev var derslerim var ama hiç birine odaklanamıyorum. İçimi dökmem gerek.
İlk başta basit bir kaç konuşmaydı ama gittikçe alıştım, kendimi ondan mesaj beklerken buldum sürekli. Her anlamda yanlıştı biliyordum, 27 yaş büyüktü bir kere benden, olamazdı. Daha önce benden en fazla 4 yaş büyük biriyle olmuştum, ilk defa başıma gelen bir şeydi ve sürekli kendimi 'bu yaşadığın şey gerçek değil sadece duygusal boşluktasın ve adamın ilgisine kapıldın' diyerek telkin etmeye çalıştım ama yok, sanki bir girdabın içindeyim ve karşı koyamıyorum. Sonra bir şey öğrendim onunla ilgili, dilim varmıyor, medeni hali bekar değilmiş.. Bu kadar üzüleceğimi tahmin etmemiştim, sonuçta biliyordum sonumuz olmadığını ama üzüldüm işte. Engelledim her yerden ama yine buldu beni. Kavga ettim küstüm ama bana söylediklerini görseniz siz bile inanırsınız aşık olduğuna. Ama inanmadım tabii ki. Bir sürü şey söyledim ama yine de geldi. Saçmalama dedim bu kadar salak olamazsın dedim kendime ama 15 yaşıma geri döndüm sanki kendi kendime söylediklerimi bile duymuyorum. Hayatımda hiç bu kadar savunmasız hissetmemiştim. Nasıl böyle bir duruma sokmuş olabilirim kendimi, bana bu kadar uzak bir hayatı nasıl yaşıyor olabilirim bilmiyorum ama mantığımı kaybetmiş gibiyim. Bu kadar kısa zaman bile olsa beni sanki çok iyi tanıyor ve anlıyor, bu yüzden kapıldım belki de bilmiyorum ama çok kötü hissediyorum. Ayrı odada kalıyoruz diyor, sevmiyorum diyor ama hiç biri önemli değil isterse ayrı evde kalsın bu evli olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Midem bulanıyor... nasıl ya nasıl olabilir deyip duruyorum sürekli. Çok zorlanıyorum artık..
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum ama lütfen yorum yaparken kırıcı olmayın, ne yapmam gerektiğinin farkındayım ve yapacağım.. Sadece içimi dökmek ve kendi kendimi yemekten biraz olsun kurtulmak istedim.
Çıtayı bu kadar düşük tutmasan?Ya ne biliyim kulturlu falandı etkilendim biraz basta
Ben icraata bakarım, ağızdan çıkan kuru lafa değil. İcraata bile bakılmaz senin durumunda, adam evli.Kavga ettim küstüm ama bana söylediklerini görseniz siz bile inanırsınız aşık olduğuna.
Yapma gözünü seveyim baban belki 50 yasında değildir senin ona abi değil amca diye hitap etmen gerekir. Nasıl bir boşluk ki bu uzak dur yalnıs yoldasın bu aşk vs değil hikaye.Normalde yakın arkadaşlarımla her şeyimi paylaşan, asla içimde tutamayan biriyim ama iki aydır içimdekileri kimseyle paylaşamıyorum çünkü şuan benim içinde bulunduğum durumu yaşayan onlar olsaydı vereceğim tepkiyi ve saygımın nasıl azalacağını biliyorum... Buraya da yazmayacaktım ama normal hayatıma devam edemiyorum artık, yapmam gereken çok fazla ödev var derslerim var ama hiç birine odaklanamıyorum. İçimi dökmem gerek.
İlk başta basit bir kaç konuşmaydı ama gittikçe alıştım, kendimi ondan mesaj beklerken buldum sürekli. Her anlamda yanlıştı biliyordum, 27 yaş büyüktü bir kere benden, olamazdı. Daha önce benden en fazla 4 yaş büyük biriyle olmuştum, ilk defa başıma gelen bir şeydi ve sürekli kendimi 'bu yaşadığın şey gerçek değil sadece duygusal boşluktasın ve adamın ilgisine kapıldın' diyerek telkin etmeye çalıştım ama yok, sanki bir girdabın içindeyim ve karşı koyamıyorum. Sonra bir şey öğrendim onunla ilgili, dilim varmıyor, medeni hali bekar değilmiş.. Bu kadar üzüleceğimi tahmin etmemiştim, sonuçta biliyordum sonumuz olmadığını ama üzüldüm işte. Engelledim her yerden ama yine buldu beni. Kavga ettim küstüm ama bana söylediklerini görseniz siz bile inanırsınız aşık olduğuna. Ama inanmadım tabii ki. Bir sürü şey söyledim ama yine de geldi. Saçmalama dedim bu kadar salak olamazsın dedim kendime ama 15 yaşıma geri döndüm sanki kendi kendime söylediklerimi bile duymuyorum. Hayatımda hiç bu kadar savunmasız hissetmemiştim. Nasıl böyle bir duruma sokmuş olabilirim kendimi, bana bu kadar uzak bir hayatı nasıl yaşıyor olabilirim bilmiyorum ama mantığımı kaybetmiş gibiyim. Bu kadar kısa zaman bile olsa beni sanki çok iyi tanıyor ve anlıyor, bu yüzden kapıldım belki de bilmiyorum ama çok kötü hissediyorum. Ayrı odada kalıyoruz diyor, sevmiyorum diyor ama hiç biri önemli değil isterse ayrı evde kalsın bu evli olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Midem bulanıyor... nasıl ya nasıl olabilir deyip duruyorum sürekli. Çok zorlanıyorum artık..
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum ama lütfen yorum yaparken kırıcı olmayın, ne yapmam gerektiğinin farkındayım ve yapacağım.. Sadece içimi dökmek ve kendi kendimi yemekten biraz olsun kurtulmak istedim.
Adam evliNormalde yakın arkadaşlarımla her şeyimi paylaşan, asla içimde tutamayan biriyim ama iki aydır içimdekileri kimseyle paylaşamıyorum çünkü şuan benim içinde bulunduğum durumu yaşayan onlar olsaydı vereceğim tepkiyi ve saygımın nasıl azalacağını biliyorum... Buraya da yazmayacaktım ama normal hayatıma devam edemiyorum artık, yapmam gereken çok fazla ödev var derslerim var ama hiç birine odaklanamıyorum. İçimi dökmem gerek.
İlk başta basit bir kaç konuşmaydı ama gittikçe alıştım, kendimi ondan mesaj beklerken buldum sürekli. Her anlamda yanlıştı biliyordum, 27 yaş büyüktü bir kere benden, olamazdı. Daha önce benden en fazla 4 yaş büyük biriyle olmuştum, ilk defa başıma gelen bir şeydi ve sürekli kendimi 'bu yaşadığın şey gerçek değil sadece duygusal boşluktasın ve adamın ilgisine kapıldın' diyerek telkin etmeye çalıştım ama yok, sanki bir girdabın içindeyim ve karşı koyamıyorum. Sonra bir şey öğrendim onunla ilgili, dilim varmıyor, medeni hali bekar değilmiş.. Bu kadar üzüleceğimi tahmin etmemiştim, sonuçta biliyordum sonumuz olmadığını ama üzüldüm işte. Engelledim her yerden ama yine buldu beni. Kavga ettim küstüm ama bana söylediklerini görseniz siz bile inanırsınız aşık olduğuna. Ama inanmadım tabii ki. Bir sürü şey söyledim ama yine de geldi. Saçmalama dedim bu kadar salak olamazsın dedim kendime ama 15 yaşıma geri döndüm sanki kendi kendime söylediklerimi bile duymuyorum. Hayatımda hiç bu kadar savunmasız hissetmemiştim. Nasıl böyle bir duruma sokmuş olabilirim kendimi, bana bu kadar uzak bir hayatı nasıl yaşıyor olabilirim bilmiyorum ama mantığımı kaybetmiş gibiyim. Bu kadar kısa zaman bile olsa beni sanki çok iyi tanıyor ve anlıyor, bu yüzden kapıldım belki de bilmiyorum ama çok kötü hissediyorum. Ayrı odada kalıyoruz diyor, sevmiyorum diyor ama hiç biri önemli değil isterse ayrı evde kalsın bu evli olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Midem bulanıyor... nasıl ya nasıl olabilir deyip duruyorum sürekli. Çok zorlanıyorum artık..
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum ama lütfen yorum yaparken kırıcı olmayın, ne yapmam gerektiğinin farkındayım ve yapacağım.. Sadece içimi dökmek ve kendi kendimi yemekten biraz olsun kurtulmak istedim.
Oooh adam bulmuş gencecik kızı bırakır mı? Böyle güzeli kim sevmez, aklını başına al yavrum.23 yasındayım
Kardeşim adam boşansa veyahut baştan bekar olsa ne farkederdi ki. Neredeyse dedeniz yaşında ki biriyle gelecek hayallerine dalmış olamazsınız heralde. Bence o yaşta birinden böyle etkilenmeniz normal değil. Evli olması da ayrı facia. Ya siz çok safsınız adam çok çakal ya da psikolojik bazı sıkıntılarınız var. Bence iki katı yaşınızda üstelik evli birinden nasıl bu derece etkilendiğinizi bi sorgulayın hatta profesyonel yardım alın.Haklısınız.. çok utanç verici bir şey benim için. Boşanacağına inanmıyorum bende
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?