Bir insan eş ailesine mecbur mudur ?

Ben kasım sonu gıbı doguma gırecegım kısmetse
Seneye bakıcı lazım bebege
Bu yıl kendim bakacağım
Anenm yaslı bakamz
Esımın annesi gelse rahat durmaz
Gelsın ıstemıyorum
Bakıcıyı tercih ederim
Cunku es ailesi daha cok sorun çıkartıyor
Beklentılerı yüksek yarar degıl zarar saglar
Ama efendı es aılesı varsa neden olmasın
O da sans
Bende yok
 
Hayır. Kimse kimseye mecbur değil. Bakıcılar var bebekler için. Maddiyat yoksa durum düzelince çocuk yapılır. Eğer beklenti ile benim çocuğuma annem yada kv bakacaksa hiç balmasın zaten. Çalışıyorumdur ki bakıyorlar. O zaman bakıcıya veririm. Beni kendilerine mecbur hissettirem hiç kimseyide sevmem.
 
gezmeyentavuk .!.:
Merhabalar herkese. Bir konuda sizlerin fikirlerini merak ediyorum ve önemsiyorum. Çalışan çalışmayan, çocuğu olan her kadın kaynanasına veya birilerine muhtaç mıdır ? Çocuk olunca illa birileri olması gerekir mi ? Tek başımıza bakamaz mıyız ? Eşimizle beraber tek bakamaz mıyız ? Çalışan her kadın illa büyüklere mecbur mu ? Çalışmayanda mecbur mu ? Çocuk büyütmek bu kadar zor mu ? Bazı büyüklerimden bunları duyuyorum... birlik beraberlik içinde olmak gerektiğini, birbirlerine yardımcı olduğunu vs söylüyor. Fakat bana göre işler her zaman öyle göründüğü gibi gitmiyor. Bu noktada sizler ne düşünüyorsunuz ? Her koşulda birilerine muhtaç mıyız ? İnsan olarak tabiki yardıma ihtiyaç duyabiliriz ama sırf menfaat için çoğu şeye boyun eğmekte normal midir ? Çevremde eş ailesiyle anlaşamayan görüşmeyen çok insan var. Kendi ailesiyle bile görüşmeyenlerde var... o insanlar nasıl yapıyor peki.
Genişletmek için tıkla...
Ben çalışıyorum.Şuan doğum iznindeyim.Bebekle ilgilenirken eve yetişemiyorum annem sağ olsun yardımcı oluyor.Annem olmasaydı yemek çamaşır bebek uykusuzluk yorgunluk belki çok sinirli bir anne olurdum.Eşim yardımcı oluyor ama bir anne gibi olmuyor.Bir akşam yemeği yapıyor biz o arada annemle bebeğin üstü başıyla ilgileniyoruz vs vs.Ya da annem camaşırları asmaya gidiyor eşim bebeğin gazını çıkarırken ben de bi duşa girebiliyorum.Sezaryenliyken lohusayken insan bir zayıf oluyor.Eşimin gece görevleri oluyor ve annem yanımda oluyor.Tek başına kalanların da Allah yardımcısı olsun insan arıyor en azından ben böyleyim.
 
Insan sosyal bir varliktir..Mecbur olmak degil insanca beraber yasamaya calisilmali...Birde hersey para ile halledilemez...saglik mesela insan kana bobrege ilige muhtac kaliyor.
 
gezmeyentavuk .!.:
Merhabalar herkese. Bir konuda sizlerin fikirlerini merak ediyorum ve önemsiyorum. Çalışan çalışmayan, çocuğu olan her kadın kaynanasına veya birilerine muhtaç mıdır ? Çocuk olunca illa birileri olması gerekir mi ? Tek başımıza bakamaz mıyız ? Eşimizle beraber tek bakamaz mıyız ? Çalışan her kadın illa büyüklere mecbur mu ? Çalışmayanda mecbur mu ? Çocuk büyütmek bu kadar zor mu ? Bazı büyüklerimden bunları duyuyorum... birlik beraberlik içinde olmak gerektiğini, birbirlerine yardımcı olduğunu vs söylüyor. Fakat bana göre işler her zaman öyle göründüğü gibi gitmiyor. Bu noktada sizler ne düşünüyorsunuz ? Her koşulda birilerine muhtaç mıyız ? İnsan olarak tabiki yardıma ihtiyaç duyabiliriz ama sırf menfaat için çoğu şeye boyun eğmekte normal midir ? Çevremde eş ailesiyle anlaşamayan görüşmeyen çok insan var. Kendi ailesiyle bile görüşmeyenlerde var... o insanlar nasıl yapıyor peki.
Genişletmek için tıkla...
Kimseyle görüşmeden yapabilirsiniz bakıcı tutarsınız olur biter ama bir insan yetiştirmek için bir köy gerek demişler. Bunu mecburiyet olarak düşünmeyin gelişimi için gerekli bi unsur olarak düşünün.
 
İki aileden de uzak bir şehirde yaşıyoruz. Küçük bebeğim var ve bazen çok zorlanıyorum. İnsan iki saatliğine çıkıp bir kahve içmeye gitmek istiyor ama bırakacak kimsem yok burada bebeğimi. Eşimin annesi çalışmıyor, gel desem koşa koşa gelir bakmaya. Ama demiyorum, neden biliyor musunuz? Geldiği gibi bütün aile huzurumuz kaçacak, eşimle aram bozulacak, bebeğim hakkında söz sahibi olacak diye.

Sıkıntı çekeyim de evimde huzurum olsun diyorum yani. Ama eğer huzur bozan, kötü insanlar değillerse arada yardım almak çok rahatlatır insanı. Çok bal kaymak olmasa da normal kayınvalidesi olan insanlara çok özeniyorum.
 
Herkesin kendi şartları ve yaşantısı farklıdır. Ben kendi adıma kızıma tek bakardım. Annem yakın olmasa ikinci cocuk için acele etmezdim. Ama sonra ikizler oldu, başka sıkıntılar yaşandı. Şimdi annem ve babam bizsiz, bizde onlarsiz duramayiz.

Eşimin ailesi bizden uzakta, eğer yakın olsa kv ile anlasirdik ama kp çok zor bir insan. Onunla yakın olamazdım.

Bu tamemen sizin aile ilişkileriniz ve yaşantınıza bağlı yani.
 
Kızımı neredeyse tek basıma büyütüyorum, eşim yoğun çalışıyor. İki aileye de uzağız zaten eş ailesiyle görüşmüyor gibi bişeyiz
Çocuktan önce ve sonra diye düşüncelerim ikiye ayrılıyor. Önce uzaklıktan çok memnunken çocuktan sonra yarım saat bakan biri olsaydı diye iç geçirdim hep.
Şart değil tabiki yalnız da büyütüyorsun fakat ciddi anlamda yıpranıyorsun
 
gezmeyentavuk .!.:
Merhabalar herkese. Bir konuda sizlerin fikirlerini merak ediyorum ve önemsiyorum. Çalışan çalışmayan, çocuğu olan her kadın kaynanasına veya birilerine muhtaç mıdır ? Çocuk olunca illa birileri olması gerekir mi ? Tek başımıza bakamaz mıyız ? Eşimizle beraber tek bakamaz mıyız ? Çalışan her kadın illa büyüklere mecbur mu ? Çalışmayanda mecbur mu ? Çocuk büyütmek bu kadar zor mu ? Bazı büyüklerimden bunları duyuyorum... birlik beraberlik içinde olmak gerektiğini, birbirlerine yardımcı olduğunu vs söylüyor. Fakat bana göre işler her zaman öyle göründüğü gibi gitmiyor. Bu noktada sizler ne düşünüyorsunuz ? Her koşulda birilerine muhtaç mıyız ? İnsan olarak tabiki yardıma ihtiyaç duyabiliriz ama sırf menfaat için çoğu şeye boyun eğmekte normal midir ? Çevremde eş ailesiyle anlaşamayan görüşmeyen çok insan var. Kendi ailesiyle bile görüşmeyenlerde var... o insanlar nasıl yapıyor peki.
Genişletmek için tıkla...
Valla ben tek baktım çalışıyorum işe başlayana kadar bir sene kadar ben tek başıma baktım ve daha güzel bebeğinle daha yakın oluyorsun işe başlayınca da bakıcı böyle de çok güzel onlar sadece sevsin bu kadar onlar içinde en temizi dipnot eşim çok da yardımcı olmadığı halde bakabildim hakkını yemeyim ev işlerine yardım etti ama bebek bakımı ful bende
 
Ben çalışmayan bir kadınım. Kendi ailemle aynı sitedeyim. Kardeşlerim ve kardeşlerimin çocukları da. Yani bana yardım edebilecek, hastalıkta, acil durumda imdadima yetişebilecek cok insan var. Hatta sebepsiz, sadece kocamla sinemaya, kahve içmeye gitmek icin bile canı gönülden bakacak insanım çok.
Ama yine de diger tarafta çocuğumun babaannesi, halası da var. Ben sevsem de sevmesem de, anlaşsam da anlasamasam da, cocugum onların tek torunu. Cok seviyorlar. Bu sevgilerini görmezden gelemem. Ben mesafemi korurum ama cocukla aralarina girmem.
Kalabalikla ve sevgiyle buyuyen cocuklarin, daha saglikli olduklarina inanıyorum
 
Gezmeyentavuk mu? :KK70: Çok yaratıcı, güldüm.

Böyle insanlar varsa şanslısınız. Ama yoksa da veya iyi anlaşamıyorsanız çıkar için iyi davranmak da yanlış:KK12:
 
dengeyi kurmak önemli. esimin ailesine de kendi ailemede ayni mesafedeyiz. iki aileninde yardimina kosariz yapilmasi gereken evlatlik gorevlerini yapariz hastaneye goturuleceklerse gotururuz onlarda bize yardim ederler yeri gelir cocugumuza bakarlar yeri gelir yemek yapar yollarlar ama herkesin kendi evi vardir ve sınırlar bilinir kimse kimseye mudahele etmez. mesela ben evime bir sey aldigimda onlar karismaz onlar aldiginda biz karismayiz. tamamen aileleri silip atamayiz ağac kabuğundan çıkmadık sonuçta.
 
Muhtaçlık değil de bazen ihtiyaç duyuyor insan birilerine. Misal abimin eşini kaybettik. Oğlum küçüktü o zamanlar. Cenaze evinde kalacak durumda değildi. Görümceme bıraktım üç gün gittim. Muhtaçlıksa bu, evet muhtaçtım o durumda. Dayımı kaybettim oğlum küçüktü yine. Cenazesine giderken oğlumu yine halasına bıraktım. Eşim işten izin alamamıştı.

Sonra bir gün ateşim 40a çıktı iltihaptan. Bırakın oğluma bakmaya, tuvalete gidecek mecalim yoktu. Yine halası destek oldu.

Ben oğlumu kendim büyüttüm. Keyfi olarak kimseye muhtaç olmadım. Arkadaşıma gidicem bakın, kızlarla gezicem bakın gibi. Çünkü keyfi durumlarda muhtaç olmaktan hoşlanmıyorum. Asosyal oldum. Ancak çevremde sen çok bunaldın biz idare ederiz hadi çık diyecek birileri olsa biraz nefes alırdım. Ama yoktu, ben de istemedim.

Elbette çocuğunuza annelik yaparken kimseye muhtaç olmak zorunda değilsiniz. Ancak bazen öyle bir an oluyor ki kapıları tamamen kapatmanın ne kadar yanlış olduğunu anlıyorsunuz. İnsan insana lazımdır der susarım.
 
Mecbur olucak duruma getirmemeli kendini bence.
Hastalik olur cok acil birsey olur okey ama gerisi normal degil zaten.
Cocuk dogruyorsan ozaman bunun sorumluluklarini da göze almissin demek oluyor.
Yoksa hayvanlardan farkimiz kalmaz. Pat pat dogur illa bakan bulunur illa büyür vs diye düsünmek akilsizlik
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Eşim beni çok yoruyor
Yorumlar
9
Görüntüleme
1K
deepse
D
basakce
Eşimin ailesinin vurdumduymaz hareketleri ve vicdansızlıkları
2 3 4
Yorumlar
73
Görüntüleme
3K
basakce
basakce
MATHILDA__93
MEMLEKETE TAYİN EŞİMİN AİLESİ YÜZÜNDEN ÇOK PİŞMANIM NASIL YAPTIM BUNU
8 9 10
Yorumlar
186
Görüntüleme
8K
Esila09
E
U
Çıkmazdayım
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
Umberlee
Umberlee
Tiryandafila
Eş ailesi ile görüşmek zorunda mıyız?
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
2K
zingarina10
zingarina10
Back
X