Bu konuyu sürekli aciyorum belki ama artık gerçekten bu durum beni üzmekten çok meraka düşürmeye başladı.
Ayrica o kadar bıktım ki bu durumdan. Bak ilkokuldan beri hiçbir kimse tarafından sevilmedim. Anaokulunda birini seviyordum çocuk benden kaçıyordu. İlkokulda birini sevdim o da aynı şekilde dalga geçti. Ortaokulda sevdim o da başkasını sevdi benimle alay etti. Lisede sevdim o da başkasını sevdi. Kimseden karşılık görmedim. Ve başka kimse de beni sevmedi. Çirkin değilim, ya da yüzüne bakilmayacak biri değilim ama durum bu.( şimdi ne biliyorsun çirkin olmadığını diyebilirsiniz ama gerçekten değilim ya, bir de sürekli manken gibisin yüzün çok güzel falan derler yani kendimi övmek için değil gelecek cevaplara ithafen yaziyorum. Zaten askin tiple ilgili olmadigini da biliyorum)
Üniversitede arkadaşıma teklifler yağarken bana kimse gelmedi. İş hayatına gectim orda da durum pek farklı değil. Yani durum vahim. Cok canim sıkılıyor kimse tarafından sevilmeye layık görülmemek, kimse tarafından seçilmemek. Kendimi hep eksik hissettim ve hissetmeye devam edeceğim. En ufak bir şeyi ilgi sanmaktan hayal kırıklığı yaşamaktan yoruldum. En ufak bir bakışa binlerce anlam yüklemekten sıkıldım. Hep ayni şeyleri yaşıyorum aradan yıllar geçti 1 allahin kulu da bana aşık olmadı. Ben bu kadar mı sevilmeye layık olmayan bir insanım. Tipini begenmedigim insanlar bile beni sevmiyor. Ben niye yaşıyorum ki o zaman? Sevmek ve sevilmek duygusu olmayınca bence hayat çok anlamsız. Ben aşk insanıyım aşkı ve ilişkileri çekmek isterim kendime, ama o kadar uzağım ki yıllardır. Sizce neden böyle olabilir?
Ayrica o kadar bıktım ki bu durumdan. Bak ilkokuldan beri hiçbir kimse tarafından sevilmedim. Anaokulunda birini seviyordum çocuk benden kaçıyordu. İlkokulda birini sevdim o da aynı şekilde dalga geçti. Ortaokulda sevdim o da başkasını sevdi benimle alay etti. Lisede sevdim o da başkasını sevdi. Kimseden karşılık görmedim. Ve başka kimse de beni sevmedi. Çirkin değilim, ya da yüzüne bakilmayacak biri değilim ama durum bu.( şimdi ne biliyorsun çirkin olmadığını diyebilirsiniz ama gerçekten değilim ya, bir de sürekli manken gibisin yüzün çok güzel falan derler yani kendimi övmek için değil gelecek cevaplara ithafen yaziyorum. Zaten askin tiple ilgili olmadigini da biliyorum)
Üniversitede arkadaşıma teklifler yağarken bana kimse gelmedi. İş hayatına gectim orda da durum pek farklı değil. Yani durum vahim. Cok canim sıkılıyor kimse tarafından sevilmeye layık görülmemek, kimse tarafından seçilmemek. Kendimi hep eksik hissettim ve hissetmeye devam edeceğim. En ufak bir şeyi ilgi sanmaktan hayal kırıklığı yaşamaktan yoruldum. En ufak bir bakışa binlerce anlam yüklemekten sıkıldım. Hep ayni şeyleri yaşıyorum aradan yıllar geçti 1 allahin kulu da bana aşık olmadı. Ben bu kadar mı sevilmeye layık olmayan bir insanım. Tipini begenmedigim insanlar bile beni sevmiyor. Ben niye yaşıyorum ki o zaman? Sevmek ve sevilmek duygusu olmayınca bence hayat çok anlamsız. Ben aşk insanıyım aşkı ve ilişkileri çekmek isterim kendime, ama o kadar uzağım ki yıllardır. Sizce neden böyle olabilir?