Annem ki ben şehir dışında okulumdan izine gelip her döndüğümde ağlayarak yolcu edendi. Babama ben otobüsteyken geçtiğimiz yola bakıp kuş olup uçsam şimdi kızımın yanına dermiş, sence anneler evlatlarını bırakmak ister mi? İlk bıraktıklarında annem, gidelim alalım kızımızı diye ne kadar çok ağlamış, bıraksak gelip alacak seni smuwiLa diyorlardı.
Ben onu o şekilde yerde bulduğumda o korkulu bakışlarını gördüm, erkek kardeşim annemin yattığı yere uzanmış annem hareket ettirebildiği koluyla kardeşime sarılmış öyle yatmışlardı uzun bir süre.. O an aklından neler geçti kim bilir..
Hangi anne evlatlarını bırakmak ister ki?
Annem bana ben seni uzağa vermem, evlendirmem diyordu düşünün buna bile tahammül edemiyordu.