Bir tane bile dostum yok

Dost çok olunca, yediğin kazıkta çok oluyor hiç polyanna olamayacağım üzülme o yüzden ama arkadaşlık güzel şey, sınırlar dahilinde saygılı bir şekilde ilerleyen arkadaşlıkları severim, genişte bir arkadaş çevrem var. İnsanlarla iletişim kurmak zor değil, madem arkadaş istiyorsun, komşuların, kuzenlerin vardır bir kahveye yakınlaşırsınız biraz:)

Ben burada küçük bir adım atıp samimiyeti arttırmayı deniyorum. Genelde bana zararı dokunmayacağına karar vediğim insana minik bir koz veriyorum. O da diyor ki ya bana bunu söyledi demek ki bana güveniyor. O da bir koz veriyor. Bir bakıyoruz yakın olmuşuz. Ama burada kazık da yiyebilirsin. Biraz şans ve sezilerine güvenme işi.

Koz dediğim nasıl şeyler mesela hoşlandığım birini söylüyorum ya da pek anlaşamadığım biriyle aramdan geçen bir şeyi anlatıyorum ve tavsiye istiyorum (biraz dedikodu gibi ama ağır şeyler söylemeden sadece anlaşamıyoruz ya şöyle şöyle oldu niye böyle bir şey yaptı ki nasıl davransam gibi pek kötülemeden karşıdakine de hak vererek aramızdaki olaydan bahsediyorum ) , zayıf bir noktamı söylüyorum bazen.

Böyle sır gibi değil de yakınlık bağlamında şeyler. Sır söylerseniz büyük koz verirsiniz ona hiç bulaşmam.

Bir sorun olursa arıyorum. Ya benim çok morallerim bozuk dışarıda gezelim hadi diye. Bir etkinlik varsa hadi toplanın gidelim, ben gidiyorum kimler gelmek ister diyorum. Ama burada insanları sık boğaz etmemek lazım, bir de her zaman sormayın göbek kordonuyla bağlı gibi. Kendilerini bir şey sanmaya başlarlar sonra. Arada bir çağırın.

Ben böyle buldum yöntemi. Şu bir yere çağırma kısmı hala sıkıntılı ama birincisi şu ana kadar hep işe yaradı diyebilirim.