Bir yaştan sonra artık aileyle yaşanmamalı mı ?

Değişkendir aslında ama benim ailemse eğer kesinlikle ayrılmak lazım diye düşünüyorum. Üniversiteden mezun olalı 2 ay olmadı sayılır, daha diplomam hazır değil. Annem bugün kalmış sözleşmeli memur alıyorlarmış girsene dedi. Sözleşmeliyi kadrolu sanıyor, neyse. Ben de düşünmüyorum dedim, alanımla alakalı tecrübe kazanacağım bir işte çalışmak istiyorum, dedim. Anlattım bütün detaylarıyla sözleşmeli memurluğu, sözleşme sonunda iş bitince yeni iş arayışlarında özel sektörde dezavantajlı olacağımı özellikle tecrübe yönünden falan... Yok, kadın takmış kafaya. Bildiğini okuyor. Yani ben 1 yıldır iş arayıp bulamayan biri olsam anlarım dediğini de, 2 ay oldu be kadın. Ben düşük ücrete, yoğun tempoya ayak uydururum özelde, eğer kariyerimin temelini atacağına inanıyorsam o işin. Ki aklımda bazı sektörler ve kendime uygun gördüğüm birşeyler var. Bunları söyleyince ben boş konuşuyor oluyorum. 2 sene bu işi yaptın, 3 sene başka iş yaptın, ee nerde kariyer? dediğim zaman "aman kim yapmış kariyeri" diyor bana. Hayatımda duyduğum en vizyonsuz laflardı yani. Ve şunu ekleyeyim annem esnaf, çevresinde bir tane bile üniversite mezunu yok. Çoğu çoluk çocuğa karışmış, hayatın bir köşesinden tutmuş kendine göre ticaretle uğraşan insanlar. Sizin dükkanın yanındaki ucuzcu şehrin iki farklı yerinde daha şube açmış işi büyütmüş, onun da kariyeri o, öyle kariyer yapmış diyorum kabul etmiyor. Anne baba belli bir yere kadar müdahale edebilir bence, ötesi de yoktur. Yani benim ne iş yapacağıma karar veremez. Kaldı ki bana ne yatırım yapmış? Ben hep kendi kendimi idare ettim bu yaşıma kadar, cep harçlığı verip gerisine karışmazdı. Ehliyet kursuna yazdırıcam masrafını da ben karşılayacağım kurs araştır dedi, araştırdım sonra canı istemedi vazgeçti. İşe girince alırsın ehliyetini dedi kapattı konuyu. Ee bu ne? Oyun mu oynuyorsun? Masraf etmek zorunda değil bu konuda ama neden bi öyle bi böyle söylersin? Şimdi yapacağım işe karışmaya ne hakkı var? Bu arada bunların hepsini söyledim tabi yüzüne, bayağı tartıştık. Kusura bakmayın kendi derdimi döktüm...

Uzun lafın kısası bence benim evim gibiyse çıkılmalı. Ben çıkacağım çünkü, kafaya koydum. Bir de bizim ev biraz kalabalık, birisi bişeyi bozar kimse de ben bozdum demez mesela. Kendi ev düzenim olsun isterim ciddi ciddi. Küçük olsun ama bana ait bir düzen olsun. Bu aynı zamanda özel hayat da demektir.
 
Mesleğini eline aldıktan sonra hayatını düzene soktuktan sonra aileden ayrılınmalı mı ? Kendi ayakları üstünde durmalı ve kendi hayatını mı yaşamalı ?

Bekarken hep ayrı yaşama hayali kurardım. Ailemde sıkıntı yoktu ama şimdi anlıyorum ki rahat batıyormuş :)

Evlenene kadar ailemle yaşadım, evlenince değerlerini anladım valla... Ne kadar rahatmış kafam...

Aileye göre değişir tabi ki...
 
Hmm insandan insana degisir galiba. Ben 32 yasindayim hala ailemle yasiyorum. Ama onlarda yilin 6 ayi Tr deler yani ben 6 ay kendi basimayim. Yari yariya tek basima yasiyorum diyebilirim. Ailem bana hic karismadi bu zamana kadar. Istedigim kadar ozgurum yani. Tek basima yasamayi da cok seviyorum tabiki. Hollanda'da oyle hop diye eve cikilamiyor maalesef, listeden sira bekliyorsun kimisi 10 yil bekliyor kira icin. Ben insallah isimi degistirmeyi dusunuyorum, maasim cogalacak o zaman ev almayi dusunuyorum. Tamamen tek yasamaya baslamayi istiyorum elbette ama su anda da halimden sikayetci degilim.
 
Babamla anlaşamadığım halde evlenene kadar ayrilmadım 32 yaşına kadar yani :27: Allah korusun boşansam falan gene anamın evine giderim heralde
 
Back
X