Bence de ayrı eve çıkın.
Ben boşanalı bir buçuk yıl oldu. Henüz kimseyle flörtüm bile olmadı. Hiç hazır hissetmiyorum çünkü, istemiyorum da, ışık hızıyla kaçıyorum benimle ilgilenen biri olduğunda da.
Ama ben annemin evine dönmedim. 1+1 ufacık bir ev aldım, kredisini ödüyorum şimdi, e kredi ödediğim için bir yere de kımıldayamıyorum. İşten çıkıyorum altı buçuk gibi evdeyim, yalnızım. Ama o kadar kafam rahat ve mutluyum ki. Kedim var bir tane. Beraber takılıyoruz işte. Kitap, dizi, film böyle geçiyor zaman. Geçen kış örgü öğrenmiştim. Sağımdaki solumdaki herkese bere ördüm. Ne bileyim sokak hayvanları için bir şeyler yapıyorum buradaki dernekle ama tatil için filan hiç param yok, o da beni bunaltıyor. Benim yaş da 30, çevredekiler hep evli, çocuklu, her zaman görüşemiyorsun tabii.
Ben sizin eski konularınızı da biliyorum. Her okuduğumda keşke boşansa bu adamdan diye düşünürdüm çünkü çok özür dilerim ama katlanılmaz biri gibiydi. Demişsiniz ya herkesi mutlu etme ihtiyacı güdüyorum diye, bence problemli evliliğiniz de bu yüzden haddinden uzun süre devam etti, çünkü o adam ne yapsanız kusur bulur, mutlu olmazdı.
Şimdi de annenizin torun lafları, fallar vs. O yüzden sürekli bir bombardıman altındasınız. Kendi evinize çıkarsanız daha rahat edersiniz ve bence gerçek düşüncenizin de ancak o zaman farkına varabilirsiniz. Biraz daha akışına bırakın, kendinizi dinlemeyi azaltın biraz. Her şey bir şekilde yoluna giriyor ama suyun başında dikilince o suyun asla kaynamaması gibi biraz mahremiyet istiyor sanırım olacak şeyler de :)