Biz de uzun zamandır beraberiz. Henüz evlenmedik. yakında kısmetse evleneceğiz. O da uzun dönemler işsiz kaldı. İş de aramadı. Çünkü anlatamayacaım sebeplerden dolayı. Üstelik ne zaman işe başlayacağı da belli değildi. Bu koşullarda bile ben onu bırakın bırakmayı iş kelimesini dahi etmedim. Çünkü o tembel aylak gezen biri asla değil. ben bunu biliyordum. Ona güveniyordum. Hayat iyiyi veya kötüyü paylaşmak demektir. Zorluklara beraber göğüs geremeyeceksek beraberliğin ne anlamı varki. 100 yaşına kadar da işsiz kalsa ve biz evlenemesek ben asla ona bunun baskısını yapmazdım ve asla da onu beni severken bırakmazdım. O benimle evlenmezse ona olan sevgim bitmez ki benim. Herşey hayat koşullarına bağlı. Yeterki ben ona güveneyim. Onun beni sevdiğine, bana sahip çıktığına, her zorlukta benim yanımda olduğuna inanayım. Aynı evde yaşamasak da bizim sevdamız devam eder. Biz maddi koşullara bağlamadık sevdamızı. Bir ev, para, yada iş asla değiştirmez bunu. Elbette bunlar evliliğin değil yaşamanın koşulları. Ama olmuyorsa değil olamıyorsa da zor günlerde sevdamı bırakıp gitmem. Allahıma şükürler olsun. Sorunlar yavaş yavaş halloluyor. yakında evleneceğiz. çok mutluyum. Allahım onu benden beni de ondan ayırmasın.
