Hayata dair bir umudum kalmadı. Tutunacak bir dalım kalmadı. Okulumu kaybediyorum, sağlığımı zaten kaybettim, aşkı hiçbir zaman bulamadım, ailemin yüzüne bakacak yüzüm yok, insanlar tarafından sevilmiyorum, dinen ibadetlerim kabul olmuyor.Öyleyse niye hâlâ hayattayım? Çünkü korkuyorum intihar edecek kadar cesaretim yok. Anlamıyorum madem kaderimde okuduğum bölümü bitirmek yoktur o zaman neden yıllarca çilesini çektim?? Madem herşeyimi kaybedecektim o zaman kimse bana hayırlısı böyleymiş demesin! Çünkü bundan hayırsızını yada hayırlısını aklım almıyor. Hayır daha ne olabilir bütün hayırsız şeyleri yaşadıktan sonra daha ne kaldı ki?Ölmeye cesaretim yok ama izimi kaybettirmek istiyorum. Tarikâtlara katılmak istiyorum. Belki başka bir hayatı temiz bir sayfayı bana onlar verir. Biri bana el uzatsın...