Yanlis okumussunuz ilk cocugumuzda asiri ilgiliydi. Bu yuzden bukadar beklentim zaten. Bu yuzden saskinligim ve kizginligim
Harf hatası olmuş o zaman.
Benim kocam da öyleydi, ilk çocukta neredeyse fifti fifti yükümü alırdı çünkü zaten inanılmaz zor bir karakter büyük oğlum.
İkincise aynı dediğiniz gibi elinde telefon, tınlama yok, ev işi yok vs.
Evet siz de insansınız ve bu dönemi ancak paylaşarak atlatabilirsiniz..
Mesela bizde nöbet yöntemi var, sabah 5 e kadar çocukların bakımı uyanması vs bende.
Ama 5 ten sonra elim oynamaz, deliksiz 3 saat uyumalıyım ki sabah yine başlıyor mesaim.
Eşimde akşam 10 buçukta çocukla yatar, böylece ortlama 7 saat uyumuş olur.
Hadi gene sizinki işe gidiyor, benimkinde iş de yok 5 aydır.
Her sabah gider, akşam gelir sanki işi var gibi bir de yoruldum tribi çeker.
Dövseydim ben döverdim kocayı, işsiz güçsüz geziyor akşam elinde bir telefon, günde 7 8 saat uyu, bolca akşam dışarı çıkarız ki millet baksın çocuklara o bakmasın diye, sonra yoruldum de.
Ama diyorum ya minik görevler bile yük hafifletir insana.
Bunun yolu uzlaşmaktan, aşama aşama ilerlemekten geçer.
Ayrıca bebeğibiz kolik olabilir, kolik sesleri ve ninnileri deneyin.
İnşallah koliktir çünkü en azından uyku süresince açık olursa dinlenme olanağız olur ama karakteri büyük oğlum gibi sadece kucakta yaşamak ve ağlamaktan ibaretse vay halinize.
Ben çok gece ‘kendime çok üzülüyorum çok acıyorım’ diye ağladım, hala da ağlarım.
Gelin, beraber ağlarız.
