-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
birinden severek ayrıldıktan sonra kısa bir süre içinde yeni birine kalbini açmak mümkün müdür?
- Konu Sahibi flz99
- Başlangıç Tarihi
- 22 Aralık 2014
- 957
- 654
- 113
Burda sizin niyetiniz önemli bence. Evlilik mi istiyorsunuz sadece sevgi mi? her ikisi mi?
Bence karşınızdaki insanı iyice tanıyın ve tabi kendinize şu soruları sorun: " ben bu insanı onunla evlenirsem mutlu edebilecek miyim?, onunlayken geçmiş ile kıyas yapacak mıyım?, o beni mutlu edebilir mi ? " bu sorulara yanıtınız nasıl ?
Bence karşınızdaki insanı iyice tanıyın ve tabi kendinize şu soruları sorun: " ben bu insanı onunla evlenirsem mutlu edebilecek miyim?, onunlayken geçmiş ile kıyas yapacak mıyım?, o beni mutlu edebilir mi ? " bu sorulara yanıtınız nasıl ?
- 26 Ocak 2015
- 648
- 935
- 53
Zaten bende tanımak için vakit istedim kendisinden. Daha okulumun bitmediğini ve onun istediği gibi her şeyin çok hızlı gelişemeyeceğini söyledim ve yeni bir ilişkiden çıktığımdan dolayı hem ona alışmak hem de geçmişten kopmak için zamana ihtiyacım olduğunu belirttim, o da eğer geleceksen beklerim dedi.
Aslında beni mutlu edeceğini düşünüyorum. Hayata bakış açımız, hayallerimiz, zevklerimiz, aile yapımız falan çok benzer. Yani böyle bi dönemde değil de daha başka bir zaman da tanışmış olsaydım her şey daha farklı olabilirdi. Ben zaten bir insanı zamanla sevip bağlanabiliyorum yani öyle ilk görüşte aşık olan biri değilim, zaman geçtikçe karakterine aşık oluyorum kısacası.
Tek sorun seni beklerim demiş olsa bile okulum bittikten sonra yani 6 ay kadar sonra ciddiyete binmesini isteyecek bazı şeylerin. Bendeyse şu an kafa karışıklığı, sizinde dediğiniz gibi geçmiş ile kıyas durumu var yani. İki kişi aslında birbirinden çok farklı. Birbirleriyle kıyaslamam çok mantıksız bende farkındayım ama daha 3.5 ay önce ayrılınca ve bu da mecburiyetten severek olunca insan ister istemez yenisini, eskisinin yerine koymaya çalışıyor. Eğer kavga ederek, aldatılarak falan ayrılmış olsaydım adaptasyon sürecim daha rahat olurdu ona eminim. Ama zamanla bağlandıkça o kişiyi sahiplendikçe eskisini unutur, bu kıyaslama durumundan çıkabilirim diye düşünüyorum. Yanılıyor muyum acaba?
- 18 Nisan 2015
- 9
- 1
- 1
Bende severek ayrılanlar kervanına bir hafta önce girmiş oldum. Bu forumda benimle aynı durumda bulunmuş bir çok arkadaşın olduğunu görünce yalnız olmadığımı görüp biraz da olsa iyi hissettim kendimi.
5 sene önce başımdan başarısız bir evlilik geçti malesef , ailemin yanına döndükten sonra eğitim için ingiltereye gittiğim sıra orada yaşayan erkek arkadasımla tanıştım. Kısa bir süre içinde arkadaşlığımız aşka dönüştü. o zamandan bu zamana çok mutlu olduğumuz 3 sene geçti. Tarif edilemez bir bağ kuruldu aramızda. Aşk, arkadaşlık, dostuk... herşey vardı içinde.
1.5 sene önce annesi beni tanıyor ve seviyor olmasına rağmen aniden evlilik kararımıza karşı çıkmaya başladı. Karşı çıkışı o kadar şiddetliydi ki oğlunu reddetme aşamasına geldi durum. Annesinin karşı koyma sebebleri şöyle; evlenmiş boşanmış olmam, ingiltereden döndükten sonra tekrar işe giremem, benim küçük bir üniversiteden mezun olmam ve erkek arkadaşımın ingiltereden yüksek mühendis olması, benden bir yaş küçük olması ve onların alevi benimse sünni olmam( daha az önemli olanları yazmıyorum bile). Bunları duyunca dünyam başıma yıkıldı. Gururum yıkıldı. Haftalarca ağladım.Ne ben ne de ailem bu tutumu hakedecek insanlar değiliz. Onlarla kendi ailemi karşılaştırsam bende onları beğenmeyip eleştirecek onlarca olumsuzluk çıkartabilirdim ama bunu yapmadım. Erkek arkadaşım muhteşem bir çaba gösterdi, uzun bir süre ailesiyle görüşmedi. birbirlerini reddettiklerini bile söylediler...bu süreç içinde bende sevgilimde çok yıprandık. birbirimizden vazgeçemiyorduk ama bir türlüde evlenemiyorduk. çok uzatıp okuyanı sıkmak istemiyorum o yüzden neticeye gelicem. Bir hafta önce en kıymetlim dediğim kişiyi bırakmak zorunda kaldım. onu küstürdüm kendime. İçim kan ağlıyor ama en doğru kararın bu olduğunu her geçen gün anlıyorum sanırım. bende diğer arkadaşların söylediği gibi bir daha böyle biriyle karşılaşamayacakmışım gibi hissedip üzülüyorum. kendisi hala İngilterede yaşıyor bense Türkiyede , onunla karşılaşma şansım neredeyse sıfır. onu göremeyecek olsamda Yüce Rabbimden dileğim hep sağlıklı ve mutlu kalması olacaktır. Yolun hep açık olsun benim canım sevdiğim..
yakın çevremde herkes duygusal yaklaştığı için ayrılmakla iyi yaptığımı söylüyorlar. Benim yerimde olupta farklı bir yol izlerdim diyen var mıdır merak ediyorum...
5 sene önce başımdan başarısız bir evlilik geçti malesef , ailemin yanına döndükten sonra eğitim için ingiltereye gittiğim sıra orada yaşayan erkek arkadasımla tanıştım. Kısa bir süre içinde arkadaşlığımız aşka dönüştü. o zamandan bu zamana çok mutlu olduğumuz 3 sene geçti. Tarif edilemez bir bağ kuruldu aramızda. Aşk, arkadaşlık, dostuk... herşey vardı içinde.
1.5 sene önce annesi beni tanıyor ve seviyor olmasına rağmen aniden evlilik kararımıza karşı çıkmaya başladı. Karşı çıkışı o kadar şiddetliydi ki oğlunu reddetme aşamasına geldi durum. Annesinin karşı koyma sebebleri şöyle; evlenmiş boşanmış olmam, ingiltereden döndükten sonra tekrar işe giremem, benim küçük bir üniversiteden mezun olmam ve erkek arkadaşımın ingiltereden yüksek mühendis olması, benden bir yaş küçük olması ve onların alevi benimse sünni olmam( daha az önemli olanları yazmıyorum bile). Bunları duyunca dünyam başıma yıkıldı. Gururum yıkıldı. Haftalarca ağladım.Ne ben ne de ailem bu tutumu hakedecek insanlar değiliz. Onlarla kendi ailemi karşılaştırsam bende onları beğenmeyip eleştirecek onlarca olumsuzluk çıkartabilirdim ama bunu yapmadım. Erkek arkadaşım muhteşem bir çaba gösterdi, uzun bir süre ailesiyle görüşmedi. birbirlerini reddettiklerini bile söylediler...bu süreç içinde bende sevgilimde çok yıprandık. birbirimizden vazgeçemiyorduk ama bir türlüde evlenemiyorduk. çok uzatıp okuyanı sıkmak istemiyorum o yüzden neticeye gelicem. Bir hafta önce en kıymetlim dediğim kişiyi bırakmak zorunda kaldım. onu küstürdüm kendime. İçim kan ağlıyor ama en doğru kararın bu olduğunu her geçen gün anlıyorum sanırım. bende diğer arkadaşların söylediği gibi bir daha böyle biriyle karşılaşamayacakmışım gibi hissedip üzülüyorum. kendisi hala İngilterede yaşıyor bense Türkiyede , onunla karşılaşma şansım neredeyse sıfır. onu göremeyecek olsamda Yüce Rabbimden dileğim hep sağlıklı ve mutlu kalması olacaktır. Yolun hep açık olsun benim canım sevdiğim..
yakın çevremde herkes duygusal yaklaştığı için ayrılmakla iyi yaptığımı söylüyorlar. Benim yerimde olupta farklı bir yol izlerdim diyen var mıdır merak ediyorum...
- 18 Nisan 2015
- 250
- 76
- 18
Keşke sende de bende de aşkımızın peşinden gidecek cesaret olsa. Yazdıklarını okuyunca çok üzüldüm şuan bir adım atsam yine yanımda olacağını biliyorum ama seni de beni de ne engelliyor bu kadar çok saçma çok
ah keşke gözü kara bi insan olsaydım hayat boyu kimseyle bu duyguları paylaşamıcam ve kendimi affetmicem
