Ben 87 doğumluyum o ise 89... görünüş olarak ondan çok küçük duruyorum...üniversiteden bizim alt sınıfımızdandı...Üniversite boyunca hiç konuşmadık...Okul bittikten sonra 2 sene arkadas olarak konuştuk ... arasıra takılıyordu bana sevgilim olsana felan diye.. Ben hep tersliyordum...Yaşından dolayı...daha sonra 1 haftaya kadar...Konuştuk.. o an ne oldu bilmiyorum ama yakınlık duymaya başladım...o günden sonra birşeyler başladı.Dün buluştuk..Güzeldii... Çekingen olduğum için telefonda konuştuğum gibi konuşamadım...koluma girdiği zaman kalbimden bişeyler koptugunu hissettim sankii.. Şuan yazarken bile aynı durumdayımm.. onunla mesajlaşırken konuşurken... sanki kalbimde bişiler varmış gibi bunun korkumu yoksa sevgimi oldugunu anlayamıyorum... sabaha öğlene kadar mesajlştık.. Daha sonra ne aradı ne sordu... unuttun diye mesaj çektim... o ise iş ile ilgili sorunum var dedi... oandan sonra tek bir kelime söylemedi..nede aradı... İçimde hep bir kaybetme korkusu var... uzun zaman sonra gördük birbirimizi... Belkide pek beğenmedi beni...Mesaj çekmek istiyorum ama o kahrolası gururum engel oluyor...Tek sorunumm içimdeki korkum....Hislerimin doğru çıkmasından sıkıldım artık...Ne bilimm artık bende birini sevmek istiyorum... Hep bir engel koydum kalbime..tam birine açacakken...Yine bitecekmiş hissi..keşke yazabilsem ona korkmasam gelecek cevaptan...