- 22 Ekim 2013
- 817
- 228
- 83
- 35
- Konu Sahibi KedicikMiyavv
- #1
Sanirim depresyon bu veya tukenmislik ya da olan durum bu bilmiyorum
O kadar o kadar mutsuzum ki
O kadar yalniz sevgisiz umutsuzum ki
Bi insan hic mi sevilmez. Herkes tarafindan mi 2.plana atilir
Bazen bakiyorum. Ya bazi insanlar o kadar cok seviliyor ki
O kadar mutlular ki
Gercekten universiteli 20 yasinds piril piril bir genc kiz gibi yasiyorlar hayatlarini
Cogunda gozum yok. Hayatimi devam ettirmeye guc bulacak kadar bi huzur mutluluk alsam yeterdi...
Ders calisamiyorum. Cunku kendime guvenim yok inancim yok. Kimsenin inanmadigi biri kendine inanmakta baya zorlaniyor...
annem ufacik bisey icin 1 haftadir aramiyor beni konusmuyor benimle. En kucuk cocugum ben. abimle ablamla baristi benle konusmuyo ayni konuda bi gerginlik yasamistik. Cunku hepsi kendini korudu bi sekilde. Ben aptali onlari dusundugumden sustugumdan evin kurbani oldum.
Hastaydim griptim acillerde surundum. Ablama soyle dedim. Gebersin beter olsun demis.
Bunu diyen anneme ne diyeyim... bunu bana ileten ablama ne diyeyim....
Hickimse dusunmuyo beni. Kirilir uzulur yok evden uzakta yok en kucuk... hickimse sevmiyor da dusunmuyor da
O kadar kirgin ve yalnizim ki
Cevremdeki herkesin bi onceligi onemsedigi kendini onemseyen birileri var
Bende hicbiri yok
Ruyamda intihar ediyodum. Annen bile seni sevmeyip bu kadar kiriyosa yasayip ne yapacagim ki. Sebebim buydu. Sebebim bu olacak...
Uyandigimda o kadar mantikli geldi ki.
Yasamak icin gram hevesim yok. Canima kiymaya cesaretim de yok. O kadar zavalliyim ki istegimin arkasinda duracak cesaretimyok
Oyle bi hayatim var ki rabbim de beni sevmiyor. Ne gunah isledim de beni iteledigi sevmedigi kullarindan biri etti bilmiyorum
itiraz edenler olacaktir. Bilmiyorsunuz
yasadiklarimi bahtsizligimi mutsuzlugumu yalnizligimi bilmiyorsunuz
belki yaparim. Hayatimda ilk defa lafta atip tuttugum cesaretimi hayata geciririm
zaten kimse icin bi kayip olmayacak. En azindan ben bi sureligine sessizlige huzura kavusurum
O kadar o kadar mutsuzum ki
O kadar yalniz sevgisiz umutsuzum ki
Bi insan hic mi sevilmez. Herkes tarafindan mi 2.plana atilir
Bazen bakiyorum. Ya bazi insanlar o kadar cok seviliyor ki
O kadar mutlular ki
Gercekten universiteli 20 yasinds piril piril bir genc kiz gibi yasiyorlar hayatlarini
Cogunda gozum yok. Hayatimi devam ettirmeye guc bulacak kadar bi huzur mutluluk alsam yeterdi...
Ders calisamiyorum. Cunku kendime guvenim yok inancim yok. Kimsenin inanmadigi biri kendine inanmakta baya zorlaniyor...
annem ufacik bisey icin 1 haftadir aramiyor beni konusmuyor benimle. En kucuk cocugum ben. abimle ablamla baristi benle konusmuyo ayni konuda bi gerginlik yasamistik. Cunku hepsi kendini korudu bi sekilde. Ben aptali onlari dusundugumden sustugumdan evin kurbani oldum.
Hastaydim griptim acillerde surundum. Ablama soyle dedim. Gebersin beter olsun demis.
Bunu diyen anneme ne diyeyim... bunu bana ileten ablama ne diyeyim....
Hickimse dusunmuyo beni. Kirilir uzulur yok evden uzakta yok en kucuk... hickimse sevmiyor da dusunmuyor da
O kadar kirgin ve yalnizim ki
Cevremdeki herkesin bi onceligi onemsedigi kendini onemseyen birileri var
Bende hicbiri yok
Ruyamda intihar ediyodum. Annen bile seni sevmeyip bu kadar kiriyosa yasayip ne yapacagim ki. Sebebim buydu. Sebebim bu olacak...
Uyandigimda o kadar mantikli geldi ki.
Yasamak icin gram hevesim yok. Canima kiymaya cesaretim de yok. O kadar zavalliyim ki istegimin arkasinda duracak cesaretimyok
Oyle bi hayatim var ki rabbim de beni sevmiyor. Ne gunah isledim de beni iteledigi sevmedigi kullarindan biri etti bilmiyorum
itiraz edenler olacaktir. Bilmiyorsunuz
yasadiklarimi bahtsizligimi mutsuzlugumu yalnizligimi bilmiyorsunuz
belki yaparim. Hayatimda ilk defa lafta atip tuttugum cesaretimi hayata geciririm
zaten kimse icin bi kayip olmayacak. En azindan ben bi sureligine sessizlige huzura kavusurum
