- 16 Şubat 2018
- 9
- 19
- 8
- Konu Sahibi Minnos_hatun
- #1
Merhaba arkadaşlar, bugüne kadar hep ziyaretçi olarak okuyordum forumu bu tarz benzer durumu olanları. Ama artık işin içinden çıkamıyorum://
Nerden başlasam bilmiyorum ama kısaca. 4 yıl önce bi evlilik geçti başımdan.2 yıldır bitmek bilmeyen bi mahkemem var.Sürekli uzuyor. Artık çok sıkıldım bu durumdan.Hayatımda biri var ve bana çok iyi geliyor. Bana Yaşadığım bütün kötü herşeyi kısmende olsa unutturdu diyebilirim. Ama bi defa hüsranla sonuçlanınca insan bidaha hiç kimseye kolay kolay güvenemiyor, yada güvenmek istemiyor bilemiyorum:/ Her duruşmada bi ümit hem bitsin istiyorum hemde yaşadığımız güzel şeylerin anısı gözümün önüne gelince tamamen bitecek olmasından ve kötü bile olsa bağlarımızın tamamen kopmasından korkuyorum. Neden böyle oluyor bilmiyorum, saplantımı takıntımı bağımlılıkmı bi anlam veremiyorum. Kafayı yemek üzereyim bazen. Ama bi yandanda hayatımdaki insana adapte olmak istiyorum, onu benim sorunlarım ve bu sürecimden dolayı bazen çok ihmal ettiğimin farkındayım. Aslında bu aptal süreç yüzünden hayatımı bile istediğim gibi düzene sokamadığımın farkındayım. Çok mutlu olmak istiyorum artık... onu ve yaşananları tamamen silmek ve unutmak:/ bunu şu ana kadar %60 başardım. İnşallah bunu tamamen başarıcam bi gün. Tek istediğim bu. Sizce daha fazla ne yapabilirim bu psikolojiden kurtulabilmek için.
Nerden başlasam bilmiyorum ama kısaca. 4 yıl önce bi evlilik geçti başımdan.2 yıldır bitmek bilmeyen bi mahkemem var.Sürekli uzuyor. Artık çok sıkıldım bu durumdan.Hayatımda biri var ve bana çok iyi geliyor. Bana Yaşadığım bütün kötü herşeyi kısmende olsa unutturdu diyebilirim. Ama bi defa hüsranla sonuçlanınca insan bidaha hiç kimseye kolay kolay güvenemiyor, yada güvenmek istemiyor bilemiyorum:/ Her duruşmada bi ümit hem bitsin istiyorum hemde yaşadığımız güzel şeylerin anısı gözümün önüne gelince tamamen bitecek olmasından ve kötü bile olsa bağlarımızın tamamen kopmasından korkuyorum. Neden böyle oluyor bilmiyorum, saplantımı takıntımı bağımlılıkmı bi anlam veremiyorum. Kafayı yemek üzereyim bazen. Ama bi yandanda hayatımdaki insana adapte olmak istiyorum, onu benim sorunlarım ve bu sürecimden dolayı bazen çok ihmal ettiğimin farkındayım. Aslında bu aptal süreç yüzünden hayatımı bile istediğim gibi düzene sokamadığımın farkındayım. Çok mutlu olmak istiyorum artık... onu ve yaşananları tamamen silmek ve unutmak:/ bunu şu ana kadar %60 başardım. İnşallah bunu tamamen başarıcam bi gün. Tek istediğim bu. Sizce daha fazla ne yapabilirim bu psikolojiden kurtulabilmek için.