Yok tabii ki bir kaybım. Çok da mutlu olduğum zamanlar oldu. Hakkını yiyemem. Bir sürü çılgınlıklar yaptık. Benim hep bir çılgın, çocuksu tarafım var. O yüzden de çektik birbirimizi. Ama bazı hayati konularda sorunlar yaşadık böyle. Yaşadığım için pişman da değilim.ergenlik çağından çıkmamış biriyle görüşmüşsün
bitmiş
bence ortada büyük bir kayıp yok
yaşamana bak
Eski eşinizden boşanalı kaç yıldır canım ?Boşandıktan sonra ilkkez kendimi bu kadar yakın hissetmiştim birine. 9yaş büyük olmam, mesafeler, okulunun devam ediyor olması (üniversiteye geç girmiş, 3 yılı var okulun bitmesine) bunların hiçbirini düşünmeden mutluluğu seçtim.
Aylar önce bir erkek arkadaşım beni bir yere davet etti, olabilir dedim. Bunu sevgilime söyledim,rahatsız oldu. 1 ay sonra bu adam bana tekrar msj attı, "aklımda unutmadım" diye. Bunu sevgilime söylemedim ve o adama geçiştiren bir msj attım. Sonradan ortaya çıktı. "Sevgilim var yaz"dedi. Dedim "adam bana ilanı aşk etmemiş ki sevgilim var diyim". Aylarca beynimi yedi, neden sevgilim var demedim diye.
Sonra eski bir sevgilim bana whatspp'tan msj attı ve onu tersledim. Sevgilime söylemedim sorun çıkmasın diye. Artık her şeyimi sorgular olmuştu. Telefonumu karıştırmasına göz yumdum. "Kimle konuştun, neden online oldun. Kardeşin mi aradı? Ne dedi kardeşin" gibi sorularla geçti her günüm. Yeter ki güvensin istedim. Yine sürekli sorarken böyle, söyledim aylar önceki eski sevgili msjını. Gördü sandım sürekli sorunca. Ve güveni tamamen bitti artık. "senle evlenmeyi istemiyorum, içimdeki her şeyi öldürdün. melek değilmişsin sen, yanlış tanımışım. ben sana aşkla bakarken sen bana yalan söylüyormuşsun"dedi.
Günde 4 saat en az telefonlaşırdık. Evden çalışıyorum ve işim sıkışıyordu onunla konuşacam diye. 2saatte bir zaten o arıyor ve yarım saat konuşuyoruz. yine de arıyordum işte bekliyor diye. iş toplantısına gidiyordum, gidene kadar da telefondaydım. 4 saat sürdü görüşme. bitince hemen aradım onu. ve "hiç mi wc'ye gitmedin de aramadın" diye bunlara bile takılıyordu artık çünkü ben onu aramaya aramaya tek bir telefona muhtaç bırakmışım. bu arama konusunda hep sorun yaşadık.
Benimle telefonda konuşmayı çok istediği bir akşam, arkadaşımla çıkmayı tercih ettim diye kızdı bana. "onu kırmamak için beni kırdın"dedi. demek ki sen beni kırabiliyorsun insanlara karşı dedi. Aslında isteğim orada, biraz arkadaşımla vakit geçirmekti. Çünkü sürekli telefona bağlı kalmaktan çok sıkılmıştım.
Bir keresinde de, saçımı doğal rengi kestaneye mi boyatsam dedim. Mutlu olurum dedi. Kuaför de "son bir koyu kızıl yapalım, sevmezsen yine kestane yaparız"dedi, öyle yaptık. bu olaydan sonra kendine gelemedi. "bana değer vermiyorsun. o saçı görmek istemiyorum. yıkılırım dediğim halde bile bile yaptın" dedi. O yanıma gelmeden kestane yaptım saçımı, telafi etmek için.
Bu olayların hepsi bizi sona getirdi. "güvenim bitti. seninle evlenmek istemiyorum artık. ben gittikçe senden soğuyorum. artık saatlerce aramaman bile beni acıtmıyor" demeye başladı. Arkadaşına bile demiş, ayrılıcam güvenmiyorum diye. yine devam ettim belki düzeltebiliriz. en sonunda, "o 2 adama ve kıramadım çıktım dediğin arkadaşına mesaj atıp kıracaksın onları. bilicem ki ben senin için onlardan önemliyim". Sanki aylarca adamlar aşk mesajı attı bana. yapmadım. ayrılmak istedi."yanına geleceğim haftaya biliyorsun. böyle telefonda bitmesin"dedim. "hayır. bir şey değişmez. sen beni bu hayatta en çok üzen insan oldun"dedi. sonra beni günlerce aradı, "sen haklıydın, gel konuşalım" dedi. içimdekileri o kadar yıktı ki, gidesim gelmedi. aylarca kendimi suçladım tüm bu olanlar yüzünden. ama gücüm bitti. ben bir kere bile ona diyemedim onu yıkacak bir şey. ama o yıktı geçti. Benim de hatalarım oldu biliyorum. Ama kötü niyetim olmadı. Ailemden uzakta yaşamayı, yaş yüzünden gelebilecek eleştirileri, okulunun devam ediyor olmasını... Yeter ki mutlu olayım diye göze aldım hepsini. Belki de kendini eksik hissetti okul ve yaş yüzünden.
Hakkında hayırlısı olsun ama yaş kompleksi olduğu konusunda arkadaşlarla hemfikirimBoşandıktan sonra ilkkez kendimi bu kadar yakın hissetmiştim birine. 9yaş büyük olmam, mesafeler, okulunun devam ediyor olması (üniversiteye geç girmiş, 3 yılı var okulun bitmesine) bunların hiçbirini düşünmeden mutluluğu seçtim.
Aylar önce bir erkek arkadaşım beni bir yere davet etti, olabilir dedim. Bunu sevgilime söyledim,rahatsız oldu. 1 ay sonra bu adam bana tekrar msj attı, "aklımda unutmadım" diye. Bunu sevgilime söylemedim ve o adama geçiştiren bir msj attım. Sonradan ortaya çıktı. "Sevgilim var yaz"dedi. Dedim "adam bana ilanı aşk etmemiş ki sevgilim var diyim". Aylarca beynimi yedi, neden sevgilim var demedim diye.
Sonra eski bir sevgilim bana whatspp'tan msj attı ve onu tersledim. Sevgilime söylemedim sorun çıkmasın diye. Artık her şeyimi sorgular olmuştu. Telefonumu karıştırmasına göz yumdum. "Kimle konuştun, neden online oldun. Kardeşin mi aradı? Ne dedi kardeşin" gibi sorularla geçti her günüm. Yeter ki güvensin istedim. Yine sürekli sorarken böyle, söyledim aylar önceki eski sevgili msjını. Gördü sandım sürekli sorunca. Ve güveni tamamen bitti artık. "senle evlenmeyi istemiyorum, içimdeki her şeyi öldürdün. melek değilmişsin sen, yanlış tanımışım. ben sana aşkla bakarken sen bana yalan söylüyormuşsun"dedi.
Günde 4 saat en az telefonlaşırdık. Evden çalışıyorum ve işim sıkışıyordu onunla konuşacam diye. 2saatte bir zaten o arıyor ve yarım saat konuşuyoruz. yine de arıyordum işte bekliyor diye. iş toplantısına gidiyordum, gidene kadar da telefondaydım. 4 saat sürdü görüşme. bitince hemen aradım onu. ve "hiç mi wc'ye gitmedin de aramadın" diye bunlara bile takılıyordu artık çünkü ben onu aramaya aramaya tek bir telefona muhtaç bırakmışım. bu arama konusunda hep sorun yaşadık.
Benimle telefonda konuşmayı çok istediği bir akşam, arkadaşımla çıkmayı tercih ettim diye kızdı bana. "onu kırmamak için beni kırdın"dedi. demek ki sen beni kırabiliyorsun insanlara karşı dedi. Aslında isteğim orada, biraz arkadaşımla vakit geçirmekti. Çünkü sürekli telefona bağlı kalmaktan çok sıkılmıştım.
Bir keresinde de, saçımı doğal rengi kestaneye mi boyatsam dedim. Mutlu olurum dedi. Kuaför de "son bir koyu kızıl yapalım, sevmezsen yine kestane yaparız"dedi, öyle yaptık. bu olaydan sonra kendine gelemedi. "bana değer vermiyorsun. o saçı görmek istemiyorum. yıkılırım dediğim halde bile bile yaptın" dedi. O yanıma gelmeden kestane yaptım saçımı, telafi etmek için.
Bu olayların hepsi bizi sona getirdi. "güvenim bitti. seninle evlenmek istemiyorum artık. ben gittikçe senden soğuyorum. artık saatlerce aramaman bile beni acıtmıyor" demeye başladı. Arkadaşına bile demiş, ayrılıcam güvenmiyorum diye. yine devam ettim belki düzeltebiliriz. en sonunda, "o 2 adama ve kıramadım çıktım dediğin arkadaşına mesaj atıp kıracaksın onları. bilicem ki ben senin için onlardan önemliyim". Sanki aylarca adamlar aşk mesajı attı bana. yapmadım. ayrılmak istedi."yanına geleceğim haftaya biliyorsun. böyle telefonda bitmesin"dedim. "hayır. bir şey değişmez. sen beni bu hayatta en çok üzen insan oldun"dedi. sonra beni günlerce aradı, "sen haklıydın, gel konuşalım" dedi. içimdekileri o kadar yıktı ki, gidesim gelmedi. aylarca kendimi suçladım tüm bu olanlar yüzünden. ama gücüm bitti. ben bir kere bile ona diyemedim onu yıkacak bir şey. ama o yıktı geçti. Benim de hatalarım oldu biliyorum. Ama kötü niyetim olmadı. Ailemden uzakta yaşamayı, yaş yüzünden gelebilecek eleştirileri, okulunun devam ediyor olmasını... Yeter ki mutlu olayım diye göze aldım hepsini. Belki de kendini eksik hissetti okul ve yaş yüzünden.
Bence enn sagliklisi bu senin icin..
Bitmesi iyi olmus ...
Aradaki yas farki , onun daha hayata atilmamis.olmamis seni tasiyamaz..
Devamli.sorun yasardiniz..
Buklelikedi siz bu filmi görmüştünüz daha önce
Yaşanacakları bile bile lades demeyi de göze aldınız ama olmamış ve bence böylesi sizin için daha iyi olmuş
Bu ilişkinin yükünü hep siz taşımak zorunda kalacaktınız
Hakkımızda hayırlısı
Bence bundan sonra birine bağlanmadan önce mantığınızı devreye sokun, mantığınıza uygunsa başlayın
Eski eşinizden boşanalı kaç yıldır canım ?
Ben başlarda çok düşündüm bu sorunlarımızı ve o yüzden hep kaçtım bu ilişkiden. Yaş farkı hep dertti benim için. Ama ailesi beni tanıdı ve çok sevdi.Hele annesi ayrıldığımızı duyunca çok üzüldü. Çünkü onun için oğlunun mutluluğu önemliydi hep. Bunları dert etmedi. Ben dert ettim zaten hep. Dert etmesem buraya konu açmazdım daha öncesinde de.9 yaş cok fazla goruldugu uzerede anlasamamissiniz zaten ve cocuk surekli kendi lafini dinlettirme egosunu tatmin etme pesinde zaten seninlede evlenmezdi .. ne yazikki hadi o istese anladigim kadariyla okul okuyor ve daha once evlilik yapmamis yascada kucuk ailesi karsi cikardi once
Ve ben bi anne olsam henuz okulunu okuyan daha once evlenmemis oglumun... kendinden bu kadar buyuk ve basindan evlilik gecmis bi kadinla karsima gelse canini okurum o kadinin herseye ask sevgi diye bakmayalim hersey yine denginde guzel bukadarida fazla benim fikrim bence kendine daha olgun en azindan yasi yasina birini bulsan daha iyi gibi nacizane fikrimdir
Yaşanması gerekiyordu belki de. Evet. Doğru bir tespit yapmışsınız. Ben yıllarca kendimi o kadar kontrol ediyordum ki, hep çok kontrollü, mantıkla hareket eden, evhamlı, hata yapmaktan korkan bir insandım. Biraz sınırlarımı aşmak istedim ben. Bu sefer içimden geldiği gibi davranayım dedim. Onun o kural tanımaz, delidolu halleri çekti beni. Çünkü ben de içimde böyle şeyler yaşamak isteyen biriydim. Evhamlar yine yedi beni içten içe. Ama çok da mutlu oldum onunla geçirdiğim günlerde. O yüzden pişman değilim. Yaşamam gerekiyordu bunu kendim için. İlk kez içimden geldiği gibi davranıp kendimi aşkın kollarına bırakayım dedim.Bu çocuktan öncesini bilmiyorum ama sanki dibe vurduğun anlarda tanımışsın ve yaralarını onunla sarmışsın gibi geldi bana. Hiç olgun davranışlar göstermemiş ama sende onun bu hallerini sevmişsin gibi. Yaşanması gerekiyordu belki bunlar öyle düşün. Hayatını birleştirebileceğin bi erkek profili çizmemiş ilerde çok sorun yaşanırdı. Hayırlısı buymuş, ağla acını yaşa bence sıkma kendini. Sonra hepsi zaten unutuluyor...
Kompleksi bu ilişki sayesinde oldu belki de. Bilemiyorum. Eksik hissetti kendini sanıyorum. Bu da benim zamanla geçirebileceğim, bir şans daha versem de, dikkatli davransam da çözebileceğim bir durum değil. Çünkü yönetmeyi seven bir kadın olmak istemiyorum asla bir ilişkide.Biraz kompleks var bu arkadaşta.
Önceki konunuzda da söylemiştim.
Sizin yanlış tutumlarınız da çok ama 9 yaş farkından dolayı fazla gelmişsiniz bence arkadaşınıza.
o ne yhaaa saatlerce telde knusmak toplantıdam vcye çıkıcan arıycan o ne yhaa oyle kusura bakmada manyakmış bu sevgılın guvenmıyorum guvenmıyorum cok cocukca bunlar
Ne kadar nazlı, tripli, anlayışsız ve mızmız bir insanla berabersin.
4 saat telefonda konuşmak falan ne kadar sıkıcı olur.
Düşünmesi bile boğdu beni.
İyi dayanmışsın cidden.
2 üst mesajımda anlattım ne işim olduğunu.Adam degilde siz bana biraz tuaf geldiniz, 9 yas büyük pldugunuza göre oda uniye gec baslamis 30 u asmissiniz, bide bi evlilik atlatmissiniz, yani toy degilsiniz, hayatta baya görmüs gecirmissiniz, böyle bi cocukla ne isiniz olur ki? Ask falan demeyin lütfen, hadi yasi gectim, ki bence cok fazla, böyle cocukca seyler isteyen biriyle ne isiniz olur... Insallah bidaha secimlerinizde daha olgun davranip daha olgun birini secersiniz...
Neyse olacagina varmis yinede bi sekilde :) kadin oglunu taniyodur bol ssans sizeBen başlarda çok düşündüm bu sorunlarımızı ve o yüzden hep kaçtım bu ilişkiden. Yaş farkı hep dertti benim için. Ama ailesi beni tanıdı ve çok sevdi.Hele annesi ayrıldığımızı duyunca çok üzüldü. Çünkü onun için oğlunun mutluluğu önemliydi hep. Bunları dert etmedi. Ben dert ettim zaten hep. Dert etmesem buraya konu açmazdım daha öncesinde de.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?