Bana göre evlilik hayatı o çok sevdiğin insanla birlikte paylaşmaktır. Evliliği bir zorunluluk olarak görmedim hiç, çok kere söyledim forumda ama tekrarlıyorum, erkenden evlenmeye de hiç niyeti olmayan biri iken 23 ünde bu kararı aldım. İyi de yaptım. Her insan evladı anlaşılmak ister, sevilmek, sevmek, heyecanlanmak, heyecanlandırmak, mutlu olmak, mutlu etmek, korunmak, korumak, sığınmak, sığınılan olmak ister. Bu istek listesi uzar da uzar. Bu yüzden insan hayatı birlikte paylaşacağı ve aşık olduğu o adamla evlenmek ister. Aynı çatı altında yaşamak ister. Evlilik kararım, beni anlayan bir insana ihtiyaç duymamla başlayan bir serüvendi. Kendimi ilk defa birine bu kadar iyi anlatabilmiş ve bu kadar iyi anlaşılabilmiştim ki üstelik yabancı bir dille :) Sonra düşündüm çat pat konuştuğum bir dille bile bu insanla anlaşabiliyorum, üstelik sevgi görüyorum, sevgimin verdiği mutluluğu onun gülüşünde izleyebiliyorum..Huzur buluyorum, huzur verdiğimi görünce mutlu oluyorum.
Onunla hayallerimi gerçekleştirebileceğimi gördüm, umutlarımı çoğaltan bir yanı vardı...Bana ve yaptığım herşeye saygısı vardı, hayattan istediklerimiz ve birbirimizden beklentilerimiz aynıydı.
Ben de evlendim :)
Evlilikte saygı çok önemli bir konu bence, zaman zaman aştığımız noktalar olsa da önemli olan onun sınırını çizebilen biri ile sevgiyi günden güne arttırabilmektir. Elbette tartışmalar kavgalar yaşanır ama bu tartışmaların sonu bir sarılma ile bitmelidir..
Evlilikte bencilliğe yer yoktur.