Bizim gibi aile var mıdır acaba

oD2808

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
7 Mayıs 2008
3.198
508
323
40
Bazen o kadar sıkılıyorum ki ölmek istiyorum herşey bitsin istiyorum
Annemle ve babamla sınandığımızı düşünüyorum, boşandılar hadi mutlu olurlar dedik ama yok yine mutsuz yine sıkıntılar
Annemin geliri olmamasından bahsetmiştim dayımın dedemlerden kalan evi üzerine geçirdiklerinde ve annemin mahkemeye verip evlerden birini almak istemesinden.annem kardeşime ama eğer evlerden alırsak dayının eline az bir para kalıyor kendine bulunduğu ilden o parayla ev alamaz delil, (bulunduğu yer lüks bir yer) kardeşim de hem kızmış hem üzülmüş, ben evi geçindirmek için elimden geleni yapıyorum evlenmeye param yok ama o dayımı düşünüyor dedi çok üzülmüş, ya geliri yok kardeşimin eline bakıyor kardeşim sürekli düşünüyor ne yapıcaz diye ben de şaşırdım böyle demesine
Babamında hastalığı çıktı o da hareket etmesi gerektiği halde yıllardır markete gitmeye bile üşenip evde oturdu durdu, yediğine içtiğine dikkat etmedi şimdi hastalığı var o da tek başına
İnanın kardeşim de bende yıllardır annemin ve babamın dertleriyle uğraşıyoruz, o evlenicek benim de çocuğum var kendi ailem var ama yine de çok etkileniyorum, özellikle kardeşim için
Boşandılar hala mutsuzlar, annemin sürekli evde canı sıkılıyor yanlız kalmasın diye gidiyoruz, babama girmeye çalışıyorum yemek götürüyorum ama yarın öbür gün daha da kötü olursa, zaten çalışıyorum ve çok yoruluyorum, ikinci çocuğu yapsam ailem bu kadar çok üzmeye devam ederler mi? İnsan sırf bunun için çocuk yapar mı? Ya kardeşim, neden böyle bir aileyiz, neden diğer aileler gibi değiliz..
Şu an çok mutsuzum
 
Annenizi yaniniza alsaniz? Hem cocugunuz olursa bakiminda yardimci olur. Kardesiniz de kendi hayatini kurar. Ileride onun da cocugu olursa o da annenizi cagirir. Donusumlu kalir. Babaniza da uzaktan yardim edersiniz. Belki haftada 2 gidecek birini bulursunuz. Temizlik ve yemek icin. Belki yeniden evlenir. Tabii geliri varsa.
 
Siz anne babanızın çocuğusunuz, onların ebeveyni değilsiniz.

Kendilerini kendileri düşünmek zorunda. Siz yeri geldiğinde “destek” olursunuz sadece. Ama onları bir annenin 5 yaşındaki çocuğunu büyüttüğü gibi büyütemezsiniz.

Herşeyden önce sorumluluk duygunuzun birazından arının. Herşeyi siz yüklenemezsiniz. Onlar çocuk değiller.

İkincisi biraz elinizi eteğinizi çekin, kendi hallerine bırakın. Kendilerinin hayatının sorumluluğunun kendilerine ait olduğu kafalarına dank etsin. Kardeşiniz de aynısını yapsın.

Anneniz babanız evlenirken size sormadı, boşanırken de. Kararlarının bedelimi ödemek zorundalar. Karar verirken 3-5 adım sonrasını düşünüp ona göre karar vermek zorundalar. Annenize destek olmayı bırakın, babanız da sağlığı ile bir müddet kendi ilgilensin. Ama bunu onları kırmadan yapın.

Kardeşiniz desin ki bu ay maddi destek olamam, tatile gideceğim (çünkü bu kardeşinizin hayatı)
Siz deyin ki eve ... alacağım, çocuğuma harcayacağım (çünkü bu da sizin hayatınız ve kararlarınız)
 
Kusura bakma konu sahibi lütfen ama anneniz çok bencil, evlat sahibi olmayı doğurmaktan ibaret sanıyor. En çok kardeşinize üzüldüm ben yazık. Kardeşiniz evlensin, annenize de mal varlığını hibe ettiği dayınız baksın. Annem her zaman derki, dedemden bir kaşık miras kalsa hakkımı alırım, onların çocukları yiyene kadar benimkiler yesin der. Ama sizin anneniz, benim çocuklarım gerekirse evlenmesin, çocuk sahibi olmasın bana baksın, ama kardeşimin bir yerleri rahat etsin.
 
Annenizi yaniniza alsaniz? Hem cocugunuz olursa bakiminda yardimci olur. Kardesiniz de kendi hayatini kurar. Ileride onun da cocugu olursa o da annenizi cagirir. Donusumlu kalir. Babaniza da uzaktan yardim edersiniz. Belki haftada 2 gidecek birini bulursunuz. Temizlik ve yemek icin. Belki yeniden evlenir. Tabii geliri varsa.
Annem gelmek istemiyor, başkasının evinde rahat edemem diyor, babamın mamaaşı var belki temizlikçi tutabilir ama yarın öbür gün daha da hasta olursa nasıl olur, nasıl yaparız, hem anneme hem babam nasıl yeteriz ikisini mutlu etmeye çalışırken ben çekirdek ailemle ne zaman mutlu olucam
İkinci çocuğu ne zaman yapıcam kafam o kadar dolu ki
 
Sizin yapacaginiz tek şey annenize ve babamiza yeterli destekte bulunup kardesinizin hayatini kurmak icin yardimci oluo kendi cekirdek ailenizi düsunmeniz olmali annenizle babanizi bu saatten sonra degistiremezsiniz kardesinizi cesaretlendirin para biriktirsin biraz bencillik yapsin annenizde bi zahmet basinin caresine baksin sizde ikinci cocugu doğurun her gun her gun annenize babaniza gitmeyin sizin de bi aileniz var ilgilenmek zorunda oldugunuz
 
Siz anne babanızın çocuğusunuz, onların ebeveyni değilsiniz.

Kendilerini kendileri düşünmek zorunda. Siz yeri geldiğinde “destek” olursunuz sadece. Ama onları bir annenin 5 yaşındaki çocuğunu büyüttüğü gibi büyütemezsiniz.

Herşeyden önce sorumluluk duygunuzun birazından arının. Herşeyi siz yüklenemezsiniz. Onlar çocuk değiller.

İkincisi biraz elinizi eteğinizi çekin, kendi hallerine bırakın. Kendilerinin hayatının sorumluluğunun kendilerine ait olduğu kafalarına dank etsin. Kardeşiniz de aynısını yapsın.

Anneniz babanız evlenirken size sormadı, boşanırken de. Kararlarının bedelimi ödemek zorundalar. Karar verirken 3-5 adım sonrasını düşünüp ona göre karar vermek zorundalar. Annenize destek olmayı bırakın, babanız da sağlığı ile bir müddet kendi ilgilensin. Ama bunu onları kırmadan yapın.

Kardeşiniz desin ki bu ay maddi destek olamam, tatile gideceğim (çünkü bu kardeşinizin hayatı)
Siz deyin ki eve ... alacağım, çocuğuma harcayacağım (çünkü bu da sizin hayatınız ve kararlarınız)
Zaten onları kırmamak için elimizden geleni yapıyoruz ama yine de mutsuz olduklarını görünce artık insan belli blr zaman sonra sinir olmaya başlıyor, biz de blr daha bu yaşımıza gelmicez özellikle kardeşim için çok üzülüyorum çünkü daha evlenicek ve hiç parası yok, babam bu yaşa kadar kenara hiç para atmadı, şimdi de anneme bakıyor ve kredi ödüyor yani zor geçiniyor ama nereye kadar ki sonu yok
Dayımın ev alamamasını söylemesine çok şaşırdım, sürekli kardeşimi düşündüğünü söylüyordu, yeri geliyor ilgilenmicem kendi hayatıma bakıcam diyorum ama sonra vicdan azabı da duyuyorum, aslında ikiside kendi tercihlerinin sonucunu yaşıyor, kardeşim için çok üzülüyorum
 
Kusura bakma konu sahibi lütfen ama anneniz çok bencil, evlat sahibi olmayı doğurmaktan ibaret sanıyor. En çok kardeşinize üzüldüm ben yazık. Kardeşiniz evlensin, annenize de mal varlığını hibe ettiği dayınız baksın. Annem her zaman derki, dedemden bir kaşık miras kalsa hakkımı alırım, onların çocukları yiyene kadar benimkiler yesin der. Ama sizin anneniz, benim çocuklarım gerekirse evlenmesin, çocuk sahibi olmasın bana baksın, ama kardeşimin bir yerleri rahat etsin.
Aslında annem çok fedakar bir insan hem kardeşim hem benim için ömrümde gördüğüm en fedakar anne, ama şu an yaptıkları tamamen saçmalık, kardeşime güvenip boşanması ve fazla bir seçenek olmadığı için kardeşimin dedemin evlerini bölüş rahat et demesine ama dayın nasıl ev alıcak demesi beni çok ama çok şaşırttı, kardeşim evliliği erteledi anneme bakmak için arabasını sattı ama annemin böyle söylemesi onu çok üzdü, insan annesine babasına karşı böyle hisseder mi ama gerçekten sinir olmaya başladım, blr de dayımla küs yıllardır zaten barışık olsaydı mahkemeye vermeyi bırak lafını bile etmezdi, dayımında umrumda değil annem açmış açıktaymış, altındaki lüks arabasıyla ailesiyle gününü gün ediyor
 
Aslında annem çok fedakar bir insan hem kardeşim hem benim için ömrümde gördüğüm en fedakar anne, ama şu an yaptıkları tamamen saçmalık, kardeşime güvenip boşanması ve fazla bir seçenek olmadığı için kardeşimin dedemin evlerini bölüş rahat et demesine ama dayın nasıl ev alıcak demesi beni çok ama çok şaşırttı, kardeşim evliliği erteledi anneme bakmak için arabasını sattı ama annemin böyle söylemesi onu çok üzdü, insan annesine babasına karşı böyle hisseder mi ama gerçekten sinir olmaya başladım, blr de dayımla küs yıllardır zaten barışık olsaydı mahkemeye vermeyi bırak lafını bile etmezdi, dayımında umrumda değil annem açmış açıktaymış, altındaki lüks arabasıyla ailesiyle gününü gün ediyor
Tabikide fedakarlık yaparken nelerden vazgeçtiği çok örnmli. En çok fedakarlığı dayınıza yapmış gibi duruyor, hakkı olan mirası almayarak.
Burada fedakar bir kişi varsa o da kardeşiniz. Evlilik hayallerini ertelemiş
 
Sizin yapacaginiz tek şey annenize ve babamiza yeterli destekte bulunup kardesinizin hayatini kurmak icin yardimci oluo kendi cekirdek ailenizi düsunmeniz olmali annenizle babanizi bu saatten sonra degistiremezsiniz kardesinizi cesaretlendirin para biriktirsin biraz bencillik yapsin annenizde bi zahmet basinin caresine baksin sizde ikinci cocugu doğurun her gun her gun annenize babaniza gitmeyin sizin de bi aileniz var ilgilenmek zorunda oldugunuz
Haklısınız, kardeşim evlense annem nasıl nasıl başının çaresine bakıcak beni bu düşündürüyor, hoş kardeşimin de evlenmeye parası yok bugün evlenmeye kalksa yüzük alıcak parası yok çok üzülüyorum kardeşime, hem anneme hem babama yetişmeye çalışıyor, böyle olucağıns keşke annem babamın kahrını çekseydi diyorum, böyle herkes en çokta kardeşim üzülüyor etkileniyor
Kardeşim para biriktiremiyor çünkü maaşındsn eline pek birşey kalmıyor, çok merhametli o yüzden herkese yetmeye çalışıyor ama kendi hayatı akıp gidiyor işte
 
Bazen o kadar sıkılıyorum ki ölmek istiyorum herşey bitsin istiyorum
Annemle ve babamla sınandığımızı düşünüyorum, boşandılar hadi mutlu olurlar dedik ama yok yine mutsuz yine sıkıntılar
Annemin geliri olmamasından bahsetmiştim dayımın dedemlerden kalan evi üzerine geçirdiklerinde ve annemin mahkemeye verip evlerden birini almak istemesinden.annem kardeşime ama eğer evlerden alırsak dayının eline az bir para kalıyor kendine bulunduğu ilden o parayla ev alamaz delil, (bulunduğu yer lüks bir yer) kardeşim de hem kızmış hem üzülmüş, ben evi geçindirmek için elimden geleni yapıyorum evlenmeye param yok ama o dayımı düşünüyor dedi çok üzülmüş, ya geliri yok kardeşimin eline bakıyor kardeşim sürekli düşünüyor ne yapıcaz diye ben de şaşırdım böyle demesine
Babamında hastalığı çıktı o da hareket etmesi gerektiği halde yıllardır markete gitmeye bile üşenip evde oturdu durdu, yediğine içtiğine dikkat etmedi şimdi hastalığı var o da tek başına
İnanın kardeşim de bende yıllardır annemin ve babamın dertleriyle uğraşıyoruz, o evlenicek benim de çocuğum var kendi ailem var ama yine de çok etkileniyorum, özellikle kardeşim için
Boşandılar hala mutsuzlar, annemin sürekli evde canı sıkılıyor yanlız kalmasın diye gidiyoruz, babama girmeye çalışıyorum yemek götürüyorum ama yarın öbür gün daha da kötü olursa, zaten çalışıyorum ve çok yoruluyorum, ikinci çocuğu yapsam ailem bu kadar çok üzmeye devam ederler mi? İnsan sırf bunun için çocuk yapar mı? Ya kardeşim, neden böyle bir aileyiz, neden diğer aileler gibi değiliz..
Şu an çok mutsuzum

Bi barışsalar valla siz rahat edeceksiniz.
 
Nasıl fedakar bir anne mesela?
Kendimi bildim bileli annem yanımızda babam pek evde durmazdı, birşey ihtiyacımız olsun annem hemen yapar, bütün zor zamanlarımda annem yamımızdaydı ve asla kardeşimle aramızda ayrımcılık yapmadı eşit davrandı, çok ilgili değildi canım cicim demezdi ama fedakardı, şimdi kardeşim diyor annem çok fedakarlık yaptı ben de ona bakarım diye ama bu kadar zorluk çekmesine rağmen annemin hala mutsuz olması ve dayımla ilgili kullandığı o cümle kardeşimi üzmüş
Ne istiyor anlayamıyorum, geliri yok ve buna rağmen boşandı kardeşim de bakıyor ama nereye kadar sonu yok ki, anne ihtiyacın var mı anne paran var mı sürekli sürekli soruyoruz
Nasıl mutlu olucak anlamadım ki
 
Tabikide fedakarlık yaparken nelerden vazgeçtiği çok örnmli. En çok fedakarlığı dayınıza yapmış gibi duruyor, hakkı olan mirası almayarak.
Burada fedakar bir kişi varsa o da kardeşiniz. Evlilik hayallerini ertelemiş
Zamanında kardeşim ona söyledi ama hasta olursa birşey olursa diye hiç karışmadı diğer tarafta hesap versinler dedi ama şimdi işin rengi değişti çünkü annem ve kardeşim daha zor durumda, evlenicek kardeşim evlenemiyor buna karşılık annemin dayım için kullandığı cümle çok üzdü kardeşimi, annem hem babamı istemiyor hem boşanınca hakkı olan parayı istemiyor böyle kardeşime olan oluyor
Keşke böyle olucağına babamla boşanmasaydı
 
Kendimi bildim bileli annem yanımızda babam pek evde durmazdı, birşey ihtiyacımız olsun annem hemen yapar, bütün zor zamanlarımda annem yamımızdaydı ve asla kardeşimle aramızda ayrımcılık yapmadı eşit davrandı

İyi de bunlar anne olmanın gereği zaten.
Fedakarlık değil ki

Benim de 2 çocuğum var, ben de onları ayırmam birbirinden. Ben de ihtiyaçlarını karşılıyorum. Ben de zor zamanlarında yanlarındayım. E normal olan bu 🤷🏻‍♀️

Ayrıca fazla fedakarlık, “kendi hayatımı sizin için yaşamadım, yemedim yedirdim” vs şeyler duygusal şiddete giriyor. Bazı ebeveynlerin çocuklarını yönetebilmek/ kullanabilmek adına bilinçaltından yürüttüğü faaliyetler.

Ayrımı yapmanız lazım

Annenize annelik yapmayı bırakın. Kendi hayatının iplerini eline alsın. Bu onun hayatı. Kardeşiniz kendini geri çeksin.
 
Anneniz kaç yaşında çalışamıyacak durumda mı kendi kardeşini düşünecek kadar vicdan sahibiyse kardeşinize neden vicdansız 😥
50 küsür yaşında, şimdiye kadar hiç çalışmışlığı olmadı zaten çalışması için de beklentide değiliz
Aslında kardeşimi de düşünüyordu daha bir kaç gün öncesi oğlum daha önemli daha evlenicek payıma düşeni alıcam diyordu şimdi de nasıl ev alıcak dayın diyormuş
Ben anlamadım
 
Yani boşanınca hakkı olanı babanızdan istemiyor
Miras hakkını kardeşinden istemiyor

Ama evlenmek isteyen kardeşinizin bir yüzük alacak parası yok

Sizce bir anne böyle mi davranmalı?
Annenizin bencil olduğunu, sadece kendini düşündüğünü görüyorum ben buradan bakınca.

Ben de boşandım, her ay çocuklarımın nafakasını alıyorum. Gurur meselesi yapıp “aman be o adamın hiç bir şeyine muhtaç değilim, ben kazanır herşeyi alırım” diyebilirdim. Ama bunun zararı çocuklarıma olurdu.

Anneniz de sizin zarar gördüğünüzü kabul etmek zorunda. Yoksa ona nasıl “fedakar” anne diyebilirsiniz?

Yüzük alacak parası olmamak ne demek?? Saçmalık.

Üstelik miras kalan ev varken.
 
Back
X