- Konu Sahibi delimaviii
-
- #1
Arkadasim seni okurken çok sasirdim cünkü seninle tamamen ayni seyi yasiyorum.
2 sene önce üniv. arkadasima 175 euro borç verdim. Gecen sene evlendim, ve ben hala ögrenci oldugum için sadece esimin geliriyle geciniyoruz (buradaki asgari ücret), ki evin kirasi var, sigorta var, elektrik su falan derken geriye hiç denecek kadar az para kaliyor. Bu arada kiramiz maasin yarisindan fazlasi.
Esimi üzmemek için zar zor geciniyoruz diye hiç laf etmedim, ama bi zaman oldu ki eve alisveris bile yapamiyorduk. Ben de arkadasimi aradim çok utanarak ilk önce lütfen yanlis anlama dedim ve durumu anlattim. O da yaa tabi ki veririm unutmusum dedi, ama bana biraz zaman ver su aralar ben de çok SlKlSlGlM dedi.
Neyse daha sonraki zamanlarda arkadasim yine unutmus gibi davraniyor, bana lüks bi magzadan 200 euro ya aldigi elbiseyi anlatiyor, yine ayni magzadan aldigi cantayi anlatiyor falan, erkek arkadasinin ona aldigi hediyelerden bahsediyor.... ve ben sesimi çikarmadim.
Simdi bu arkadasimin eylülde dügünü var, dün beni aramis ve diyorki "mms1, bana dügün hediyesi olarak ekmek yapma makinesi alir misin ? falanca magzada gördüm 120 euro'ya, kirmizi renkli olanindan istiyorum" ... $ok oldum resmen, yüzsüzlügün bu kadarina pesss diyorum.
Düsündüm de kendi parami istemeye utaniyorum aslinda suc bizde, onlar nasil yüzsüz ve rahat oluyorlarsa biz de paramizi istemekten çekinmemeliyiz.
Yalniz ben paramdan umudumu kestim o ayri bi konu.
Konu sahibi arkadasimi çoook iyi anliyorum insan kendini k..riz yerine konmus gibi hissediyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?