Sanatçıların önemli bi cogu ya borderline ya bipolar zaten. Normal bi kafadan ortalama üstü performanslar beklemek abes olur asıl zaten.Şarkıcı Halsey de bipolar. Ama hayatına normal devam ediyor.
Evet cok zor ama imkansiz değil. Yaşın kaç su an? Terapi hayatinin bir parcasi olmali. Ben de bipolarim 40yasina yaklasirken önemli ölçüde azaldi mani ataklarim. 20li yaslarin ilk yarısı en zoruydu. Hicbi zaman major depresyona girmedim. Her insan kadar depresiftim ama mani ataklarim cok yogundu. Her bipolar illa ki major depresyona da girer diye bisey yok ölçülü bir depresyon seyretti bende. Yani o yuzden boyle hayatin anlamini sorgulayip intihar etme egilimi degil de sinirlendigimde ya da coskuyla düşünmeden yaptığım eylemler o raddeye getirdi beni hep. Araba kazalari, fiziksel kavgalar, sevgiliyle tartışirken balkondan atlama, kendini yaralama, ulke değiştirme orda basina türlü isler gelmesi vs vs dusununce bu yasa nasi gelmisim diye düşünüyorumZor olacak benim için ama bulacağım bir yolunu
Siz bu hastalığı iyi tanımış ve kontrol altına almayı da çok güzel basarmışsınız. Bu örnekler yeni tanı alanlar için tutunacak dal ve anlatılması çok önemli. Çünkü çaresiz bir hastalık gibi görülüyor ama öyle olmadığını sizin gibi üstesinden gelebilenleri gördükçe daha iyi anlıyoruz. Genetik geçiş kısmında soru işareti var çünkü benim tanıdığım kişinin bütün ailesi hem anne hem baba tarafında uzun yaşadılar ve hiçbirinde bu hastalık yoktu, hiçbir aile üyesinde daha önce de yokmuş ki aynı köyde yaşayan insanlar oldukları için bilmemeleri de mümkün değil. Benim tanıdığım bir dönem çok alkol içmişti belki de o yolunda giden şeyleri bozdu diye düşündüler hep, başka kimsede olmadığı için. Kalabalık da bir aile, çok teyzeli Dayılı, yine çok amcali, halali, kuzenli bir aile. Hiç kimsede yok, bu da genetik mi kısmında soru işareti oluşturdu. Bilginiz var mı bu konuda?Evet cok zor ama imkansiz değil. Yaşın kaç su an? Terapi hayatinin bir parcasi olmali. Ben de bipolarim 40yasina yaklasirken önemli ölçüde azaldi mani ataklarim. 20li yaslarin ilk yarısı en zoruydu. Hicbi zaman major depresyona girmedim. Her insan kadar depresiftim ama mani ataklarim cok yogundu. Her bipolar illa ki major depresyona da girer diye bisey yok ölçülü bir depresyon seyretti bende. Yani o yuzden boyle hayatin anlamini sorgulayip intihar etme egilimi degil de sinirlendigimde ya da coskuyla düşünmeden yaptığım eylemler o raddeye getirdi beni hep. Araba kazalari, fiziksel kavgalar, sevgiliyle tartışirken balkondan atlama, kendini yaralama, ulke değiştirme orda basina türlü isler gelmesi vs vs dusununce bu yasa nasi gelmisim diye düşünüyorumama mesela işten yana hic sikintim olmadi. Ben de 6 defa falan ayni is kolunda ozel sektor kamu kendi firmam seklinde değişik denemelerim oldu hepsi de beni cok daha güzel yerlere getirdi normal bi insanin yapamayacağı bir azimle ve yaraticilikla çalıştım. Etrafımda ailem bile yapma etme derken yaptim ve hep daha guzel oldu. Standart insanlardan farkli olmak her zaman kötü degil. Bence bipolar olmanin tadını çıkarmayı ogrenmek cok guzel bisey. Emin ol bi yerden sonra dengeyi bulacaksin. Ha evet hala uyuyamadigimda ilacima dikkat etmem gerekio kendimi mani dunyasinda bulmamam icin ama hastaligim hic biseye engel degil. Genetik gecis yuksek evet benim de teyzem bipolar mesela anneannem de oyle bence de tanisi konmus degil. Isler cirkinlesmeden bu hastaliklarin tanısı konmaz çünkü. Ben cocuk sahibi olmayi hic istemedigim icin bu kisma takilmadim ama istemememde bi etken olabilir bilincaltimda pek tabi. Evliliğimde de bipolar oldugumdan ötürü sıkıntı yaşamadım size destek bir insanla olmak çok çok önemli bir sey. Kanserin varsa herkes acır yardima koşar ama bu tip ruhsal hastaliklarda insanlar yok biseyi simariyor edasiyla yaklasir o yuzden anlayan biriyle olmak cok onemli. İşin, maddi gücün, hobilerin, aile iliskilerin, özel hayatin gibi belli basli seyleri rayina oturtunca korkmana da gerek kalmiyor. 30larin ilk yarisina gelmis ve biseyleri oturtamamis bir bipolarsan iste o zaman dusunmeye başlıyorsun hayatin anlamini ve intihar kacinilmaz olabiliyor. Hayatina emek verip kendini tanırsan sana neyin iyi geldigini neyin gelmedigini bilirsen cok keyifli anlar bile yaşarsın bu yolculukta.
En mantıklısı sakallarınız çıkar/memeniz sarkar yazmaktı. O zaman hemmen tedaviye başlardı konu sahibiHafife almaması için yazdım zor hastalık
Borderline başka birşey bipolar başka
Aklın karışmış belli bipolar daha ağır
Ancak şok düzeltir ve zamanında tedavi edilmesi şart yoksa ömür boyu kalıcı evlenmemesi gerekir eğer ki ömürboyu kalıcı ise genetik hastalık çocuklarıda bu hastalığı geçiş oluyor
Ahkam kesmek istemiyorum ancak terapi almaya başladığım dönemde ruh halim gün içerisinde durduk yere bir iyi bir kötü olurdu. Sebepsiz yere hemde. Kendimi bipolar sanıyordum. Halimden bıkmıştım artık. Psikologum ise hiçbir zaman böyle bir teşhis koymadı. Şimdi çok stabil normal bir ruh halim var. Geçmişe o döneme bakıyorum da o kadar sıkıntı ile o ruh halinin çalkalanmaması mümkün değil. Bipolar değildim yani sadece duygularımı kendimi anlamıyordum. Eğitimli ve tecrübeli bir göz sayesinde şimdi iyiyim. Size tavsiyem alanında uzun yıllar tecrübeli olan bir psikologa gitmeniz. O sizi yönlendirecektir.İyi akşamlar, borderline ya da bipolar olan veya böyle bir yakını olan var mı ? Varsa işe girebiliyorlar mı, suça meyilli oluyorlar mı, kendine zarar verme davranışı oluyor mu (bende oldu, kendimi terbiye etmek ve dayanıklılığımı artırmak, ruhsal acıyı unutmak için) karakterleri nasıl ilişki kurabiliyorlar çalışabiliyorlar mı ? Hangi işleri yapmaları hangilerini yapmamaları gerekiyor bilen lütfen yazabilir mi ?
Bende daha önce de bundan şüphelenildi ama teşhis konmadı. Destek almaya anskiyete için başladım, onda hafifleme oldu eskisi gibi değil artık ama bu sefer ruh halimdeki değişimler için tekrar destek almaya başladım ve teşhis kondu doktor ilaç verdi ama kafam çok karışık yani burada yazamayacağım kadar kötü duygular hissediyorum insanlara ve kendime bakış açımı yazsam destan olurdu ama gerçekten çok zor ve aynı zamanda berbat şeyler düşünüyorum. Depresyonla karıştırılıyor genelde. Daha ailem dahil hiç kimseye söylemedim sır gibi saklıyorum. Var mı benzer şeyler yaşayan veya şahit olan, hayatım bitmiş gibi hissediyorum sanki son noktaya gelmişim gibi.
Kabaca yazicam rakamlari anlasilmasi icin zaten her yıl değişir oranlar güncel makalelerle. Genetik faktorlerin etkisi yüksek (%60) çünkü temelde bi beyin kimyası bozulması olduğu için fiziki yatkınlık önemli misal kadınlarda görülmesi daha yüksek, genetik geçiş kalıtım, cok yuksek degil (ebeveynlerden birinde varsa cocukta görülmesi %15, her ikisinde varsa %70) gibi gibi. Ve genetik gecis yuksek derken genelde diğer mental hastaliklara kiyasla soylenir. Öyle mendel kanunuyla cat cat geçmiyor alt nesillere. Kumar gibi bisey olur o zaman :) hakkaten cocuk yapmamak lazim gelir.Siz bu hastalığı iyi tanımış ve kontrol altına almayı da çok güzel basarmışsınız. Bu örnekler yeni tanı alanlar için tutunacak dal ve anlatılması çok önemli. Çünkü çaresiz bir hastalık gibi görülüyor ama öyle olmadığını sizin gibi üstesinden gelebilenleri gördükçe daha iyi anlıyoruz. Genetik geçiş kısmında soru işareti var çünkü benim tanıdığım kişinin bütün ailesi hem anne hem baba tarafında uzun yaşadılar ve hiçbirinde bu hastalık yoktu, hiçbir aile üyesinde daha önce de yokmuş ki aynı köyde yaşayan insanlar oldukları için bilmemeleri de mümkün değil. Benim tanıdığım bir dönem çok alkol içmişti belki de o yolunda giden şeyleri bozdu diye düşündüler hep, başka kimsede olmadığı için. Kalabalık da bir aile, çok teyzeli Dayılı, yine çok amcali, halali, kuzenli bir aile. Hiç kimsede yok, bu da genetik mi kısmında soru işareti oluşturdu. Bilginiz var mı bu konuda?
Teşekkür ederim, üşenmeyip uzun uzun anlatmışsınız. Benim bipolar olan tanıdığımın ailesi çok geniş ve vefat edenler hep yaslanıp vefat ettiler. Yani mutlaka farkedilirdi. Çoğu memur veya ücretli çalışan, hepsinin sıradan normal hayatları var. Anne tarafı da baba tarafı da çok kalabalık ama kendisinden başka tek bir kişide bile yok. Yani olup da farkedilmemis olması mümkün değil. Yaşamsal farka da baktığımızda sadece alkol farklı. O yüzden kendisi çok alkol alması sebebiyle atak geçirdiğini düşünüyor. Alkolün de beyin kimyasını bozduğunu düşününce ben de hak verdim. Belki ufak iniş çıkışlar yassyacakken çok gürültülü bir atak geçirdi. Koruyucu tedaviyle şu an yolunda gidiyor, bir daha atak geçirmedi.Kabaca yazicam rakamlari anlasilmasi icin zaten her yıl değişir oranlar güncel makalelerle. Genetik faktorlerin etkisi yüksek (%60) çünkü temelde bi beyin kimyası bozulması olduğu için fiziki yatkınlık önemli misal kadınlarda görülmesi daha yüksek, genetik geçiş kalıtım, cok yuksek degil (ebeveynlerden birinde varsa cocukta görülmesi %15, her ikisinde varsa %70) gibi gibi. Ve genetik gecis yuksek derken genelde diğer mental hastaliklara kiyasla soylenir. Öyle mendel kanunuyla cat cat geçmiyor alt nesillere. Kumar gibi bisey olur o zaman :) hakkaten cocuk yapmamak lazim gelir.
Kumar demisken benim en önemli vurgunlarimi yediğim kısım kumar ve alkol. Ben de cok icerim. Ama ilginctir ki kahveyle bile maniye girebilirken alkolle girmiyorum. Havanin değişimi bile bazisinda ciddi etki yaratir. Stres sonra en en etkili şey stressiz bir köy hayatinda bipolar olma yüzdesi düşüktür. Kaldi ki anneannem örneğini o yuzden verdim onu psikiyatriye goturen mi var da tescillensin. Bana gore bipolar :) 11 yasindaki kizini ankarada birakip tek basina koye yerlesir, mahalle bakkaliyla dedemi aldatir. Cocuklarini döver. Gunlerce uykusuz gezer ev temizler uc gun boyunca yorulmadim diye ovunur sonra iki hafta full aglar. Cevresel faktorler de o kadar etkili ki. Yaşanılan travmalar...
Kendinizin farkında olmanız ne kadar güzel. Çok çok yakınım bipolar. Ve asla bunu kendisine kabul ettiremedik. Çok da iyi bir işi var. Bence farkındalığınızın peşine düşüp kendinize her anlamda yatırım yapın. Değerinizi bilinİyi akşamlar, borderline ya da bipolar olan veya böyle bir yakını olan var mı ? Varsa işe girebiliyorlar mı, suça meyilli oluyorlar mı, kendine zarar verme davranışı oluyor mu (bende oldu, kendimi terbiye etmek ve dayanıklılığımı artırmak, ruhsal acıyı unutmak için) karakterleri nasıl ilişki kurabiliyorlar çalışabiliyorlar mı ? Hangi işleri yapmaları hangilerini yapmamaları gerekiyor bilen lütfen yazabilir mi ?
Bende daha önce de bundan şüphelenildi ama teşhis konmadı. Destek almaya anskiyete için başladım, onda hafifleme oldu eskisi gibi değil artık ama bu sefer ruh halimdeki değişimler için tekrar destek almaya başladım ve teşhis kondu doktor ilaç verdi ama kafam çok karışık yani burada yazamayacağım kadar kötü duygular hissediyorum insanlara ve kendime bakış açımı yazsam destan olurdu ama gerçekten çok zor ve aynı zamanda berbat şeyler düşünüyorum. Depresyonla karıştırılıyor genelde. Daha ailem dahil hiç kimseye söylemedim sır gibi saklıyorum. Var mı benzer şeyler yaşayan veya şahit olan, hayatım bitmiş gibi hissediyorum sanki son noktaya gelmişim gibi.
Bipolar tanıdığım vardı tıp okuyordu. Gayet normal sosyal bir hayatı vardı. Onların bazı dönemleri zor geçiyormuş ama çocuk ilaçlarla gayet normal bir hayat yaşıyordu gördüğümüz kadarıylaİyi akşamlar, borderline ya da bipolar olan veya böyle bir yakını olan var mı ? Varsa işe girebiliyorlar mı, suça meyilli oluyorlar mı, kendine zarar verme davranışı oluyor mu (bende oldu, kendimi terbiye etmek ve dayanıklılığımı artırmak, ruhsal acıyı unutmak için) karakterleri nasıl ilişki kurabiliyorlar çalışabiliyorlar mı ? Hangi işleri yapmaları hangilerini yapmamaları gerekiyor bilen lütfen yazabilir mi ?
Bende daha önce de bundan şüphelenildi ama teşhis konmadı. Destek almaya anskiyete için başladım, onda hafifleme oldu eskisi gibi değil artık ama bu sefer ruh halimdeki değişimler için tekrar destek almaya başladım ve teşhis kondu doktor ilaç verdi ama kafam çok karışık yani burada yazamayacağım kadar kötü duygular hissediyorum insanlara ve kendime bakış açımı yazsam destan olurdu ama gerçekten çok zor ve aynı zamanda berbat şeyler düşünüyorum. Depresyonla karıştırılıyor genelde. Daha ailem dahil hiç kimseye söylemedim sır gibi saklıyorum. Var mı benzer şeyler yaşayan veya şahit olan, hayatım bitmiş gibi hissediyorum sanki son noktaya gelmişim gibi.
İyi akşamlar, borderline ya da bipolar olan veya böyle bir yakını olan var mı ? Varsa işe girebiliyorlar mı, suça meyilli oluyorlar mı, kendine zarar verme davranışı oluyor mu (bende oldu, kendimi terbiye etmek ve dayanıklılığımı artırmak, ruhsal acıyı unutmak için) karakterleri nasıl ilişki kurabiliyorlar çalışabiliyorlar mı ? Hangi işleri yapmaları hangilerini yapmamaları gerekiyor bilen lütfen yazabilir mi ?
Bende daha önce de bundan şüphelenildi ama teşhis konmadı. Destek almaya anskiyete için başladım, onda hafifleme oldu eskisi gibi değil artık ama bu sefer ruh halimdeki değişimler için tekrar destek almaya başladım ve teşhis kondu doktor ilaç verdi ama kafam çok karışık yani burada yazamayacağım kadar kötü duygular hissediyorum insanlara ve kendime bakış açımı yazsam destan olurdu ama gerçekten çok zor ve aynı zamanda berbat şeyler düşünüyorum. Depresyonla karıştırılıyor genelde. Daha ailem dahil hiç kimseye söylemedim sır gibi saklıyorum. Var mı benzer şeyler yaşayan veya şahit olan, hayatım bitmiş gibi hissediyorum sanki son noktaya gelmişim gibi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?