Boşan bence’ci mi oldum

Louder

Guru
Pro Üye
Anneler Kulübü
3 Ağustos 2012
4.879
14.162
Selam. Biliyorsunuz kabus gibi bir ilişki ve devamında evliliği çatank diye boşanarak sonlandırdım ve aşşşırı mutluyum, ancak hem burada okuduğum konularda hem de kişisel hayatımda “boşan bence”ci olduğumu hissediyorum. Sanki hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, hiçbir şeye eyvallahım yok, en ufak sorunda kaçıp gidesim geliyor, minicik bir pürüz bile olsa “kestirip atmak en iyisi” diye bağırıyor içimden bir ses. Bu durumun uzun vadede benim için pek hayırlı olmayacağını düşünüyorum, şımarıkça geliyor. Yapıcı yanımı fazla mı kaybettim acaba? Boşandıktan sonra kılı kırk yaran birine dönüşülüyor diyordu herkes, ilişkilerimde olsun işimde olsun böyle bir duygu durumu içindeyim. Boşanan arkadaşlar siz de böyle misiniz? Bu durum geçici mi? Yapayalnız kalıvericem gibi geliyor böyle yapa yapa. Sağlıklı bir ilişki deneyimim olmadığından hangi durumlarda bu moda girilir hangi durumlara yapıcı yaklaşılır onu bile çözemiyorum. Saçma salak bir konu oldu aslında ama ne bileyim içimdeki kaygılı korkak pörtledi sanki, yazasım geldi.
 
Ben de kendimi bazen böyle hissediyorum. Annemden babamdan vaz geçtim ben , sana mı eyvallah edeceğim diyorum içimden ancak her insan hata yapabilir cümlesi gereğince ikinci bir şans veriyorum. Üçüncüyü denemeden numarasını siliyorum . Bana selam verirse karşılık veriyorum yoksa benim için bir çay bardağından farksız oluyorlar.
Ayrıca yaşla ilgili olduğunu da düşünüyorum. Gençlikte en çok benim arkadaşım olsun , en çok beni arasınlar , en popüler ben olayım düşüncesi zamanla ömrüm geçip gidiyor ben kimim ve aslında ne istiyoruma dönüyor .
Benim evliliğim şimdilik iyi çok şükür ama güvenim kırılsa ben de aynı şekilde davranırdım ki bir daha üzülmeyeyim diye .
 
Bir süre sonra geçiyor ama eskisi gibi asla olmuyorsunuz, bir süre sonra sevmek, sevilmek istiyorsunuz, erkeklere karşı bir güvensizlik oluyor, yeniden evlenip boşanmaktan geriliyorsunuz. Bende olan buydu.
 
Selam. Biliyorsunuz kabus gibi bir ilişki ve devamında evliliği çatank diye boşanarak sonlandırdım ve aşşşırı mutluyum, ancak hem burada okuduğum konularda hem de kişisel hayatımda “boşan bence”ci olduğumu hissediyorum. Sanki hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, hiçbir şeye eyvallahım yok, en ufak sorunda kaçıp gidesim geliyor, minicik bir pürüz bile olsa “kestirip atmak en iyisi” diye bağırıyor içimden bir ses. Bu durumun uzun vadede benim için pek hayırlı olmayacağını düşünüyorum, şımarıkça geliyor. Yapıcı yanımı fazla mı kaybettim acaba? Boşandıktan sonra kılı kırk yaran birine dönüşülüyor diyordu herkes, ilişkilerimde olsun işimde olsun böyle bir duygu durumu içindeyim. Boşanan arkadaşlar siz de böyle misiniz? Bu durum geçici mi? Yapayalnız kalıvericem gibi geliyor böyle yapa yapa. Sağlıklı bir ilişki deneyimim olmadığından hangi durumlarda bu moda girilir hangi durumlara yapıcı yaklaşılır onu bile çözemiyorum. Saçma salak bir konu oldu aslında ama ne bileyim içimdeki kaygılı korkak pörtledi sanki, yazasım geldi.
Bosan bence diyenlerimiz tahammülsuz,sabırsız ve peşin hükümlü değiliz.
Eşinden pskolojik veya fiziksel şiddet görenlere,eşi tarafindan aldatilanlara,ilgi ve sevgisini göstermeyip karısı yokmuşcasina hareket edenlere vb kimselere bosanin dedik her daim.
Yani kurtarılacak bir durum var ise yapıcı yaklastigimiz,durumun düzelmesi adına farklı fikirler yonelttigimiz de çok oldu.
Hatta kimi durumlarda kocasını,sevgilisini,nişanlısını ve sozlusunu haklı bulduğumuz da oldu.
Sanki bosan benceciler yanlış anlaşılmış :)
 
Boşan bence ci diye birşey yok. Hicbir kadın mutlu hatta mutluluktan çok daha önemli olan huzurlu evliliğini bitirmez kimse de ona bitir demez.
Adam kadını yok sayıyorsa, şiddet aldatma varsa, küfür hakaret varsa üçüncü sayfada cinayet haberi olmaktansa boşan bence ci oluyoruz.
 
Ben de boşanma asmasinda olmama rağmen asla boşanmayi savunmuyorum (genel anlamda ) .evet boşanmak çok normal doğal bir olay bunu yadirgadigimdan değil ama evlilik güzel birşey önce kurtarma yoluna gidilmeli her evlilik bitme aşamasına gelir ama sonra döndürülebilir ( şiddetle aldatma ayrı ) bazen ben de rastlıyorum direk boşan bence diyenlere ama , mantıklı yorumlar yapan objektif bakanlar da çıkıyor buralarda , bana çok katkısı oldu çoğu yorumun ben kendimi sucluyordum sürekli çünkü ..
 
Boşan benceci bir grup ve insan modeli var evet. Kadın yazmış mesela, kocam benimle ilgilenmiyor. Cevap hazır: boşan!. Buna güzellikle konuş, bir cinnet her şeyi çözer, üstüne düşme belki kötü zamanlar geçiriyordur, terapiste gidin, vs bir sürü fikir verilebilir aslında. Ama ne gerek var git hemen boşan. dışarda muhteşem kocalar beklemiyor kimseyi gerçekçi olun. Hele önce siz bir kendinize bakın mükemmel misiniz... Ha adam alkoliktir, kumarbazdır, eve çocuğuna bakmaz, küfürbazdır, anasının lafından çıkmaz falan o zaman hiç durmayın zaten hemen kaçın
 
Düzgün bir insanla doğru bir ilişkiniz olsa durduk yere sorun çıkarmazsanız kendi değerinizi bilmeniz kötü değildir. Ben mesela çok uzlaşmacı bir insan değilim ama on yıldır aynı adamla beraberim. Çünkü ikimizde durduk yere sorun çıkarmadığımız için sorun da olmuyor. Yani normal bir ilişkide problem olmaz haliyle durduk yere boşanmalık bir şey yaşamazsınız.
Benim net sınırlarım vardır. Bunu aşanları çekmem. Aldatılmak, şiddet, yalan söylemek, güven sarsmak, ailesiyle ilişkisinde dengeyi sağlayamazsa, bana sormadan bir yere para gönderirse mesela ben çekmem. Durmam. Uzlaşmam. Boşanmaksa boşanmak. Bu konularda tavrım belli olduğu için de aksine eşim de buna göre davranır.
 
Boşan bence ci diye birşey yok. Hicbir kadın mutlu hatta mutluluktan çok daha önemli olan huzurlu evliliğini bitirmez kimse de ona bitir demez.
Adam kadını yok sayıyorsa, şiddet aldatma varsa, küfür hakaret varsa üçüncü sayfada cinayet haberi olmaktansa boşan bence ci oluyoruz.
Gerçekten böyle olsaydı herkes anlaşırdı zaten. Erkekler de böyle düşünürdü, kaostan beslenen bazı kadınlar da...
 
Bilemedim.
Bazen insan herşeye tahammülsüz olabilir. Gelip geçici bir süreçtir bu.
Karşınıza biri çıkar seversiniz,en kötü yönlerini bile ama beni seviyor diyerek görmezden gelecek hale gelirsiniz,başkaları gözünüzü açmaya,uzaklaş,ayrıl vs demeye başlar. Tabiri caizse kör ,sağır olursunuz başkalarına boşanma sebebi gelen şeylere.( Kabul edemeyeceğiniz,affetmeyeceğiniz şeyler de olacaktır muhakkak ama çok gördük burda ben asla affetmem ,kabul etmem bunu yerinde olsam boşanırım diyipte kocası yapınca ama ile başlayan bahaneleri sıralayıp sonra sırra kadem basanları,ha kızmıyorum olabilir tercihtir,ama bu da bir gerçek yani)
Bunlar süreç içinde, içinde bulunduğunuz duruma göre şekillenir.
Cok dert etmeyin derim.
 
Yeni boşandınız sanırım. Kendiniz için doğru birşey yapmışsınız ve bunun olumlu sonuçlarını hayatınızda gözlemliyorsunuz.

Bu gazla yakarım ipleri, yıkarım dağları bundan sonra diye düşünmeniz normal. Zamanla ne istediğiniz, başka ilişkilere nasıl baktığınız yerine oturacak bence.
 
2 yıl önce boşandım ve aynen böyleyim. Evliliğimde aşırı mutluydum, boşanma aşamasında aşırı toparlayıcı oldum ve düzelsin diye aşırı çaba sarf ettim. O kadar çok emek verdim ve o emekler o kadar boşa gitti ki “ koy .. rahvan gitsin” havasındayım. Gezerim, tozarım, yerim, içerim kafası yaşıyorum. Halbuki önceden emek veren, çile çeken Anadolu Kadını modundaydım. Biraz da Türk erkeklerinin kalitesini- kumaşını gördüm diyelim. Çok çaba göstermenin akılsızlık olduğunu düşünüyorum. Artık benden ve çocuğumdan önemli kimse yok benim için. En ufak bir olumsuzlukta hayatımdaki insanları uzaklaştırıyorum. Allah affetsin anne babama tahammülüm yok. Zamanında gereksiz emekler vermenin sonuçları sanırım.
 
Selam. Biliyorsunuz kabus gibi bir ilişki ve devamında evliliği çatank diye boşanarak sonlandırdım ve aşşşırı mutluyum, ancak hem burada okuduğum konularda hem de kişisel hayatımda “boşan bence”ci olduğumu hissediyorum. Sanki hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, hiçbir şeye eyvallahım yok, en ufak sorunda kaçıp gidesim geliyor, minicik bir pürüz bile olsa “kestirip atmak en iyisi” diye bağırıyor içimden bir ses. Bu durumun uzun vadede benim için pek hayırlı olmayacağını düşünüyorum, şımarıkça geliyor. Yapıcı yanımı fazla mı kaybettim acaba? Boşandıktan sonra kılı kırk yaran birine dönüşülüyor diyordu herkes, ilişkilerimde olsun işimde olsun böyle bir duygu durumu içindeyim. Boşanan arkadaşlar siz de böyle misiniz? Bu durum geçici mi? Yapayalnız kalıvericem gibi geliyor böyle yapa yapa. Sağlıklı bir ilişki deneyimim olmadığından hangi durumlarda bu moda girilir hangi durumlara yapıcı yaklaşılır onu bile çözemiyorum. Saçma salak bir konu oldu aslında ama ne bileyim içimdeki kaygılı korkak pörtledi sanki, yazasım geldi.
Ben boşanmadan önce net bir tavırla boşan diyenlere kızıyordum burda ama sonradan fark ettim ki çok haklılar
Dünyaya bir kez geliyoruz eziyet çekmenin hayatı kendine zindan etmenin hiçbir anlamı yok Hele ki benim gibi siddet görüp susanlar icin ayrı bir eziyete dönüşüyor o evlilik adamın yüzüne bakınca bile o olaylar geliyor aklına asla iyi davranamıyorsun sonrası da yine kavga yine siddet kısır döngüsü oluyor neden yaptım diyorum bunu kendime şimdi neden ilk siddetinde kapının önüne koyamadım?
Korktum zaten çok baskın bir insandı hep tehdit etti çocuğum vardı toplum baskısı derken yapamadım yapmadığımı gördükçe de iyice üstüme geldi
Kimse durduk yere boşan demez kk benim bu konuda ufkumu açtı iyiki denk geldim 🌼
 
Selam. Biliyorsunuz kabus gibi bir ilişki ve devamında evliliği çatank diye boşanarak sonlandırdım ve aşşşırı mutluyum, ancak hem burada okuduğum konularda hem de kişisel hayatımda “boşan bence”ci olduğumu hissediyorum. Sanki hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, hiçbir şeye eyvallahım yok, en ufak sorunda kaçıp gidesim geliyor, minicik bir pürüz bile olsa “kestirip atmak en iyisi” diye bağırıyor içimden bir ses. Bu durumun uzun vadede benim için pek hayırlı olmayacağını düşünüyorum, şımarıkça geliyor. Yapıcı yanımı fazla mı kaybettim acaba? Boşandıktan sonra kılı kırk yaran birine dönüşülüyor diyordu herkes, ilişkilerimde olsun işimde olsun böyle bir duygu durumu içindeyim. Boşanan arkadaşlar siz de böyle misiniz? Bu durum geçici mi? Yapayalnız kalıvericem gibi geliyor böyle yapa yapa. Sağlıklı bir ilişki deneyimim olmadığından hangi durumlarda bu moda girilir hangi durumlara yapıcı yaklaşılır onu bile çözemiyorum. Saçma salak bir konu oldu aslında ama ne bileyim içimdeki kaygılı korkak pörtledi sanki, yazasım geldi.

Ben de böyleyim. Boşandıktan sonra böyle olduum. Hatta evliyken boşanan arkadaşlarımın düşünceleri çok keskin ve fevri geliyordu. Şimdi aynı keskinlik bende de var. Çünkü biz evliyken o kadar çok şeyi alttan aldık ve vefasizlikla karşılaştık ki , hiçkimsenin fedakarlığa değer olduğunu düşünmüyoruz.

Bu durum , sizi seven biri kArşınıza çıkınca düzelecek. Fedakarlık yapmadan da yürüyen ılişkiler var. Herkes kendi ayakları üzerinde sağlamca durabilse kişiler ilişkilerini daha sağlıklı yasarlar. O yüzden kimsenin yükünü omuzlarımiza almamalıyız. Yoruldugumuz zamanlarda uzaklaşmak gerek. Karşıdaki kişi bunu anlayışla karşılamalı falan.


Çok kaotik bir süreç bu . Allah yardımcımız olsun...
 
Kendi adıma fiziksel şiddet Yoksa kimseye boşan demem
Hayatımda kılı kırk yaran bir tipimdir çok detaycıyımdır asla tahammülüm yoktur mesela
Ama başka birine bunu söylemem
Bekarım hiç evlenmedim yalnızlıktan korkan bir tip olmadım hiç ama başka bir kadın benim kadar güçlü olmayabilir kaldırmayabilir yalnızlığı
Yalnız diye saçma sapan şeyler yapabilir
Genelde kadınlar yalnızlığa tahammül edemez
Böyle düşünüyorum hep
 
X