- 8 Mayıs 2014
- 1.560
- 1.388
- 163
Arkadaşlar 34 yaşındayım ve bir çocuğum var. Artık eşimin hakaretlerine, aşağılamalarına dayanamıyorum. Hele bazen sinirini ufacık kızımızdan çıkarmaya kalkıyor. Araya giriyorum, adamla kavga, çocuğu sakinleştir. Yoruldum artık. Ancak benim hiç desteğim yok. Ailem bile göre göre eşime taraf oluyor. "Adam kötü olsa da çocuğun için çekiceksin" diyorlar. "İçki, kumar, karı-kız ayağı yok varsın asabi olsun" diyorlar. Eşim kendisini benden çok üstün görüyor. Oysaki ondan daha iyi bir eğitim aldım, iş yerinde daha iyi konumdayım ve daha çok kazanıyorum.
Boşanmayı düşünüyorum. Fakat yıllarca yaşadığım aşağılanma, layık görülmeme durumu, üstüne yaşımı da ekleyin. Ben de kendimi değersiz, yetersiz görmeye başlamışım ki bir kuvvet kafamı kaldıramıyorum. Evliliğimin geldiği noktada boşanmamak söz konusu değil yine de yapamıyorum, korkuyorum gelecekten, kaygılarım var. Ne olur bana sözlerinizle güç verin.
Boşanmayı düşünüyorum. Fakat yıllarca yaşadığım aşağılanma, layık görülmeme durumu, üstüne yaşımı da ekleyin. Ben de kendimi değersiz, yetersiz görmeye başlamışım ki bir kuvvet kafamı kaldıramıyorum. Evliliğimin geldiği noktada boşanmamak söz konusu değil yine de yapamıyorum, korkuyorum gelecekten, kaygılarım var. Ne olur bana sözlerinizle güç verin.