Temmuz 2013 de boşandım. Mayıs 2014 de boşandığım kişi kendine yeni bir hayat kurdu.Evlendi. Ben İzmir'de yaşıyordum.. Diş doktoruyum. İzmir devlet hastanesinde çalışıyordum.Ancak abimde diş doktoru. İstanbulda diş kliniği açtı. birlikte çalışmamızı teklif etti. Bende İstanbul'a taşındım. Boşandığım insan Elazığda görev yapıyordu ancak ( boşandığım eşimde doktor) evlendikten sonra eşi İstanbulda diye buraya taşınmış. Biz ta ki 5 ay önce tesadufen karşılasıncaya kadar hiç görüşmedik.Boşandık bitti. Ama ben hiç unutamamıştım. Ama telefon numaralarımı değiştiridim.Adresmi ..Bana ulaşamadı. Tesadufen eşini bizim iş merkezindeki yan taraftaki kadın hastalıkları ve doğumcu doktora getirmiş. Bende ordaydım. Burdan başladık görüşmeye. Eşinin çocugu olmuyormuş.Ve olmayacakmış. Boşanmayı düşünüyormuş zaten. Bizde birbirimizi seviyoruz. görüştükçe daha çok birbirimize bağlandık. Eşi tüp bebek tedavisi görüyordu. Benle görüşmeye başladıktan sonra tedaviyi bahanelerle yarım bıraktırdı eşine. Dün ilk defa birlikte olduk. Benim evimde kaldı. Her geçen gün daha çok bağlanıyorum. Kopamıyorum. Çevrem sen koskoca doktorsun. diyorlar. Ama kalbime laf geçiremiyorum.Şu an sanki kendimi birlikte olduğum için medres gibi hissediyordum. Düne kadar bişeyler paylaşıyorduk ancak kendimi kötü hissetmiyordum. Şu an kendimi kötü hissediyorum. Biz Mardinliyiz. Abim bunları bilse neler olur. Bugun ayrılma kararı aldım. Hatta İzmir'e geri döneyim mi? Onun boşanmasını bekleyelimmi? SAbredelimmi ?
Ayrılma sebebimiz : Benim ailem Mardinli.. O kişinin ailesi İstanbullu.Ve sosyetik. Aileler kültürler uyuşmadı..
Bu siteyi tesadüfen buldum. Psikolag arkadaşlrım var ama utanıyorum bu şekilde anlatmaya..
Çocugum yok. 3 yıl evli kaldım. Yaşım 36
Lütfen yorum yaparken empati kurarak yorum yapın.. Bende eleştiriyordum herkesi .Kınıyordum ama kendime ve kalbime engel olamıyorum. Ama diğer tarafta da eşini hiç bırakmak istemeyen bir kadın var.
Ayrılma sebebimiz : Benim ailem Mardinli.. O kişinin ailesi İstanbullu.Ve sosyetik. Aileler kültürler uyuşmadı..
Bu siteyi tesadüfen buldum. Psikolag arkadaşlrım var ama utanıyorum bu şekilde anlatmaya..
Çocugum yok. 3 yıl evli kaldım. Yaşım 36
Lütfen yorum yaparken empati kurarak yorum yapın.. Bende eleştiriyordum herkesi .Kınıyordum ama kendime ve kalbime engel olamıyorum. Ama diğer tarafta da eşini hiç bırakmak istemeyen bir kadın var.