- 18 Eylül 2014
- 8.450
- 29.964
- 798
Çok mantıklı geliyo teşekkürler paylaşımınız için.Geçen akşam bu konuyla ilgili bir program izledim. Biri yetişkin psikiyatristi diğeri ergen psikiyatristi
Özetle diyorlar ki;
Boşandıktan sonra sımırlarınızı çizin ve çocuklarınıza gösterin. Örneğin anne babanın evine, baba annenin evine girmesin. Kapıda çocuğu alsın versin, içeri girmesin. Çünkü annenin ayrı hayatı var o ev artık çocukla annenin. Diğer ev babayla çocuğun.
Beraber tatile gitme olayını aklınızdan çıkarın. Madem bu kadar iyi anlaşıyordunuz, neden boşandınız, çocuğun kafasını karıştırmayın dediler.
Boşanıp çocuktan boşanmayı saklayıp hala aynı evde yaşayanlar varmış, çocuk zarar görmesin diye(!). Çocuklarınıza asla yalan söylemeyin dediler. Her doğruyu hemen söylemek zorunda değilmişiz ama sorarlarsa da yaşlarına uygun şekilde doğruyu söylemek gerekiyormuş.
Çocuklar boşanmadan hemen sonraki 1-2 yıl anne babalarının tekrar bir araya geleceğini umut ederler, o yüzden kesinlikle buna yönelik umut vermeyin, artık başka bir yaşamınız olduğunu çocuğunuz bir süre sonra kabullenecektir dediler.
Hep beraber sinemaya gitme, hep beraber yemeğe gitme çocuğunuz için iyi bir şey gibi gözükse de aslında değil dediler.
Evet çünkü ben iki sene için evlenmemiştim hiçbişey istediğim gibi olmadı o Yüzden öyle söyledimGörüşürsünüz de sınırlarınızı belirleyin ayrıca yarım kaldım demişsiniz de bu biraz kendini aşağılama değil mi? Ayrıca boşandıktan sonra eşinizin yeni hayatınıza müdahale etmesine izin vermeyin.
Çocuğunuz şimdi kaç Yaşında,çok etkileniyor mu bu durumdan ?Baba bilmeden ayrılmak daha mi avantaj çocuk içinBenimde o kadardi kizim bosandigimda.hayir görüşmedim görüşmüyorum.
Belki de tamamlanmak sizin elinizdedir. Sakın bu adamla kendinizi tamamlamaya çalışmayın ayrıca çok kolay değil boşanmak ama bir yola çıkmışsınız geri adım atmayın.Evet çünkü ben iki sene için evlenmemiştim hiçbişey istediğim gibi olmadı o Yüzden öyle söyledim
Ilk bebeğimiz olunca çok sevindik ama ikimizde acemi olduğumuz için bir sürü problem yaşadık. Eşim kızımızı manyakça sevmeye başladı. Sanki ben çocuğun dadısı o babas. O kadar değişti ki anlatamam. Lohusaligim berbat geçti. Sırf çocuk doğurdum diye böyle davranıyor diye düşündüm. Bilsem doğurmazdım dedim. O kadar yani. Eşim kızımın annesi moduna girdi. Aylarca yaklaşmadı. Ama aldatıldığımı düşünmedim. 11 ay böyle sürdü. Hep alttan alıyordum ama en son patladım. Kavga ettik. Ciddi ciddi boşanmak istedim. Benim ciddi olduğumu anlayınca özür diledi. Ben psikolojik tedavi görmeye başladım. Çok şükür düzeldi. Ikinci kızımız oldu elhamdülillah. Çok korkmuştum yine aynı olacak diye ama olmadı. Daha anlayışlı oldu ,üstüme düşmeye başladı. Anlatmak istediğim bu bir süreç. Maalesef yaşanabiliyor böyle şeyler. Oturun konuşun. Ikinizde psikolojik destek alın. Bir yuva zor kuruluyor ama kolay yıkılıyor.Aldatılmadsn şüpheleniyorum bir önceki konumda da var.Ayrıca benimle cinsel olarak ilgisiz olması,Üslup sorunu filan.Hamilrlikten sonra evliliğimiz çok yıprandı
İyi de sizin kızgınlığınız yüzünden çocuk niye zarar görsün.Merhaba kızlar,
2 yıllık evliliğimi noktalama aşamasındayım.dört aylık bebeğim var.Eşim boşansak bile bebeği görmeye evine gelirim diyo çünkü anne sütü alıyo benim de olmam gerek diye sanırım,dışarda da hep beraber vakit geçirmemiz gerekir ve zaten tutacağın ev bana yakın olmalı diyor arada çocuk olduğu sürece Görüşmek zorundayız filan.Ben çok kızgınım ona çocukla arasına girmem ama boşandıktan sonra benimle muhatap Olmasını istemiyorum.Çünkü minik yavrum onun vurdumduymazlığı ve bir takım hataları Yüzünden parçalanmış aile çocuğu olacak ben de yarım kalmış Olacağım.Aslında seviyordum kendisini,zaman geçince öfkem geçer de üzülürsem diye korkuyorum.Görmeyim unutayım gitsin istiyorum.Çocuğum için elbetteki Görüşmek iyi olur ama o kadar iradeli olabilecek miyim bilemiyorum.
Siz nasıl yapıyorsunuz boşanmış hanımlar ? Nasıl yapıcam ben
Bizim oturup konuşmalarımız malesef tartışmaya dönüyor.ona Hatalı olduğunu düşündüğüm şeyleri sıralıyorum beni anlasım dşye ama o beni devamlı suçluyorsun deyip susturuyor beni.biz hiç kritik yapamadık o Yüzden.Ilk bebeğimiz olunca çok sevindik ama ikimizde acemi olduğumuz için bir sürü problem yaşadık. Eşim kızımızı manyakça sevmeye başladı. Sanki ben çocuğun dadısı o babas. O kadar değişti ki anlatamam. Lohusaligim berbat geçti. Sırf çocuk doğurdum diye böyle davranıyor diye düşündüm. Bilsem doğurmazdım dedim. O kadar yani. Eşim kızımın annesi moduna girdi. Aylarca yaklaşmadı. Ama aldatıldığımı düşünmedim. 11 ay böyle sürdü. Hep alttan alıyordum ama en son patladım. Kavga ettik. Ciddi ciddi boşanmak istedim. Benim ciddi olduğumu anlayınca özür diledi. Ben psikolojik tedavi görmeye başladım. Çok şükür düzeldi. Ikinci kızımız oldu elhamdülillah. Çok korkmuştum yine aynı olacak diye ama olmadı. Daha anlayışlı oldu ,üstüme düşmeye başladı. Anlatmak istediğim bu bir süreç. Maalesef yaşanabiliyor böyle şeyler. Oturun konuşun. Ikinizde psikolojik destek alın. Bir yuva zor kuruluyor ama kolay yıkılıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?