öyle bi geceyi ben de geçirdim.. allah ım aklımı koru deliriyorum diye diye sabahı acilde zor ettim..sonrasında gidilen psikiyatrist ve teşhis "kaygı bozukluğu" .ve yaşadığım panik nöbetin sonunda gelişen "panik bozukluk". yani ya bi daha olursa korkusu. içim içime sığmıyor,evde duramıyorum ama dışarda da insanlar üstüme üstüme geliyor.en sevdiğim şey alışveriş ama reyonlar raflar dönüyo gözümün etrafında kalbim sanki 1500. zorla atıyorum kendimi dışarı eve gitmek istiyorum ama dolmuşta boğulacam az kaldı ölüyorum..
off off tam 1sene önceydi. Geçerli çok büyük nedenlerim yoktu,sadece cok yalnızdım,çok kurdum kaldırdım.Hastalıklarla çok boğuştuk ailecek ben durumu kaldıramadım.Bi süre çok agır oldugum için ilaç kullandım ve iyi bir psikolog tan terapi aldım şimdi 6 ay oldu evleneni içmicem dedim içmiyorum ilaç falan. Gayet de iyiyim. aslında anlatacak cok sey var da yazıyla çok olmuyor maalesef :) tek söylemek istediğim; bunların hepsi beyninin sana oyunu.artık beni kaale al diyor,bana zaman ayır benimle ilgilen diyor eğer beni dikkate almazsan kendimi sana böyle hatırlatırım diyor :) Kendin aşmaya çalışman çok güzel ama doktora gitmen için geç olabilecek seviyeye gelmezsin inşallah. ben doktora korkularımı anlatırken "hiç geçmicek gibi sanki ömür boyu bununla yaşıcam gibi geliyor " demiştim o da bana dedi ki "iyi ki erkenden gelmişsin kemikleşince hayatının devamını etkileme riski artıyor" demişti.
Umarım çarçabuk atarsın kara bulutları.
bende de senin şikayetlerine benzer şeyler vardı, ama tek bir kelime kurtuluşum oldu diyebilirim gerçi biraz takıntı halini aldı ama iyi oldum çok şükür, en ufak bir vesvese aklıma geldiğinde atacağım adımı atamadığımda "herşeyin hayırlısı" deyip yapıyorum ve gerçekten içim rahat oluyor, yalnızda kalsam kalabalıkta da olsam bu kelimeyi dilimden düşürmüyorum. Bilmiyorum bana faydası oluyor :26:
Zaman herseyin ilacı. . Boşandıktan sonra asla kimseyi sevemem derken askimla tanistik evlendik ve simdi de uc aylık hamileyim tatlıminan seni de cok guzel seyler bekliyordur sadece zaman..
Panik atak olmuşsunuz siz doktora gidinn, herşey beyinde bitiyor ama bunu unutmayınn..
Merhabalar; buraya yazıp yazmama konusunda çok kararsız kaldım fakat kendim işin içinden çıkamıyorum.
Umarım sizlerin sayesinde kendimi biraz daha iyi hissederim.
Öncelikle daha önceki konumda boşanma kararı aldığımı paylaşmıştım. Sıkıntılı süreci atlattım. Boşandık.
Artık tamam huzurluyum, rahatım demem gereken yerde ben bir türlü o huzuru bulamıyorum. Düşünmekten kendi kendime
psikolojimi bozdum. Bununda farkındayım.
Geçenlerde hiç birşey yokken birden çarpıntım başladı. Evde tek başımaydım. Elim ayağım titriyor, ağlıyorum nerdeyse bayılacaktım.
Annemler de şehirdışındalardı. Kendimi o kadar yalnız hissettim ki.. Koşarak annemlerin yanına gidebilirdim. O derece ne yapacağım
bilemedim. Arkadaşımı aradım geldi aldı beni sabaha kadar çarpıntım durmadı. Aklımı kaybedecek gibi oldum. O geceyi hatırlamak
dahi istemiyorum. Buaralar arkadaşlarımın desteğiyle biraz daha iyiyim. Fakat şimdide de ya tekrar öyle olursam korkusu yaşıyorum.
Sanki öyle olduğumda etrafımdaki insanlarda benden etkilenip benim gibi hissedecekler ve o sırada bana yardım edemeyecekler diye
korkuyorum.
İşin kötüsü de hayatımın her anına yaydım bu korkuyu. Mesela sayamadığım kadar çok vapura yada uçağa binmiş olan ben geçenlerde
vapura binemedim. Ya ordan inmek istersem inemessem ne yaparım düşüncesi bile yetti vapura binemememe. Tek bu olsa yine
iyi günlük yaşantımda kolaylıkla yaptığım şeyleri şimdi kendimi telkin ederek yapmaya çalışıyorum.
Fazla uzattım farkındayım. Çoğu insan hayatında büyük sıkıntılar yaşadıktan sonra az da olsa bu anlattıklarımı yaşamıştır.
Benim farkım bunu hayatımın merkezi yapmak oldu. Ne kadar çok istesemde bir türlü kurtulamıyorum bu düşüncelerden.
Psikologa git diyebilirsiniz fakat orada anlatıp ilaç kullanmaktansa benimle aynı sıkıntıları yaşamış veya etrafında yaşamış olan sizlerle
dertleşip rahatlamak istiyorum. Umarım yardımcı olursunuz. Şimdiden teşekkür ederim.
Hakkinda hayirlisi olsun rib ve gecmis olsun...
Cok uzuldum. Gecmis olsun. Ben su an bosanma asamasindayim. Ilk durusma iki hafta sonra. Saniyordum ki bosaninca hersey biter. Zaten cok kotu bir donemdeyim. Acilarim bana yetiyor. Ama anladim ki bosaninca da sIkIntILAR bitmiyormus. Cok gecmis olsun. Umarim ben yasamam. Bana birsey olursa oglum ortada kalir. Allah acil sifalar versin.
arkadaslarda yazmis zaten. anlattiklariniz panik atak belirtisi. yillarca ve arada halen panik atagi olan biri olarak bir an once doktora gitmenizi oneririm.
Kesinlikle tedavi surecine kapatma kendini, bir hastaneye git ve neymis problem ogren.
Eminim bosanacak ve yeni bir hayata baslayabilecek kadar guclu bir kadinsan, bunlarin hepsini atlatacak kadar da guclusun...
Bu arada bunlari yasayan cok yakin bir arkadasim var, simdi turp gibi, cekti bitti gitti, gececek...
Hersey kafanin icinde, guclu oldugunu, insanlarin nelere yasadigini, bunun hicbirsey oldugunu, zamanla gececegini, herseyin senin oldugunu telkin et kendine...
Iyi haberlerini bekliyoruz...
[sıze=2][ı] merhabalar; buraya yazıp yazmama konusunda çok kararsız kaldım fakat kendim işin içinden çıkamıyorum.
Umarım sizlerin sayesinde kendimi biraz daha iyi hissederim.
öncelikle daha önceki konumda boşanma kararı aldığımı paylaşmıştım. Sıkıntılı süreci atlattım. Boşandık.
Artık tamam huzurluyum, rahatım demem gereken yerde ben bir türlü o huzuru bulamıyorum. Düşünmekten kendi kendime
psikolojimi bozdum. Bununda farkındayım.
Geçenlerde hiç birşey yokken birden çarpıntım başladı. Evde tek başımaydım. Elim ayağım titriyor, ağlıyorum nerdeyse bayılacaktım.
Annemler de şehirdışındalardı. Kendimi o kadar yalnız hissettim ki.. Koşarak annemlerin yanına gidebilirdim. O derece ne yapacağım
bilemedim. Arkadaşımı aradım geldi aldı beni sabaha kadar çarpıntım durmadı. Aklımı kaybedecek gibi oldum. O geceyi hatırlamak
dahi istemiyorum. Buaralar arkadaşlarımın desteğiyle biraz daha iyiyim. Fakat şimdide de ya tekrar öyle olursam korkusu yaşıyorum.
Sanki öyle olduğumda etrafımdaki insanlarda benden etkilenip benim gibi hissedecekler ve o sırada bana yardım edemeyecekler diye
korkuyorum.
Işin kötüsü de hayatımın her anına yaydım bu korkuyu. Mesela sayamadığım kadar çok vapura yada uçağa binmiş olan ben geçenlerde
vapura binemedim. Ya ordan inmek istersem inemessem ne yaparım düşüncesi bile yetti vapura binemememe. Tek bu olsa yine
iyi günlük yaşantımda kolaylıkla yaptığım şeyleri şimdi kendimi telkin ederek yapmaya çalışıyorum.
Fazla uzattım farkındayım. çoğu insan hayatında büyük sıkıntılar yaşadıktan sonra az da olsa bu anlattıklarımı yaşamıştır.
Benim farkım bunu hayatımın merkezi yapmak oldu. Ne kadar çok istesemde bir türlü kurtulamıyorum bu düşüncelerden.
Psikologa git diyebilirsiniz fakat orada anlatıp ilaç kullanmaktansa benimle aynı sıkıntıları yaşamış veya etrafında yaşamış olan sizlerle
dertleşip rahatlamak istiyorum. Umarım yardımcı olursunuz. şimdiden teşekkür ederim. [/ı][/sıze]
Uzun sureli bir evlilik ten sonra bosanmis bir kadın olarak bunlari yasaman bence normal. Guclu olmak zorundasin ondan oncede vardin sen degil mi? Aliskanliklardan bir cirpida kurtulmak zordur zamanla alisacaksin.belki yeni biriyle cok daha mutluda olabilirsin.sonucta bu kisi dogru kisi olsaydi seniin bu kadar uzuldugunu bile bile seni birakmazdi.yada senin onu birakmani gerektircek bir davranista bulunmazdi.sorun neydi neden bitirdiniz bilmiyorum ama bence burdan bak.
Sizlerinde desteğiyle son 2 gündür daha iyiyim. Evet alışkanlıklardan bi çırpıda kurtulunmuyor ne yazık ki.
Boşandığımdan beri kafamda soru cvp şeklinde yaşıyorum. Ben çevremdekilere güçsüzlüğümü göstermek istemedim.
Kimseye anlatmadım.
Ama hiç beklemediğim bi anda bu olayı yaşadım işte.
Demek ki dışarıdan ne kadar güçlü durmaya çalışsamda içimde bi hayli yorulmuşum.
Buraya yazma konusunda da çok karasızdım ama şimdi iyiki yazmışım diyorum. Destekleriniz çok iyi geldi.
Çok teşekkür ederim.
merhaba ,öncelikle kendini kesfet..güzelliğini samimiyetini..yaptıgın dogruları yanlısları herseyi sev...hatta kurtulduguna sevin...bu yasadıgın acı gecer ya kocanla ömrünü cürütseydin o zaman ne olurdu dünüsene bosa kürek cekmiş olcaktın..sev sevin herkesi herseyi sev..aşk kalbin ilacıdır..biliyorum zor..ama önce kendine aşık ol..sonra kısmetin acılacsaktır inss zaten
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?