Merhaba hanımlar.
Ben 2021 Eylül ayında eşimden boşandım. Daha doğrusu o benden boşandı. Üzerinden bu kadar süre geçmesine rağmen hala kendime gelemedim. Ayrılmadan sonra kötü olduğum zamanlar tekrar barışmak için çok yalvardım ama eşim ayrılma zamanında da ayrıldıktan sonra da çok başka bir insan olmuştur. Üzerime attığı iftiralar, benden nefret ettiği yüzüme görmek istemediğine dair söylemleri hiç bitmedi.
Çalışıyorum kendi ayaklarım üzerinde duruyorum, bir oğlum var yanımda onunlayım ama maalesef içimdeki koca boşluktan kurtulamıyorum. Ayrılma sebebi olarak sevgisinin bittiğini, aylarca gelip kalan annesine evde surat asmam gibi şeyler söyledi. Ama yine de bu sebebler bana ayrılma sebebi olacak gibi gelmedi. Her şey o kadar hızlı oldu ki bir gün evimize dönerken yaptığımız bir kavga sonucu evi terketti. Ardında hemen boşanma protokolü gönderdi bir hafta içinde de davayı açtı. Resmen benden kurtulmak için uğraştı. Ben de bu durumun sıcağıyla her şeye tamam diyerek boşandım. Çünkü istemediğini o kadar net hissettirdi ki bir şeyler yaparsam kendimi çok gurursuz hissedecektim
Şimdi aradan aylar hatta yıllar geçmesine rağmen hala durup durup en başa dönüyorum. Kendimi bir türlü toparlayamıyorum. Tekrar hiç bir zaman mutlu olamayacakmış gibi hissediyorum. Benden çocuğundan bu kadar hızlı vazgeçmesini bir türlü sindiremiyorum. Artık tekrar mutlu olmak bana o kadar uzak geliyor ki.
Derdimi paylaşacağım kimse yok, daha doğrusu ben kimseyle paylaşıp içimdeki yarayı kanatmak istemiyorum. Bu süreçte ailem çok destekti, benim kadar üzülen halimi gördükçe kahrolan canım annem bu süreçte kansere yakalandı belki bu yüzden kimseyle konuşup üzmek istemiyorum.
Derdim biraz içimi dökmek belki ferahlayabilmek
Ben 2021 Eylül ayında eşimden boşandım. Daha doğrusu o benden boşandı. Üzerinden bu kadar süre geçmesine rağmen hala kendime gelemedim. Ayrılmadan sonra kötü olduğum zamanlar tekrar barışmak için çok yalvardım ama eşim ayrılma zamanında da ayrıldıktan sonra da çok başka bir insan olmuştur. Üzerime attığı iftiralar, benden nefret ettiği yüzüme görmek istemediğine dair söylemleri hiç bitmedi.
Çalışıyorum kendi ayaklarım üzerinde duruyorum, bir oğlum var yanımda onunlayım ama maalesef içimdeki koca boşluktan kurtulamıyorum. Ayrılma sebebi olarak sevgisinin bittiğini, aylarca gelip kalan annesine evde surat asmam gibi şeyler söyledi. Ama yine de bu sebebler bana ayrılma sebebi olacak gibi gelmedi. Her şey o kadar hızlı oldu ki bir gün evimize dönerken yaptığımız bir kavga sonucu evi terketti. Ardında hemen boşanma protokolü gönderdi bir hafta içinde de davayı açtı. Resmen benden kurtulmak için uğraştı. Ben de bu durumun sıcağıyla her şeye tamam diyerek boşandım. Çünkü istemediğini o kadar net hissettirdi ki bir şeyler yaparsam kendimi çok gurursuz hissedecektim
Şimdi aradan aylar hatta yıllar geçmesine rağmen hala durup durup en başa dönüyorum. Kendimi bir türlü toparlayamıyorum. Tekrar hiç bir zaman mutlu olamayacakmış gibi hissediyorum. Benden çocuğundan bu kadar hızlı vazgeçmesini bir türlü sindiremiyorum. Artık tekrar mutlu olmak bana o kadar uzak geliyor ki.
Derdimi paylaşacağım kimse yok, daha doğrusu ben kimseyle paylaşıp içimdeki yarayı kanatmak istemiyorum. Bu süreçte ailem çok destekti, benim kadar üzülen halimi gördükçe kahrolan canım annem bu süreçte kansere yakalandı belki bu yüzden kimseyle konuşup üzmek istemiyorum.
Derdim biraz içimi dökmek belki ferahlayabilmek
