Boşanıp özgür olmak istiyorum.

Konu sahıbı o kadar yorulmus kı,anlatmak bile istemiyor.
Bır adam karısının kılosuna ,fızıgıne laf söyluyorsa o evlilik bitsin kardesim.
Ayrılınsın,baksın kendine uygun Gıgı Hadıdler,Bella lar.
Cunku genelde bizim erkekler kendinı o seviyede görüyor masallah.
Kendi cunkü Jonny Deep in gencliği(o bile evlendi soldu be ,biz mi solmayalım gşlfg)
Burda evliliğin monotonlasması değil,öyle acılmıs ama psikolojik siddet var.
Kımse de bunu haketmez.
O cocuk da annesine hakaret edilen bi ortamda büyümeyi haketmıyor.
Ya adam olsun,ayagını denk alsın.Yada bosanın.
 
Boşanınca tekrar aşık olacak mısın
Bu zamanda aşık olunacak erkek de kalmadi😂 Şaka bir yana cevremde evlenmek aşık olmak isteyen çok arkadaşım akrabam var burda da surekli bu konuyla ilgili konu açan var.
Yani boşandıktan sonra o aşkı bulamayabilirsiniz.
Eşinizdeki sakinliği, monotonluğu bile ozleyebilirsiniz
 
Nedir bu furya falan mi evlilikten sıkıldım ozgur olmak istiyorum,kendi kafama gore takilmak istiyorum modasi??? Nerden etkileniyorsunuz insta fenomenlerinden falan mi malum bosanan bosanana o tayfadan da?Bu zihniyet yuzunden su anda yegenim travmanin dibini yasiyor sirf sizin gibilerin ozgurluk merakindan !!!
 
Eşiniz size psikolojik şiddet uyguluyor , size ne yapacağınızı söyleyemem ama ben sizin yerinizde olsam bosanirim , çocuğumu da böyle bir adamla aynı evde yaşamaya mecbur bırakmam, kızınız büyüyüp genç kız olduğunda ona da yapar bunları, bosanip hayatınızı yaşayın, bekar annelerle büyütülen çok mutlu çocuklar var , siz güçlü ve iyi bir anne olursanız kızınız da mutlu bir çocukluk gecirir
 
Çocuksuz ve boşanmak zorunda bırakılan biri olarak söylüyorum ki bahsettiğiniz sebeplerden dolayı kesinlikle boşanmayın. Boşanınca hiçbir şey hayal ettiğimiz gibi kolay ve güzel olmuyor. Zorunda olmasaydım boşanmazdım. Belki de bana ağır geldi bu durum bilmiyorum. Ama öyle ha diyince kimseye aşık olamıyorsun, aşktan önce güvenmiyorsun. İnsanlar çok masum değil maalesef. Size olan yaklaşımları da çoğu zaman masum olmuyor. Ben şiddet ve kumardan dolayı boşandığım için pişman olmadım boşandığıma fakat çok önemli sebepler haricinde boşanan kişiler sonrasında büyük pişmanlık yaşıyor gözlemlerime göre. Sonra pişman olma ihtimaliniz çok yüksek ki geri dönmek istediğiniz de her şey çok geç olmuş olabilir. Tabi ki bu benim görüşüm. İnsanı em iyi kendisi bilir. Yaşadıklarını da en iyi sen bilirsin. Ama çok çok iyi düşünmeden karar verme
 
Yani dürüst olalım özgürlüğü kısıtlayan eş değil çocuk. Boşansanız dahi bekarlıktaki o özgürlük geri gelmeyecek. En fazla haftasonu babasındayken Özgür olacaksınız.
Boşanmak zor bir süreç ama kafada bittiyse değil.
Çok mutsuzsanız boşanın elbette, çocuklar bizden kolay adapte olur yeni duruma. Ama beklentiniz eski özgürlük olmasın hayal kırıklığıma uğrayabilirsiniz
 
Yargılanmak bile o kadar umrumda değil ki :)
Hep fedakar olması gereken biz kadınlar oluyoruz ve ben buna çok üzülüyorum
Kimse sizi özgür olmak istediğiniz için de yargılayamaz bence.. Duygularınız bittiyse boşanın. Çocuğunu babasız büyütmek safsataları kocasına muhtaç olan insanlar için geçerli bana göre, çocuk babasız falan büyümez görüş günü olur vs. olur. Asıl çocukların sevgisiz bir ortamda büyümesi bir sorundur. Sürekli tartışan anne baba sorundur. Sürekli psikolojik şiddete maruz kalan bir anne sorundur. Mutsuz bir anne sorundur. Eğer çocuğunuzu düşünüyorsanız boşanmalısınız bana göre.
 
Elbette sırf arkadaşlarımla takılayım diye boşanmayı düşünmüyorum :)
Hamileliğimde ve lohusalığımda kayınvalidemle ilgili sorunlarım oldu. Eşim asla yanımda durmadı. Çok sonradan özürler diledi ama ben o zamanlar aşırı yıpranmıştım.
Ya eşim daha kontrolsüz oldu ya da ben daha tolere edemez oldum bilemiyorum.
Son 1 yılda çok ama çok saçma sapan şeylerden tartışma yaratmaya başladı. İnanın hepsini kabul ediyor. Değişeceğim deyip 10 gün iyi olup sonra eski haline döndü.
Hiç yoktan yere kiloma, anneliğime, özgürlüğüme laf edip ertesi gün çok gergindim nolur affet diyen insan. Ben ne o yediğim lafları unutabiliyorum, ne döktüğüm göz yaşlarımı.
Ani öfke kontrolsüzlüğü işte. Yapıp yapıp özür diler. Özrünü kabul etmeyince uzatan ben olurum.
Tedavi ol deyince kötü olan ben olurum. Öyle işte
Şu yorumunuzu yeni gördüm. Bu eşten boşanmalısınız evet. Sanki her şey yolunda da macera arıyor gibi yazmışsınız ilk mesajda bunu da ekleyin bence daha sağlıklı yorumlar alırsınız
 
Kimse sizi özgür olmak istediğiniz için de yargılayamaz bence.. Duygularınız bittiyse boşanın. Çocuğunu babasız büyütmek safsataları kocasına muhtaç olan insanlar için geçerli bana göre, çocuk babasız falan büyümez görüş günü olur vs. olur. Asıl çocukların sevgisiz bir ortamda büyümesi bir sorundur. Sürekli tartışan anne baba sorundur. Sürekli psikolojik şiddete maruz kalan bir anne sorundur. Mutsuz bir anne sorundur. Eğer çocuğunuzu düşünüyorsanız boşanmalısınız bana göre.

Eş olarak sabaha kadar yargılayabilirim. Ama babalığına laf edersem taş olurum gerçekten. Yeri geliyor benden daha sabırlı daha ilgili bir ebeveyn oluyor.
Çocuk için şu an çok mutsuz bir ortam yok. Yanında tartışmamaya gayret ediyoruz. Ama annesi mutlu mu ? hayır. Çocuğuma yansıtmamak için deliriyorum ama hissediyor mu bilemem.
Yakın bir zamanda çok b.ktan bir konu için eşim o kadar üzerime geldi ki sinir krizi geçirdim. Hem de çocuğumun yanında. O gün ben kalemimizi kırmıştım aslında. Ertesi gün özürler, çiçekler.. Hı hı geçiyor öyle kalp yaraları.
 
Evet çocuğun var ama sende varsın bu hayatta. Mutsuz ama evli bir anneyle mi yoksa mutlu ama bekar bir anneyle mi yaşamak isterdin? Maddi özgürlüğünde var,mutsuz bir ömür geçirmek zorunda değilsin. Denemişsindir eminim bir sürü şey,olmuyorsa olmuyordur
 
Hiçbir aşkın taze kalmayacağını biliyorum ama o hisleri çok özlediğimi de söylemeden edemeyeceğim. Her ne kadar yerden yere vurulsam da.
Şöyle bir notta düşeyim. Normalde eşim bana asla karışmaz. Şu an günlük hayatıma ve kıyafetime müdahale gibi bir şey söz konusu bile değil. Onsuz şehir dışına çıkmışlığım da çoktur. Şu an gittiğim eğlendiğim her yer batıyor. Çünkü artık onsuz yapıyorum her şeyi. O yüzden her şey sorun olmaya başladı. Halbuki kendisi demişti keşke bensiz takılsan biraz diye :) ben onsuz kaldıkça bu onda öfke yaratmaya başladı. İçten içe üzülüyor da. Ama bu duruma getiren kendisi zaten
Bence bariz evlilik terapistine ihtiyaciniz var
 
Konu sahıbı o kadar yorulmus kı,anlatmak bile istemiyor.
Bır adam karısının kılosuna ,fızıgıne laf söyluyorsa o evlilik bitsin kardesim.
Ayrılınsın,baksın kendine uygun Gıgı Hadıdler,Bella lar.
Cunku genelde bizim erkekler kendinı o seviyede görüyor masallah.
Kendi cunkü Jonny Deep in gencliği(o bile evlendi soldu be ,biz mi solmayalım gşlfg)
Burda evliliğin monotonlasması değil,öyle acılmıs ama psikolojik siddet var.
Kımse de bunu haketmez.
O cocuk da annesine hakaret edilen bi ortamda büyümeyi haketmıyor.
Ya adam olsun,ayagını denk alsın.Yada bosanın.
Başta tam olarak bunlardan bahsetmemiş o yüzden yorumlar farklı oldu. Sürekli eleştiri, tenkit, küçük görme çekilecek dert değil bence de.
Beğenmeyen defolup gidebilir.
 
Bence siz kırgınlikla bir karar veriyorsunuz. Çok hersey üst üste gelmiş. Boşanmanizi tavsiye etmiyorum. Kendinize bakın biraz bu size iyi gelecektir. Ve evlilik terapistine ihtiyacınız var.
 
Ben genç yaşta evlendim. Evliliğimizin 7. yılında bebeğimiz dünyaya geldi. Şu an 2 yaşında.
Çok severek ve güzel yürüttüğümüz evliliğimiz 1 yıldır çıkmaza girdi. Sevgi bitti, saygı ile yürütmeye çalışıyoruz.
Ben artık evli kalmak istemiyorum. Özgür olmak istiyorum. Başımı alıp gideyim çocuğumla yurt dışına mesela 1 hafta kalıp geleyim. Ya da kız arkadaşlarımda mini tatiller yapayım. Sevildiğimi hissedeyim.
Eşimle hiçbirini yapamıyorum. Zevk alarak yaptığımız hiçbir şey kalmadı.
Sizce sadece saygı ile evlilik yürür mü ?
Çocuğum için yıkmayayım bu yuvayı anne babasıyla büyüsün diyorum ama mutlu da hissetmiyorum kendimi.
Çocuğun yanında etmesekte sürekli tartışıp küs yaşıyoruz.
Hem saygı hem sevgi şart tabi. İkisini bir arada bulana da helal olsun derim :D Ama şunu söyliyim saygının olmadığı yerde zaten sevgide bitiyor otomatik olarak soğuyorsun davranışlarından. O yüzden benim önceliğim saygıdır. Ama hiç sevmiyorum diyorsanız tabi oda sıkıntı keşke çocuk olmadan bu durumun farkına varabilseydiniz 7 yıl az değil gerçekten. Ama hala çocuğunuzla yurt dışına gidip gezebilirsiniz buna karışıyor mu eşiniz?
 
Eş olarak sabaha kadar yargılayabilirim. Ama babalığına laf edersem taş olurum gerçekten. Yeri geliyor benden daha sabırlı daha ilgili bir ebeveyn oluyor.
Çocuk için şu an çok mutsuz bir ortam yok. Yanında tartışmamaya gayret ediyoruz. Ama annesi mutlu mu ? hayır. Çocuğuma yansıtmamak için deliriyorum ama hissediyor mu bilemem.
Yakın bir zamanda çok b.ktan bir konu için eşim o kadar üzerime geldi ki sinir krizi geçirdim. Hem de çocuğumun yanında. O gün ben kalemimizi kırmıştım aslında. Ertesi gün özürler, çiçekler.. Hı hı geçiyor öyle kalp yaraları.
Bir kaç gün ortam değiştirme imkanınız var mı? Biraz yalnız kalın, fiziksel ve beyinsel olarak farklı bir ortamda olmak rahatlatıp daha sağlıklı düşünmenize yardımcı olabilir.
 
Asla hayatınız çocuktan önceki gibi olmaz olamaz öncelikle bunu belirtip asıl dusuncelerime geleyim.

Burda asıl sorun, bir çok evlilik probleminde olduğu gibi cepte görülmek. Adam, çocukta olunca "tamam gidemez." kafası yaşıyor. Siz gidecek gibi yapınca özurler, çiçekler. Sonra al baştan.

Burda hizaya getirilmesi gereken bı adam profili gördüm ben. Bu çözülür. Siz kendinize bı gelin. Kendinizi önemseyin.

Evlilik gerçekten çok güzel birşey. Sizin yakaladığıniz olumlu ozellikleri, evliliklerin %65 i belki daha fazla yakalayamiyor.

Ha bu arada kadinlar bende dahil, bütün samimiyetlerini bütün merhametlerini evliliğe yansıtıyor. Bu çok yanlışmis ben 14. Senede anca idrak ediyorum. 1 yıl oldu kendimle savaş halinde yaşıyorum resmen. Bu arada bı kitap tavsiyesinde bulunmak istiyorum,"evlilik Kader mutluluk tercihtir." Mutlaka okuyun.


En azından kızınız için.
 
Ben genç yaşta evlendim. Evliliğimizin 7. yılında bebeğimiz dünyaya geldi. Şu an 2 yaşında.
Çok severek ve güzel yürüttüğümüz evliliğimiz 1 yıldır çıkmaza girdi. Sevgi bitti, saygı ile yürütmeye çalışıyoruz.
Ben artık evli kalmak istemiyorum. Özgür olmak istiyorum. Başımı alıp gideyim çocuğumla yurt dışına mesela 1 hafta kalıp geleyim. Ya da kız arkadaşlarımda mini tatiller yapayım. Sevildiğimi hissedeyim.
Eşimle hiçbirini yapamıyorum. Zevk alarak yaptığımız hiçbir şey kalmadı.
Sizce sadece saygı ile evlilik yürür mü ?
Çocuğum için yıkmayayım bu yuvayı anne babasıyla büyüsün diyorum ama mutlu da hissetmiyorum kendimi.
Çocuğun yanında etmesekte sürekli tartışıp küs yaşıyoruz.
bence hemen ayrılmayın , ani hevesle çok pişman olabilirisniz. mesela ayrı zamanlar geçirirn . ailelenizin yanında uzuzn kalın , biraz rahat takılın kendiniziz dinleyin
 
Çok sevdiğim birisi bana bosanma kararı alırken şöyle demişti. Onun başkası ile evlendiğini ve seninle yaşadıklarını onunla yaşadığını düşün. Artık seni önemsemeyecek. Üzülür müsün?
Bunu sorun kendinize. Eğer cevabınız uzulmemse size de çocuğu da karşı tarafa da yazık diye düşünüyorum. Çünkü taraflardan birisi soğuyunca normale dönmek çok zor.
 
Bence bir buhran geçiriyorsunuz. Saygı varsa sevgi de bir yerlerde gizleniyordur. Ortaya çıkarın bence o sevgiyi. Sevgisiz yerde saygı olmaz çünkü.
 
Eve yeni gelen bir bebek ve onun zorlukları evlilikleri gerçekten yıpratıyor bence.
Öyle bir şey olmuş olabilir sizde de son bir senede başladıysa.
Ama ben çok eminim diyorsanız çocuk için de durmayın ebeveynler mutlu olmayınca çocuk da mutlu olmuyor.
Çocukların hissi kuvvetlidir aslında belki saflıklarının verdiği etkiyle. Onlar mutlu rolü yapıldığını anlarlar.
Ben çocuk için evliliğin sürdürülmesine haberi olmasa da çocuğun omzuna o yükün yüklenmesine karşıyım.
Boşanmış ailelerin çocukları eksik olur kısmını da hiç katılmıyorum.
Dengeyi bulunca gayet de çok iyi ve mutlu yetişiyorlar.
Yeter ki düşman gibi ayrılıp düşman gibi kalınmasın yıllarca.
Sizde de öyle bir şey yok gibi
 
Back
X