Öncelikle bir önceki konudaki durumumu özetliyim. Degisen bir sey yok, ailesine söyleyemedim. Artik günlerdir kafamda hep ayni soru bosanmali miyim? Çogu zaman varligina tahammul edemiyorum hep tersliyorum, bazen biraz duruma alisiyorum kafam rahatliyor ama hep bosanmayi dusunuyorum. Biz bir kez nisandan once ayrilir gibi olup barismistik. Evlilikten birkac yil sonra da sorun yasamistik ve ben yine kanip baristim ve sonra cocuk yaptik. Tabiki hicbir sey degismedi. Hep kendime sunu dedim madem cocuk yokken bosanmadin bundan sonra da cocuguna bunu yapma. Ta kiii bahis olayina kadar. Belki de cesaretim yoktu hicbir zaman. Simdi bosanma sonrasini dusunuyorum. Ailemle kalmak istemiyorum. Calisiyorum ve ayri eve ciktim diyelim, 8-6 calisiyorum, kizim eylulde krese baslayacak tabi pandemi elverirse. Ben cocugu okula nasil goturecegim nasil alacagim? Su an ise esimle gidiyorum o zaman servise binecegim. Cocugu okula goturebilmek icin araba kullanmayi ogrenip araba almam gerek. Esimin ailesi coguga asiri duskun allah icin cok ilgileniyorlar okul basladiginda da goturup getirirler. Benim ailem bi tik uzakta, onlarin cocukla ilgilenmesi icin benim yanlarina gitmem ya da onlarin tasinmasi gerek. Cocugum hicbir zaman erken uyumuyor, bazen benim migrenim tutuyor, ilgilenemiyorum. Aslinda konuyu acmaktaki amacim cocuguyla yanliz yasayanlar nasil idare ediyorsunuz? Hani boyle bosanip esinin ailesinden kotu bahsedenler var ya biz tam tersi cok icli disliyiz. Bosandigimizda bu iliski nasil olacak? Biliyorum cogu kisi sunu diyecek sen rahatin bozulsun istemiyorsun. Ben artilariyla eksileriyle kendimin ve cocugumun konforunu saglamak istiyorum. Çocugumun düzenini bozmaya degicek mi karar vermeye calisiyorum. Bosanan anneler nasil basardiniz?