- 31 Ağustos 2016
- 1.356
- 1.126
- 133
- Konu Sahibi Kocayaslisiskodunya
- #1
Herkese merhaba,
Aslında yeni üye sayılırım ama çok uzun zamndır takip ediyorum burayı. Eşim hakkında konular açmıştım nerden bileblrdimki bigün ayrılcğm hakkında konu açacağımı
evet bizde ayrılıyoruz. Başkalarında duyduğumda ah vah dediğiö süreci şuan ben yaşıyorum.
Yapamadık olmadı bitürlü. Eşimin işi benim ondan uzaklaşmam hepsi ayrı ayrı etken oldu. Çocugumzda olmadı daha doğrusu ben çok istedim ama eşim istemedi birtürlü..
Bunda da varmış bir hayır demek istiyorum. Elimden başka bişey gelmiyor. Çok şükür ki ailem yanımda onların yanındayım şimdi. Ama düşünüyorum evimden ayrılmayıp kalsamıydım. İşim vardı yaşadığım şehrde kadrolu olmasada öğretmenlik yapıyodum dersanede çalışıyodum. Herşeyi bırakıp geldm ailemin yanına. Çünkü eşim ne sen kalcaksın bu evde ne ben. Dağıtcam evi dedi. Yani kalmak istesem bile eşim istemiyodu zaten. Şuan ne yapacagımı bilmiyorum. Yarın dava açmaya gidecek. Ben avukat tutmalımıym bilmiyorum mahkeme nezaman sonuçlabır bilmiyorum ailemn yanında napıcam bilmiyorum. İşe başlasam şuan öyle bi psikolojideydimki bırakın işe gitmeyi odadan çıkmıyorum bile. Kimseyle konuşmuyorum. Ailemide üzüyo bu halim yemek bile yemiyorum sürekli eski fotogrflarıma gittiğimz yerlere bakıyorum. Evimde kalmış olsam istanbul gibi büyük bişehrde tek başıma kimsem yok nasıl yaparım bilmiyorum. Ev kirası zaten maaşım yarısı diğer masraflar vsvs of offf. Ailemn yanında kalıp çalışsam anne baba yanı sonuçta sanki fazlalıkmışım gibi hissedyrm. Ev benim değil eşyalar benim değil.
Bu süreci yaşayıp atlatanlardan yardım istiyorum kendimi sanki bundan sonra bir hayatım yokmuş gibi hissedyrm. Kocaman bi boşluktaym...
Aslında yeni üye sayılırım ama çok uzun zamndır takip ediyorum burayı. Eşim hakkında konular açmıştım nerden bileblrdimki bigün ayrılcğm hakkında konu açacağımı
evet bizde ayrılıyoruz. Başkalarında duyduğumda ah vah dediğiö süreci şuan ben yaşıyorum. Yapamadık olmadı bitürlü. Eşimin işi benim ondan uzaklaşmam hepsi ayrı ayrı etken oldu. Çocugumzda olmadı daha doğrusu ben çok istedim ama eşim istemedi birtürlü..
Bunda da varmış bir hayır demek istiyorum. Elimden başka bişey gelmiyor. Çok şükür ki ailem yanımda onların yanındayım şimdi. Ama düşünüyorum evimden ayrılmayıp kalsamıydım. İşim vardı yaşadığım şehrde kadrolu olmasada öğretmenlik yapıyodum dersanede çalışıyodum. Herşeyi bırakıp geldm ailemin yanına. Çünkü eşim ne sen kalcaksın bu evde ne ben. Dağıtcam evi dedi. Yani kalmak istesem bile eşim istemiyodu zaten. Şuan ne yapacagımı bilmiyorum. Yarın dava açmaya gidecek. Ben avukat tutmalımıym bilmiyorum mahkeme nezaman sonuçlabır bilmiyorum ailemn yanında napıcam bilmiyorum. İşe başlasam şuan öyle bi psikolojideydimki bırakın işe gitmeyi odadan çıkmıyorum bile. Kimseyle konuşmuyorum. Ailemide üzüyo bu halim yemek bile yemiyorum sürekli eski fotogrflarıma gittiğimz yerlere bakıyorum. Evimde kalmış olsam istanbul gibi büyük bişehrde tek başıma kimsem yok nasıl yaparım bilmiyorum. Ev kirası zaten maaşım yarısı diğer masraflar vsvs of offf. Ailemn yanında kalıp çalışsam anne baba yanı sonuçta sanki fazlalıkmışım gibi hissedyrm. Ev benim değil eşyalar benim değil.
Bu süreci yaşayıp atlatanlardan yardım istiyorum kendimi sanki bundan sonra bir hayatım yokmuş gibi hissedyrm. Kocaman bi boşluktaym...
